Οι Ξεχωριστοί - Λάχεσις (Κεφάλαιο 1) [18+]

Οκτώ χρόνια πριν

«Κυρία... Κυρία... Ξυπνήστε! Δέκα παρά τέταρτο η ώρα».

Η Γιάννα άνοιξε βαριεστημένα τα μάτια της, για να τα ξανακλείσει αμέσως ενοχλημένη από το πρωινό φως του Ιουνίου, που πλημμύρισε το δωμάτιο. Η Κατερίνα άνοιξε με μια κίνηση διάπλατα τα παραθυρόφυλλα· είχε διαταγή να την ξυπνήσει – έστω και βίαια. Η Γιάννα χωρίς να κοιτάξει άρπαξε ένα μαξιλάρι και το πέταξε προς το μέρος που άκουγε τη φωνή.

«Τι βάρβαρο πλάσμα είσαι εσύ, γαμώτο μου! Έτσι ξυπνάνε τον κόσμο; Απολύεσαι!» της φώναξε αγριεμένα.

Η Κατερίνα χαμογέλασε συγκαταβατικά. Δεκαεφτά μήνες τώρα που δούλευε στο σπίτι, αν ίσχυε ό,τι έλεγε όταν ξυπνούσε η κυρία της, έπρεπε να έχει «απολυθεί» πάνω από πεντακόσιες φορές για τον ίδιο λόγο. Αλλά κάθε βράδυ η διαταγή ήταν η ίδια: ξύπνα με, έστω και με κανόνια!

«Μάλιστα, κυρία, πάω να μαζέψω τα πράγματά μου» απάντησε με μια ελαφριά δόση ειρωνείας στη φωνή της.

Η Κατερίνα βγήκε από το δωμάτιο, για να ετοιμάσει το πρωινό, γνωρίζοντας ότι ο ίδιος περίπου διάλογος θα επαναλαμβανόταν πολλά πρωινά ακόμα.

«Βλαμμένο!» ήταν η τελευταία λέξη που άκουσε πίσω της φεύγοντας.

Η «κυρία» της ήταν δώδεκα χρόνια μεγαλύτερή τους, αλλά εκείνη και η Μαριάννα θεωρούσαν τη Γιάννα περισσότερο φίλη παρά αφεντικό τους. Απλώς κρατούσαν τα προσχήματα, για να διατηρηθεί μες στο σπίτι μια σχετική ιεραρχία. Της χρωστούσαν πολλά από τότε που είχαν κατέβει στην Αθήνα με όνειρα ίδια με δεκάδες ακόμα όμορφες και καλλίγραμμες κοπέλες: να κάνουν καριέρα στα φώτα και στη show biz. Μόνο που όπως αποδείχθηκε δεν είχαν τις σωστές συστάσεις. Βρέθηκαν με λάθος ανθρώπους και κατέληξαν στα δεκαεννιά τους να συνοδεύουν ηλικιωμένους επιχειρηματίες σε ταξίδια ή ακόμα χειρότερα: να μεταφέρουν μικροποσότητες κόκας.

Σε ένα από αυτά τα επαγγελματικά ταξίδια στο Παρίσι, γνώρισαν σε ένα φιλανθρωπικό γκαλά τη Γιάννα. Για πρώτη φορά στη ζωή τους κάποια ενδιαφέρθηκε για την «τύχη» τους. Δύο χιλιάδες τον μήνα, φαγητό και ύπνος και όταν δεν τις χρειαζόταν η Γιάννα μπορούσαν να κάνουν ό,τι ήθελαν. Αυτή ήταν η πρότασή της. Υπήρχαν μόνο τρεις κανόνες, που ήταν απαράβατοι.

Πρώτος κανόνας η εχεμύθεια. Με κανέναν τρόπο και για κανέναν λόγο δε θα αποκάλυπταν ποτέ οτιδήποτε έβλεπαν μες στο σπίτι. Δεύτερον, με τις σχέσεις που θα έκαναν θα έπρεπε να συναντιούνται εκτός σπιτιού. Τέλος, δε θα την ενοχλούσαν όταν σχεδίαζε κάποιο πρότζεκτ. Τρεις απλοί κανόνες, που θα έπρεπε να ήταν ηλίθιες, για να μην τους δεχτούν.

Η Γιάννα άνοιξε τελικά τα μάτια της· έπρεπε να ξυπνήσει! Στο μυαλό της ήρθαν οι φωνές της Ντονατέλα το προηγούμενο βράδυ στο τηλέφωνο. Έπρεπε να τελειώσει επιτέλους τα σχέδια της χειμερινής κολεξιόν και να τα στείλει στο Μιλάνο. Ευτυχώς η δουλειά της ως σχεδιάστρια μόδας ήταν από τα λίγα πράγματα που είχαν μείνει ακόμη ευχάριστα στη ζωή της. Μια ζωή που είχε ξεκινήσει τόσο όμορφα!

Το μυαλό της γύρισε δεκατέσσερα χρόνια πίσω, σε εκείνο το όμορφο βράδυ του Μαΐου, που είχε λάβει μέρος στα Καλλιστεία. Τότε είχε γνωρίσει τον άντρα που έμελλε να γίνει σύζυγός της. Ήταν δεκαοχτώ ολόκληρα χρόνια μεγαλύτερός της, αλλά ήταν τόσο γοητευτικός, τόσο ώριμος! Ναι, τον είχε ερωτευτεί από το πρώτο κιόλας βράδυ. Είχαν δειπνήσει σε ένα παραλιακό ταβερνάκι και μετά χόρευαν όλη νύχτα στην ντίσκο. Τα χαράματα, όταν την άφησε στο σπίτι της, απλώς έσκυψε και τη φίλησε απαλά στα χείλη. Ήταν σίγουρη πως, αν της το είχε προτείνει, θα είχε κάνει έρωτα μαζί του εκείνη τη στιγμή. Εκείνος όμως δεν έκανε καμία κίνηση. Καθώς κοίταζε το αυτοκίνητό του να φεύγει, η Γιάννα ήξερε πως αυτός ήταν ο άντρας της ζωής της. Το επόμενο απόγευμα βρέθηκε στην αγκαλιά του, βυθισμένη στην απόλυτη ηδονή των δύο απανωτών οργασμών που της χάρισε. Αίσθηση πρωτόγνωρη και μοναδική για εκείνη, που δεν ήξερε καν μέχρι τότε ότι υπήρχε οργασμός.

Τρεις μήνες αργότερα γινόταν σύζυγός της και εκείνη από το πουθενά κυρία βιομηχάνου. Για ταξίδι του μέλιτος πήγαν στην πόλη του φωτός, στο Παρίσι. Εκεί, σε κάποια από τις πολλές βόλτες που έκαναν στην πόλη, συνάντησαν και παλιούς συμφοιτητές του και από τις συζητήσεις τους άρχισε να μαθαίνει το παρελθόν του συζύγου της πίσω στη δεκαετία του ‘70. Εκείνος, μαζί με πέντε από τους κολλητούς του, είχαν συστήσει τη λέσχη των Ξεχωριστών. Όλα είχαν ξεκινήσει σαν ένα αστείο, ένα στοίχημα. Χορτασμένοι από συνηθισμένο σεξ ζώντας τη σεξουαλική απελευθέρωση της εποχής, αποφάσισαν να κάνουν έναν διαφορετικό διαγωνισμό μεταξύ τους. Έναν διαγωνισμό πρόκλησης των περισσότερων οργασμών σε γυναίκες, τα αποτελέσματα του οποίου θα αποτελούσαν και το θέμα διδακτορικού στο Πανεπιστήμιο που φοιτούσαν.

Τα «πειραματόζωα» ήταν οι κοπέλες, που έκαναν έρωτα μαζί τους. Αποτελούσε ίσως και το μοναδικό πείραμα, που οι φίλοι ήταν σίγουροι πως τα «πειραματόζωα» δε θα είχαν καμία αντίρρηση να συμμετάσχουν. Θα μπορούσαν, βέβαια, να τις ενημερώσουν για τους σκοπούς τους, αλλά έτσι θα αλλοιώνονταν τα αποτελέσματα και αυτό δεν το ήθελαν. Από την αρχή τούς φαινόταν παράξενο πώς με τόση ελευθερία στο σεξ, ο απόλυτος οργασμός στις γυναίκες γύρω τους ήταν πιο δυσεύρετος και από χρυσάφι.

Το αντικείμενο του διαγωνισμού, λοιπόν, ήταν να δουν τι μπορούσε να κάνει ο οποιοσδήποτε άντρας σε οποιαδήποτε γυναίκα, ώστε να την κάνει να τελειώσει. Και αυτό ανεξάρτητα από τον χαρακτήρα, την ψυχοσύνθεση ή τα συναισθήματα. Οι γυναίκες –όπως και οι άντρες– είναι πολύπλοκα πλάσματα. Οποιαδήποτε ενεργή συμμετοχή των γυναικών γνωρίζοντας σε τι έπαιρναν μέρος και με οποιονδήποτε τρόπο θα έφερνε το χάος. Οι παράμετροι θα ήταν τόσες πολλές που τα συμπεράσματα θα ήταν τουλάχιστον αφελή.

Η Γιάννα αναστενάζοντας σκέφτηκε με πόσο απλό τρόπο ξεκινούσαν κάποιες μεγάλες ιδέες.

Τα αποτελέσματα ήταν το λιγότερο εντυπωσιακά. Αυτό που ξεκίνησε σαν αστείο μεταξύ φίλων, εμφάνισε πολύ μεγάλο μέγεθος προβλήματος μεταξύ των γυναικών στον τομέα του οργασμού. Τα πράγματα σοβάρευαν και οι έξι Ξεχωριστοί απέσυραν το στοίχημα και διεύρυναν το πείραμα, ψυχαναλύοντας τις συντρόφους τους. Μέσω συζήτησης μετά από κάθε σεξουαλική πράξη, προσπάθησαν να εντοπίσουν την πηγή του προβλήματος. Σε τελική ανάλυση, Ψυχολογία-Ψυχιατρική σπούδαζαν! Αντικείμενό τους ήταν και οι σεξουαλικές διαταραχές! Όλες οι ενδείξεις συνέκλιναν στον εντοπισμό της αιτίας και ήταν κάτι πολύ απλό –ασήμαντο θα έλεγε κανείς– που όταν γίνεται όμως από πολλούς μαζί αποκτά διαστάσεις.

Αντρική αδιαφορία!

Δεν είχαν οργανικό ή ψυχολογικό πρόβλημα οι άντρες· απλώς δεν τους ενδιέφερε το θέμα. Το «κάνω έρωτα» είχε καταντήσει «πηδάω» και ο μόνος σκοπός του σεξ φαινόταν πως ήταν να τελειώσουν οι άντρες και μόνο. Το μόνο μέλημά τους ήταν να «χύσουν» –ούτε καν να «τελειώσουν» δεν το έλεγαν– σε πέντε, δέκα, είκοσι λεπτά. Κατά προτίμηση στο πρόσωπο!

Στις ταινίες πορνό, το 100% των σκηνών τελειώνουν όταν τελειώνει ο άντρας και στο 98% όταν ο άντρας «τη χύνει στη μάπα την πουτάνα!»

Οι ταινίες αυτό έδειχναν, οπότε αυτό είχε περάσει γενικά και ως πρακτική του σεξ σε όλον τον κόσμο. Τι κρίμα που κανείς δεν προσπάθησε να σκεφτεί πώς ένα τόσο όμορφο αίσθημα δε θα μπορούσε να είναι στατικό, να μην αναβαθμίζεται, να μην ανεβαίνει επίπεδα προς την ολοκλήρωσή του μέσω της αναζήτησης. Η ηδονή και ο οργασμός δε γινόταν να είναι οι «σατανικές σαρκικές απολαύσεις» που υπονοούν οι θρησκείες. Όταν προσπαθείς να κάνεις ευτυχισμένο έναν άλλο άνθρωπο, έστω και για λίγο, έστω και για όσο διαρκεί ο έρωτας και ο κορύφωσή του, δεν μπορεί να μη γίνεσαι και εσύ καλύτερος άνθρωπος!

Οι έξι φίλοι είχαν συνεννοηθεί να «πειραματίζονται» ξεχωριστά και να εξάγουν συμπεράσματα ανεξάρτητα, ώστε να μην επηρεάζει ο ένας τον άλλο και στο τέλος όλοι μαζί να συγκρίνουν τα αποτελέσματα.

«Δεν μπορούμε να τα ανακοινώσουμε αυτά, παιδιά. Θα μας δείρουν!»

«Και αν τα ανακοινώσουμε φιλτραρισμένα; Όχι τόσο τραγικά. Αν αμβλύνουμε λίγο τα αποτελέσματα;»

«Όχι... όχι... Αυτό θα ήταν ακόμα χειρότερο. Δεν παίζεις με το σεξ. Ή παίρνουμε το ρίσκο και το διαδίδουμε ή το βουλώνουμε, γράφουμε στο διδακτορικό πέντε επιστημονικές παπαριές και απλώς συνεχίζουμε τη ζωή μας!»

«Και αυτό είναι σωστότερο; Προσωπικά, νομίζω πως η καλύτερη πρόταση είναι κάτι ενδιάμεσο. Γιατί σκεφτόμαστε την προοπτική να αλλάξουμε απευθείας τους άντρες; Γιατί δεν εξετάζουμε το ενδεχόμενο να το κάνουμε έμμεσα μέσω των ίδιων των γυναικών τους; Οι γυναίκες σίγουρα θα είναι πιο δεκτικές στις προτάσεις μας. Για την ευτυχία τους πρόκειται. Αν μάθουν τι πρέπει να ζητούν, να είστε σίγουροι πως έχουν και τον τρόπο και τη δύναμη να το απαιτήσουν!»

«Να σου πω την αλήθεια, δεν έχεις άδικο. Φταίνε και εκείνες σε κάποιο σημείο. Υπάρχει πιο αισχρό πράγμα από το να προσποιούνται οργασμό; Δεν καταλαβαίνουν πόση ζημιά κάνουν στον εαυτό τους και στις υπόλοιπες γυναίκες; Εκείνες δε θα τελειώσουν ποτέ στ’ αλήθεια. Και μαθαίνουν τους άλλους τους ηλίθιους άντρες που τις πιστεύουν –από άγνοια, βέβαια– ότι αρκεί αυτό που δίνουν. Γιατί να ψάξουν τι δεν κάνουν σωστά μήπως και βελτιωθούν, αφού οι ηλίθιες τους κάνουν να πιστεύουν πως τα κάνουν όλα τέλεια και τις ικανοποιούν;»

«Λοιπόν, όλοι σύμφωνοι έτσι; Μέσω των γυναικών!»

Έτσι ξεκίνησε. Απλώς σαν «στοίχημα», σαν «πείραμα». Μόνο που αυτό το πείραμα δεν ήταν γραφτό να μείνει σε μια διδακτορική κάποιου γαλλικού πανεπιστημίου. Είχε τόση επιτυχία μεταξύ των γυναικών, που, όταν έγιναν γνωστά τα αποτελέσματα, οι «συντελεστές» του πειράματος –φυσικά και ο αντρούλης της– έγιναν αντικείμενα λατρείας μες στο πανεπιστήμιο.

«Πολύ θετική παρενέργεια πειράματος» μονολόγησε η Γιάννα χαμογελώντας.

Τελικά δημιουργήθηκε τόσος θόρυβος στην πανεπιστημιακή κοινότητα, που οι πρυτανικές αρχές αναγκάστηκαν –ευγενικά ομολογουμένως– να ζητήσουν από τους έξι φίλους να βρουν κατάλυμα κάπου έξω από το Πανεπιστήμιο. Όχι πως είχαν και καμιά ανάγκη, παιδιά πλουσίων ήταν όλοι και μπορούσαν να μείνουν όπου ήθελαν στο Παρίσι, απλώς τους εξέπληξε η αντίδραση του Ιδρύματος.

Η Γιάννα βγήκε από το ντους αναστενάζοντας. Πώς της ήρθαν τώρα όλα αυτά στο μυαλό; Ο άντρας της είχε χαθεί σε δυστύχημα πριν από πέντε χρόνια. Κρίμα, ήταν καλός άνθρωπος και την αγαπούσε πολύ. Η Γιάννα κοιτάχτηκε στον καθρέφτη· έπρεπε να αφήσει πίσω τις άσχημες σκέψεις, αν ήθελε να δημιουργήσει επιτέλους τα σχέδια που είχε στο μυαλό της. Η Ντονατέλα κατά βάθος ήταν καλός άνθρωπος, αλλά έτσι και την έπιαναν τα υστερικά της και άρχιζε να βρίζει, δε σταματούσε. Η αλήθεια ήταν πως η Γιάννα είχε έρθει πολλές φορές στο σημείο να διαλύσει τη συνεργασία με μερικούς από τους μεγάλους οίκους ραπτικής που συνεργαζόταν, αλλά συνήθως πρυτάνευε η λογική. Έφτιαχνε πανέμορφα σχέδια και την είχαν ανάγκη.

Αλήθεια, υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι οι «μεγάλοι» δημιουργοί μόδας μπορούν να έχουν τέσσερις εμπνεύσεις τον χρόνο, επί τόσα χρόνια; Άνθρωποι σαν εκείνη σε ολόκληρο τον κόσμο καθόριζαν τις τάσεις της μόδας, προτιμώντας ένα χαμηλότερο προφίλ. Η Γιάννα ήταν γνωστή –πολύ γνωστή– στα στέκια της μόδας και των διασημοτήτων σε Ελλάδα και Ευρώπη. Μόνιμα καλεσμένη σε κάθε λογής εκδηλώσεις μόδας, καλλιστεία, γκαλά, ντεφιλέ, όπως και σε κάθε λογής βραβεία μουσικής, «άντρα της χρονιάς», «γυναίκα της χρονιάς», «μωρού της χρονιάς», «μπατζανάκη της χρονιάς» και πάει λέγοντας! Εντάξει, στις εκδηλώσεις μόδας το καταλάβαινε, αλλά στα υπόλοιπα τι δουλειά είχε;

«Αν ο άντρας της χρονιάς κρινόταν από τη δική σου ψήφο, κορίτσι μου, η θέση θα παρέμενε μόνιμα άδεια!» μονολόγησε γελώντας.

Όταν άρχισαν να την καλούν και σε εγκαίνια διαφόρων επιχειρήσεων, αποφάσισε επιτέλους να πει όχι. Τώρα πια τη θεωρούσαν μια ιδιόρρυθμη σχεδιάστρια μόδας, που δεν είχε κανένα ενδιαφέρον στην προσωπική της ζωή –καθώς δε δημιουργούσε σκάνδαλα– και την είχαν αφήσει ήσυχη. Είχε γλιτώσει από τους αδιάκριτους δημοσιογράφους, παπαράτσι και φωτογράφους, που συνήθιζαν να κάνουν τη ζωή των άλλων κόλαση θεωρώντας το «ενημέρωση του κοινού»!

Ποιου κοινού;

Εκείνοι το είχαν εφεύρει αυτό! Πρέπει να είσαι ηλίθιος για να πιστεύεις πως η πλειονότητα του απλού κόσμου ενδιαφέρεται για το πού λιάζει το όμορφο κωλαράκι της η Γιάννα. Πώς όμως θα συντηρηθούν κανάλια, εφημερίδες και εργαστήρια δημοσιογραφίας; Όχι ότι οι διάσημοι δεν είχαν ευθύνες. Στη ζωή κάνει ο καθένας τις επιλογές του! Η δημοσιότητα έχει και τα άσχημά της – το ξέρεις αν την επιζητήσεις, δεν έχεις δικαιολογία μετά. Για εκείνη η δημοσιότητα ήταν το τελευταίο πράγμα που έψαχνε. Η ενασχόλησή της ενεργά με την κοινότητα των Ξεχωριστών δεν της άφηνε περιθώριο να εμπλέξει δημοσιογράφους στη ζωή της. Ευτυχώς σε αυτόν τον τομέα τα έχει καταφέρει.

Ζούσε τη ζωή της, έκανε ό,τι ήθελε, κέρδιζε εκατομμύρια και δεν την κυνηγούσε κανείς να τη φωτογραφίσει γυμνή στο σπίτι της!

Λίγο λιγότερο από τριάντα χρόνια μετά από εκείνο το «πείραμα» των έξι πρώτων Ξεχωριστών, η λέσχη είχε μεγαλώσει αρκετά. Όχι, βέβαια, όσο θα ήθελαν. Σαράντα εφτά γεννημένοι Ξεχωριστοί, εκ των οποίων οι είκοσι οκτώ ανωτέρας και ανωτάτης οικονομικής επιφάνειας ήταν οι στυλοβάτες της προσπάθειας σε όποιον τομέα απαιτούνταν χρήματα. Οι υπόλοιποι δεκαεννέα ήταν από τα λεγόμενα παιδιά του λαού.

Γεννημένος Ξεχωριστός γεννιέσαι, όπως λέει και ο τίτλος, δε γίνεσαι. Όπως είναι φυσικό, σε αυτό δεν υπάρχει κανένας περιορισμός φύλου, οικονομικού ή μορφωτικού επιπέδου, χρώμα δέρματος, θρησκείας, γλώσσας. Γεννημένος Ξεχωριστός μπορεί να είναι οποιοσδήποτε οπουδήποτε στον κόσμο. Το γεγονός ότι από τους σαράντα εφτά η πλειονότητα ήταν από το Βόρειο Ημισφαίριο ήταν καθαρά θέμα ευκολίας ή δυσκολίας στον εντοπισμό. Στις γυναίκες ήταν πολύ δύσκολος ο εντοπισμός των Γεννημένων, στους άντρες δυστυχώς σχεδόν αδύνατος!

Στην επόμενη κατηγορία, των απλών Ξεχωριστών, ανήκε και η συντριπτική πλειονότητα των μελών της κοινότητας. Ήταν γυναίκες και άντρες που είχαν ασπαστεί τις θεωρίες της κοινότητας και είχαν θελήσει να μάθουν περισσότερα και να συμμετάσχουν στην εξάπλωση των γενικών αρχών της. Ευτυχώς δε χρειαζόταν να μάθουν κάποια πολύπλοκη και περισπούδαστη θεωρία.

Τα πράγματα στο σεξ είναι πολύ απλά.

Αηδίες περί μεγέθους ή τέχνης ανήκουν στη σφαίρα των ανόητων λογοπαιγνίων, χωρίς καμία πρακτική αξία. Όσο τα πράγματα, βέβαια, οργανικά είναι φυσιολογικά.

Οποιοδήποτε αντρικό όργανο μεγέθους πάνω από δεκαπέντε και κάτω από είκοσι πόντους είναι υπεραρκετό να ικανοποιήσει μία γυναίκα. Αν πραγματικά θέλει να την ευχαριστήσει, είναι τουλάχιστον υποκρισία να έχει άγχος για τους πόντους του. Το θέμα είναι μόνο το πόσο θέλει στ’ αλήθεια να το κάνει. Γιατί είναι φύσει αδύνατο να το θέλει πολύ και να μη βρίσκει τον τρόπο να το καταφέρει. Και την ερώτηση πρέπει να την κάνει μόνος του στον εαυτό του γιατί από αυτόν κανένας δυστυχώς δεν μπορεί να κρυφτεί. Ό,τι και να λέει στους γύρω του, μέσα του ξέρει.

Βέβαια, αυτοί πήδηξαν, δεν πήδηξαν; Τι τους ενδιαφέρει τι θα πει η κάθε «καριόλα» μετά! Αυτό να μου πεις!

Οι επιπλέον ή οι λιγότεροι πόντοι, λοιπόν, έχουν πρακτική εφαρμογή στην επίτευξη ορισμένων στάσεων ή όχι. Τίποτα άλλο. Όσο για την υπερεκτιμημένη τέχνη… Το αντρικό όργανο σε πλήρη στύση είναι σκληρό, σχεδόν άκαμπτο. Για την ακρίβεια μπορεί να κινηθεί μες στον γυναικείο κόλπο με δύο τρεις τρόπους, που εξαρτώνται από την ευλυγισία των δύο συντρόφων. Αν γνωρίζει η γυναίκα τι πρέπει να κάνει και κυρίως αν δε φοβάται να δείξει ότι γνωρίζει. Γιατί σαν να μη φτάνουν τα άλλα κλισέ, η γυναίκα φοβάται πως θα θεωρηθεί και πόρνη από πάνω, αν δείξει πως ξέρει κάτι παραπάνω στο σεξ και προσπαθήσει να ευχαριστήσει τον σύντροφό της!

Τώρα αν θεωρεί κανείς τέχνη το πότε θα βάλει το όργανό του στον κόλπο τρυφερά, πότε άγρια, πότε 3/4 άγρια και 1/4 τρυφερά κ.λπ., κάνει μεγάλο λάθος! Τέχνη στο σεξ δεν είναι απλώς η κατανόηση ότι, αν η ταχύτητα διείσδυσης δε μεταβάλλεται περιοδικά, θα ακούσει ο άντρας ροχαλητό από κάτω του. Αν πιστεύει κάποιος αυτό, μάλλον πρέπει να αναθεωρήσει τις απόψεις του περί τέχνης!

Πρώτον, αυτό δε θα ήταν τέχνη αλλά τεχνική. Η έννοια της «Τέχνης» απαιτεί ταλέντο και το κυριότερο απαιτεί να γνωρίζει ο «καλλιτέχνης» τι θέλει να δημιουργήσει, πού θέλει να φτάσει. Αν ο άντρας δεν έχει καν στο μυαλό του ότι υπάρχει ή αν νομίζει πως ο γυναικείος οργασμός είναι μόνο αυτό που δείχνει το «Sex and the City» υπάρχει πρόβλημα. Στον κινηματογράφο, οι γυναικείοι οργασμοί, αναγκαστικά αποδίδονται με ουρλιαχτά και μικρά ή μεγάλα τινάγματα, ακολουθούμενα από τα «Yes... Yes... Yes... Yes» σε αυξανόμενη ένταση των πρωταγωνιστριών. Μ’ αυτό τον απλοϊκό τρόπο προσπαθούν να αποδώσουν έναν μοναδικό συνδυασμό αισθήσεων και συναισθημάτων φτασμένων στα άκρα. Πόσο μονοδιάστατη απεικόνιση!

Η φαντασία είναι ο δεύτερος σημαντικότερος παράγοντας μετά τη θέληση. Στο σεξ, ό,τι επαναλαμβάνεται πολλές φορές, σταματάει να παράγει ερεθισμό στην ίδια ένταση και γίνεται ρουτίνα. Κάτι καινούριο στο σεξ, σε άντρα ή γυναίκα, κάτι που δεν είναι αναμενόμενο, όσο αδέξια και αν γίνει, είναι πολύ καλύτερο από το να επαναλαμβάνονται τα ίδια και τα ίδια, ακόμα και αν γίνονται τέλεια! Πλουραλισμός και σεξ είναι αλληλένδετα. Αν ο άνδρας δοκιμάσει κάτι και δεν αρέσει στη γυναίκα, αυτή απλώς θα τον σταματήσει. Αν δεν το δοκιμάσει ποτέ όμως φοβούμενος ότι δε θα της αρέσει, θα τη χάσει σίγουρα από βαρεμάρα πολύ πολύ σύντομα. Ο καθένας διαλέγει τι προτιμάει και χρεώνεται το αποτέλεσμα.

Η ακολουθία πάντως πηγαίνει κάπως έτσι: αδιαφορία, περισσότερη ρουτίνα, λιγότερος ερεθισμός, λιγότερη εσωτερική λίπανση, όσο λιγότερη η λίπανση τόσο περισσότερη η τριβή εσωτερικά, τσούξιμο, κοκκίνισμα, πρήξιμο, πόνος.

Αν αυτό κάνει κάποιον άντρα περήφανο: «Την έσκισα λέμε! Δεν μπορούσε να πάρει τα πόδια της» και θεωρεί ότι έκανε σεξ, ας βρει αύριο κιόλας το τηλέφωνο κάποιου ψυχιάτρου –ούτε καν ψυχολόγου, κατευθείαν ψυχιάτρου– γιατί το θέμα χρήζει βοηθείας! Αυνανισμός με την παρεμβολή άλλου ανθρώπινου όντος είναι αυτό. Δεν το κάνει καλύτερα μόνος, στο σπίτι του, να μην κάνει και κακό σε κανέναν;

«Μαριάννα! Πού έβαλες την ενυδατική;» φώναξε με όλη της τη δύναμη, για να ακουστεί τρεις ορόφους πιο κάτω, στο ισόγειο της τριώροφης μεζονέτας-κόσμημα, που είχε αγοράσει πριν από ενάμιση χρόνο.

Σχεδόν αμέσως το σπίτι γέμισε από τον ενοχλητικό αντίλαλο που δημιουργούσαν τα τακούνια της Μαριάννας, η οποία ανέβαινε τρέχοντας τα σκαλοπάτια.

«Ορίστε, το είχε πάρει η Κατερίνα στην πισίνα, συγγνώμη» μουρμούρισε λαχανιασμένη, προσπαθώντας να κρύψει την αναστάτωση που της προκαλούσε η αντανάκλαση του γυμνού κορμιού της Κίρκης στον καθρέφτη απέναντί της.

Κίρκη τη φώναζαν εκείνη και η Κατερίνα γιατί έβλεπαν την κυρία τους ως μια πανέμορφη μάγισσα, που μεταμόρφωνε τους άντρες σε «γουρουνάκια», όταν δεν ανταποκρίνονταν στις προσδοκίες της. Και φυσικά κανένας πέντε χρόνια τώρα δεν είχε ξεπεράσει την πρώτη φορά μαζί της. Το μόνο ερώτημα κάθε φορά ήταν το πόση ώρα θα χρειαζόταν ο άντρας για να κουραστεί. Είχαν φτάσει σε σημείο να βάζουν στοιχήματα με τη Γιάννα για το ποια θα μάντευε πιο σωστά. Όχι, δεν τους πήγαινε στο σπίτι της, εκείνη ντυνόταν, άλλαζε την εμφάνισή της και πήγαινε σε κάποιο μπαρ, πάντα με ταξί, γνώριζε κάποιον που της άρεσε και κατέληγαν σ’ ένα ξενοδοχείο.

Φυσικά, κανένας από αυτούς δε μάθαινε ποτέ ποια ήταν ή ότι για λόγους ασφαλείας σε όλη αυτήν τη διαδρομή τούς ακολουθούσε ένα μαύρο Τουαρέγκ! Εκείνος, βέβαια, «πηδούσε», αλλά είναι μεγάλη συζήτηση το κατά πόσο θεωρείται αυτονόητο ότι πάντα ο άντρας «πηδάει» τη γυναίκα και γιατί να μην ισχύει το αντίστροφο! Έτσι και αλλιώς, αφού δεν ήταν Ξεχωριστός, το θέμα δεν ήταν αν είχε για μια ώρα το πανέμορφο κορμί της, αλλά πόσα έχανε επειδή δεν ήταν διαφορετικός από τους υπόλοιπους, από τον σωρό!

Από τη στιγμή που αποδεικνύονταν «εραστές από χαρτόνι», δεν την ενδιέφερε καθόλου –μα καθόλου– η γνώμη τους ή το τι θα έλεγαν στην παρέα τους την επομένη. Έτσι και αλλιώς, ό,τι και να κάνει μια γυναίκα, αν ο άντρας είναι μαλάκας, θα πει ακριβώς τα ίδια την άλλη μέρα. Αυτός πάντως πήδηξε, έτσι νομίζει, «μπράβο ρε, ατελείωτε, την έσκισες, πόσα της έριξες». Οι υπόλοιποι, κατάντια! Μοναχικά τσίρκουλα όλοι μαζί, που θα περάσει η ζωή από πάνω τους, χωρίς να έχουν κάνει έστω και μια φορά αληθινό σεξ. Δε θα νιώσουν ποτέ τη μαγεία της απόλυτης ηδονής. Δε θα νιώσουν ποτέ πώς είναι να «φεύγει» η ψυχή και όχι το σπέρμα τους. Είναι τόσο ηλίθιοι που καμαρώνουν κιόλας ότι έχυσαν τρεις ή τέσσερις φορές.

Έκαναν, δηλαδή, τους εργάτες στα ορυχεία για περίπου μία ή μιάμιση ώρα, κούρασαν τον οργανισμό τους και όλο αυτό το καραγκιοζιλίκι το μόνο που έδωσε στη σύντροφό τους ήταν μερικές στιγμές ηδονής και κάποιες κραυγές ίσως. Όταν μπαινοβγαίνουν δεκαεφτά κατά μέσο όρο πόντοι κρέας μέσα της, είναι δύσκολο να μην αισθανθεί κάποια ηδονή, όσο μαλάκας και να είναι αυτός που χτυπιέται από πάνω της –εκτός, βέβαια, αν έχει πολλά μυγοχέσματα στο ταβάνι του δωματίου και περάσει την ώρα της μετρώντας τα!– και όλο αυτό θεωρούν πως είναι απόδοση για να καμαρώνεις!

«Παιδί μου, είσαι βλαμμένο; Πού τρέχεις με τα δεκάποντα στις σκάλες;» τη μάλωσε η Γιάννα προσπαθώντας να σπάσει την έξαψη της πιτσιρίκας απέναντί της.

Όχι, δεν ήταν γκέι η μικρή, ούτε και εκείνη, άλλωστε. Η Γιάννα, όταν παντρεύτηκε, με παρότρυνση του συζύγου της σπούδασε, πήρε πτυχίο στην ψυχολογία και ανακάλυψε πως είχε ταλέντο στη επικοινωνία με τους άλλους ανθρώπους. Με τον καιρό, λοιπόν, όλες οι φίλες της τη «χρησιμοποιούσαν» λίγο σαν εξομολόγο τους και πιο πολύ –μιας και στην πλειονότητά τους τα προβλήματά τους ήταν γύρω από το σεξ– σαν σεξολόγο τους με τεράστια επιτυχία. Το πρόβλημα άρχιζε όταν στις φίλες της άρεσαν τόσο πολύ αυτά που τους έλεγε η Γιάννα, αλλά δεν ήταν άντρας Ξεχωριστός, ώστε να τους τα προσφέρει και στην πράξη. Ήταν γυναίκα και το αδιέξοδο με έναν τρόπο λυνόταν και φυσικά η Γιάννα τον ήξερε. Έπρεπε να τους δείξει εκείνη και στην πράξη τις θεωρίες.

Το πρόβλημά της δεν ήταν αν θα έκανε έρωτα με γυναίκες· το είχε ξανακάνει στο Παρίσι. Από κάποιο σημείο και μετά είχε εξελιχθεί σαν συμπλήρωμα σε ό,τι έκανε με τον άντρα της. Με έναν σωστό άντρα κάνεις πάρα πολλά. Περισσότεροι είναι πλεονασμός χωρίς λόγο, μιας και αν ο άντρας είναι αυτός που πρέπει, οι παρτούζες με πολλούς άντρες είναι μόνο για εντυπωσιασμό στις ταινίες πορνό! Μια ακόμα γυναίκα όμως ήταν χρήσιμη. Μεγάλωνε ο αριθμός των στάσεων, που μπορούσαν να επιτευχθούν, και η φαντασία ήταν το μόνο όριο στο τι μπορούσαν να κάνουν. Δεν ήταν λοιπόν αυτό το πρόβλημά της. Απλώς δεν ήταν σίγουρη πως ήταν σωστό για εκείνες να τους δίνει τη λύση έτοιμη προσφέροντάς τους εκείνη τους οργασμούς, που έπρεπε να τους είχαν δώσει οι σύντροφοί τους. Τελικά η θέλησή της να τις βοηθήσει είχε υπερισχύσει και από τότε συνέχιζε να κάνει το ίδιο.

Η Μαριάννα και η Κατερίνα τα είχαν δει όλα και πολλές φορές. Τόσες πολλές, που γνωρίζοντας τη θεωρία, δεν το βρήκαν δύσκολο να τα εφαρμόσουν στην πράξη μεταξύ τους. Τα αγόρια τους ήταν αγόρια τους, αλλά ο οργασμός ήταν οργασμός και μιας και τα αγοράκια ήταν άσχετα με το αντικείμενο, τον έβρισκαν μόνες τους. Το όνειρό τους όμως πάντα ήταν να το κάνουν κάποια στιγμή με τη μάγισσά τους, τη δασκάλα τους!

«Θέλετε να σας αλείψω εγώ;» τη ρώτησε με παρακλητικό ύφος.

Άντε... Έλα να χουφτώσεις! τη διόρθωσε από μέσα της η Γιάννα, ενώ της έγνεφε καταφατικά.

Με αργές κινήσεις όλο χάρη σήκωσε τα μαλλιά της κρατώντας τα μακριά από τον λαιμό και τον αυχένα της, ανασηκώνοντας με αυτήν την κίνηση ακόμα περισσότερο το ήδη στητό στήθος της. Αυτό είναι το καλό με τα μικρά στήθη: δε χρειάζονται πολλές θυσίες, για να κρατηθούν στητά, όταν η ηλικία αρχίζει και ανεβαίνει επικίνδυνα.

Η Μαριάννα γεμάτη νευρικότητα προσπάθησε να βγάλει μια μικρή ποσότητα ενυδατικής κρέμας, για να την απλώσει στον λαιμό και στην πλάτη της κυρίας της. Η κίνησή της όμως ήταν τόσο αδέξια λόγω της νευρικότητάς της, που το καπάκι του μπουκαλιού άνοιξε απότομα. Η Γιάννα βρέθηκε με το μισό περιεχόμενο του μπουκαλιού χυμένο επάνω της, από τον λαιμό έως το στήθος και την κοιλιά της.

Πάρ’ τα, άρρωστη! σκέφτηκε η Γιάννα, μιας και η εικόνα της στον καθρέφτη έμοιαζε σαν να είχαν τελειώσει επάνω της δέκα άντρες.

«Δεν το αφήνουμε, μωρό μου, να το κάνω μόνη μου καλύτερα; Να μου πεις πότε θα με ξαναβοηθήσεις να φροντίσω να έχω πάρει το χάπι της επόμενης μέρας τουλάχιστον!» της είπε αστειευόμενη, για να σπάσει την αμηχανία της μικρής, που κατακόκκινη δεν ήξερε τι να πρωτοκάνει.

Η Γιάννα τη λυπήθηκε· στην ηλικία της ήταν πολύ πιο αδέξια και ειδικά όταν ήταν ερεθισμένη, όπως ήταν το μελαχρινό αστεράκι, που στεκόταν αποσβολωμένο πίσω της. Σηκώθηκε με μια προκλητική και εν γνώσει της υπερβολική κίνηση των γοφών της και στάθηκε όρθια μπροστά στη Μαριάννα, που θυμωμένη με τον εαυτό της κοίταζε το πάτωμα ακίνητη.

«Μαριάννα, κοίταξέ με» της ζήτησε τρυφερά την πρώτη φορά.

Οι μωρουδίστικες αντιδράσεις ήταν χαριτωμένες για λίγο, αλλά σιγά σιγά έπρεπε οι μικρές βοηθοί της να γίνουν γυναίκες.

«Μαριάννα, κοίταξέ με, δε θα το ξαναπώ!» της είπε επιτακτικά αυτήν τη φορά!

Η Μαριάννα τίναξε τα μαλλιά της και σήκωσε το κεφάλι της κοιτώντας την.

«Συγγνώμη... εγώ... απλώς ήθελα... το μπουκάλι».

Η Γιάννα τη σταμάτησε με μια απότομη κίνηση.

«Σσς... Τέλος... Δεν έγινε τίποτα, εντάξει;» της είπε χαϊδεύοντάς της με την παλάμη το μάγουλο.

Η Μαριάννα δεν άντεξε άλλο την κάψα που αισθανόταν, γύρισε απότομα το κεφάλι της και, φέρνοντας τα δάχτυλα της Γιάννας στο στόμα της, άρχισε να τα πιπιλάει ένα ένα με πάθος. Βλέποντας ότι η Γιάννα δεν αντιδρούσε και απλώς την κοίταζε, πήρε περισσότερο θάρρος και άρχισε να τα γλείφει ερεθισμένη.

Τουλάχιστον είσαι καλή μαθήτρια, σκέφτηκε η Γιάννα βλέποντάς τη να της γλείφει τα δάχτυλα κοιτώντας τη στα μάτια.

Εκείνη τους είχε διδάξει να κοιτάνε τους άντρες στα μάτια, όταν κάνουν στοματικό έρωτα, στα ηλιθίως λεγόμενα «προκαταρκτικά». Ο πιο γρήγορος τρόπος για την επίτευξη οργασμού και στα δύο φύλα είναι το σεξ με το στόμα και τα δάχτυλα. Επομένως το στοματικό σεξ είναι ολοκληρωμένη ερωτική στάση και σαν τέτοια έπρεπε να αντιμετωπίζεται.

Η Γιάννα την πλησίασε ακόμα πιο πολύ και την κόλλησε επάνω της βίαια με μια θεατρική κίνηση.

Πόσο εύκολο είναι να προκαλέσεις ερεθισμό, όταν ξέρεις πώς να μετατρέπεις τις πιο απλές κινήσεις σε τελετουργία, σκέφτηκε ακούγοντας τη μικρή να βογκάει ερεθισμένη, χωρίς πρακτικά να της έχει κάνει τίποτα ακόμη.

Έπιασε με τα δυο χέρια απαλά το κεφάλι της και τη φίλησε, ενώ η μικρή ήταν έτοιμη να λιποθυμήσει στην αγκαλιά της μάγισσας, που αγαπούσε τόσο πολύ. Η Γιάννα άνοιξε τα μάτια της, καθώς η γλώσσα του κοριτσιού εξερευνούσε με μανία το στόμα της.

«Σιγά σιγά, μωρό μου! Αν έχεις απ’ την αρχή αυτό τον ρυθμό με τους άντρες, τι θα κάνεις μετά; Χαλαρά, άσ’ το να έρθει από μόνο του, μην παρασύρεσαι από την αρχή, ξεκίνα αργά, ερεθιστικά» της είπε.

Η επιτυχία στο σεξ, ειδικά για άντρες, ήταν ο σωστός συνδυασμός καθαρού μυαλού –ώστε να ξέρεις τι θέλεις να κάνεις και πώς θα το κάνεις– και ατέλειωτης ερωτικής διάθεσης. Η εμπειρία βοηθάει ώστε τα ποσοστά των δύο συστατικών που συνδυάζονται να έχουν ως αποτέλεσμα ό,τι κάνεις να είναι ή να φαίνεται αυθόρμητο. Πολύ καθαρό μυαλό οδηγεί και τους δύο στο ξενέρωμα. Πολύ ερωτική διάθεση, χωρίς μυαλό, σε κάνει να τελειώνεις σε λίγα λεπτά και να τα έχεις καταστρέψει όλα.

Η Γιάννα έσκυψε, μισάνοιξε τα χείλη της και άρχισε να δίνει μικρά τρυφερά φιλιά στα χείλη της Μαριάννας. Μετά επανέλαβε το ίδιο, μόνο που αυτήν τη φορά ακουμπούσε με την υγρή γλώσσα τα σημεία, που αμέσως μετά φιλούσε. Μόλις αισθάνθηκε την αναπνοή της μικρής να αλλάζει ρυθμό, της άνοιξε περισσότερο τα χείλη και βάζοντας τα δικά της μέσα, αναζήτησε τη γλώσσα της και άρχισε να την πιπιλάει σαν αντρικό πέος.

Μικρές πνιχτές κραυγές ξέφευγαν σποραδικά από το στόμα της Μαριάννας. Είχε αφεθεί ανυπεράσπιστη στην ερωτική διάθεση της ξανθιάς σειρήνας, οι θηλές της είχαν σκληρύνει και αισθανόταν ένα όμορφο –και ανυπόφορο μαζί– κάψιμο λίγο πιο κάτω από την κοιλιά της.

Η Γιάννα έβαλε τα δάχτυλά της στο κεφάλι της Μαριάννας, έπιασε όσα περισσότερα από τα κατάμαυρα μαλλιά της μπόρεσε και τα τράβηξε με μια ελεγχόμενα βίαιη κίνηση. Η Μαριάννα αναγκάστηκε να γείρει προς τα πίσω, ενώ σχεδόν αμέσως αισθάνθηκε την καυτή ανάσα της Γιάννας να πλησιάζει τον λαιμό της και περίμενε με ανυπομονησία ακίνητη.

Α... μάλιστα... Αφέντρα θες! σκέφτηκε η Γιάννα αποκρυπτογραφώντας τις αντιδράσεις της.

Γι’ αυτό πρέπει να έχεις καθαρό μυαλό στο σεξ, για να μπορείς να αλλάζεις τις κινήσεις σου ανάλογα με τις αντιδράσεις της συντρόφου σου.

Η Γιάννα πλησίασε το στόμα της στον λαιμό της μικρής. Με το ένα χέρι της κρατούσε ακίνητο το κεφάλι της, ενώ με το άλλο έκανε βόλτες σε όλο το μήκος του κορμιού της Μαριάννας, μπήγοντας τα νύχια της σε επιλεγμένα σημεία. Η ανυπομονησία της Μαριάννας είχε φτάσει στο απροχώρητο, καθώς αισθανόταν την ανάσα της Γιάννας να έχει φτάσει ακριβώς πάνω από το δέρμα του λαιμού της. Η Γιάννα επέλεγε σημεία στον λαιμό και στο στήθος και απλώς εξέπνεε ελεγχόμενα την καυτή της ανάσα, παρακολουθώντας το δέρμα της μικρής κάθε φορά να ανατριχιάζει.

«Σε θέλω... Κάνε μου έρωτα» της ψιθύρισε η Μαριάννα μην αντέχοντας περισσότερο.

Η Γιάννα χαμογέλασε· ήταν η ευκαιρία της για να ξεκινήσει το ερωτικό σενάριο.

«Σε; Κάνε μου; Μου μιλάς στο ενικό, πουτανάκι; Πήραμε θάρρος, ε; Θα σ’ το κόψω εγώ!» της απάντησε θυμωμένα η Γιάννα και την τράβηξε περισσότερο από το μαλλί, αναγκάζοντάς τη να γονατίσει μπροστά της.

Η μικρή είχε σαστίσει.

Τη θύμωσες, ηλίθια! Έχασες την ευκαιρία σου! σκεφτόταν, ενώ γονάτιζε και ετοιμαζόταν να ζητήσει για άλλη μια φορά συγγνώμη από την ξανθιά θεά της, που στεκόταν αγέρωχη μπροστά της με τα καταγάλανα μάτια της να πετάνε σπίθες.

Η Γιάννα την κοίταξε στα μάτια· μπορούσε να τη διαβάσει σαν ανοιχτό βιβλίο. Και αυτό που έβλεπε ήταν απογοητευτικό.

Μικρή μου ηλίθια! Δεν μπορείς να καταλάβεις, δεν μπορείς να συμμετάσχεις σε απλά σενάρια και θες να κάνεις και έρωτα μαζί μου! σκέφτηκε απογοητευμένη.

Φυσικά και δεν είχε θυμώσει στ’ αλήθεια· το απαιτούσε το σενάριο, το απαιτούσε η στιγμή, η ίδια η μικρή χωρίς καν να το ξέρει, το τράβηγμα των μαλλιών, το βρίσιμο, ήταν όλα μέρος του σεναρίου. Η Γιάννα ποτέ δε θα μιλούσε έτσι και η Μαριάννα το ήξερε, έπρεπε να το έχει καταλάβει.

Η Μαριάννα είχε πηδήξει αγοράκια και αγοράκια του σωρού πριν βαρεθεί τη μετριότητα γύρω της και αποφασίσει να κάνει πιο μόνιμες σχέσεις. Αφού δεν υπήρχε κάποιος διαφορετικός, αφού ήταν όλοι ίδιοι, δεν είχε και νόημα να τους αλλάζει στη μία χρήση. Και όλα τα αγοράκια έτρεχαν να της αγοράσουν διαμάντια, μήπως και τους ξανακάνει έρωτα, έναν έρωτα που, αν ήταν σωστοί, θα τους τον έδινε χωρίς ανταλλάγματα και αποκλειστικά. Με κανέναν τους δεν ξαναέκανε έρωτα η μικρή Λίλιθ. Διαμάντια και αυτοκίνητα μπορούσε να βρει όποτε ήθελε, άντρα με προδιαγραφές έψαχνε. Και δεν ήταν καν Ξεχωριστή ακόμη. Η εκπαίδευσή της δεν είχε ολοκληρωθεί. Τι είχε πάθει, λοιπόν, τώρα;

«Ηλίθια... Εσύ φταις!» μονολόγησε η Γιάννα.

Η Μαριάννα θεωρούσε τόσο τέλεια τη Γιάννα, τόσο θεά, που φοβόταν τόσο πολύ μην τα κάνει θάλασσα, που τελικά εξαιτίας ακριβώς αυτού του φόβου δεν μπορούσε να κάνει τίποτα σωστό. Αυτό το παθαίνουν συνήθως συναισθηματικοί άντρες. Μερικές φορές θέλουν τόσο πολύ να αγκαλιάσουν το υποκείμενο του πόθου τους, που όταν τα καταφέρνουν το συναίσθημά τους έχει πνίξει τα πάντα. Ο μικρός από κάτω αρνείται πεισματικά να συμμετάσχει.

Ευτυχώς αν η γυναίκα έχει λίγο μυαλό καταλαβαίνει την αιτία και όλα στρώνουν μετά τα πρώτα χάδια και λίγη υπομονή. Μερικές γυναίκες, από την άλλη, είναι τόσο βλίτα που νομίζουν πως το στοματικό σεξ είναι πασπαρτού και πως έτσι θα λύσουν το πρόβλημα. Χωρίς να το θέλουν κάνουν τα πράγματα χειρότερα. Η αποκαθήλωση μιας θεάς από τη θέση της πρέπει να γίνεται ομαλά, σταδιακά και πάντως όχι γονατίζοντας απευθείας μπροστά στον πιστό και βάζοντας το όργανό του στο στόμα. Φιλιά, χάδια και γλυκόλογα είναι πολύ πιο εύκολα και πολύ πιο αποτελεσματικά σε μια σχέση θεάς-πιστού!

Αυτά σκεφτόταν η Γιάννα και έτσι αποφάσισε να σταματήσει το σενάριο. Μπορούσε να αλλάξει ρόλους και να γονατίσει εκείνη μπροστά στη μικρή – δεν είχε τέτοια προβλήματα. Θα αποκαθηλωνόταν όμως απότομα στα μάτια της. Έτσι και αλλιώς τώρα πια η μαγεία της στιγμής είχε χαθεί. Την έπιασε απαλά από τους ώμους και τη σήκωσε παίρνοντας τη στην αγκαλιά της, ενώ η Μαριάννα ξεσπούσε σε λυγμούς.

«Συγγνώμη... Τα έκανα θάλασσα!» ψιθύρισε κλαίγοντας.

«Δε φταις εσύ, μωρό μου, εγώ φταίω, ήταν πολύ νωρίς. Τώρα κατάλαβες γιατί δεν ήθελα τόσο καιρό!»

Δεν περίμενε απάντηση. Την άφησε να ξεσπάσει στην αγκαλιά της, έπειτα κάθισαν μαζί στο κρεβάτι και άρχισαν να συζητούν για το τι έγινε και να της εξηγεί. Καμιά δεν είχε κάνει λάθος, απλά η μικρή δεν ήταν γεννημένη Ξεχωριστή ώστε να έχει στο DNA της το σεξ, να καταλαβαίνει αυθόρμητα τα σενάρια και να μπορεί να συμμετέχει. Αυτό θα γινόταν τεχνητά, όταν θα έφτανε σε επίπεδο εκπαιδευμένης Ξεχωριστής.

Αυτά συζητούσαν, όταν τους διέκοψε ο διαπεραστικός ήχος του συναγερμού, που αντηχούσε σε όλο το σπίτι.

«Τι έγινε; Τι είναι αυτό;» ρώτησε σαστισμένη η Γιάννα.

«Ο συναγερμός, κυρία... Είναι η τρίτη φορά που χτυπάει σήμερα».

Τις δυο πρώτες φορές είχε ενεργοποιηθεί ο σιωπηρός συναγερμός, αλλά τώρα χτυπούσε ασταμάτητα σε όλο το σπίτι και ο αντίλαλος τον πολλαπλασίαζε. Η Γιάννα σηκώθηκε από το κρεβάτι νευριασμένη, φόρεσε ένα μακρύ μπλουζάκι, που έφτανε μέχρι τους μηρούς της, και χάθηκε προς τη σκάλα βρίζοντας. Ήταν η τρίτη φορά αυτήν την εβδομάδα που συνέβαινε αυτό και δεν ήταν διατεθειμένη να περιμένει να συμβεί και τέταρτη. Θα έπαιρνε την εταιρεία που τον είχε εγκαταστήσει και θα τους έβριζε!

Πριν πιάσει το τηλέφωνο τη σταμάτησε η Κατερίνα. Τι θα έλεγαν στο περιπολικό που θα ερχόταν τρίτη φορά σήμερα;

«Τρίτη από το πρωί; Όχι, ρε γαμώτο!»

«Ήρθε τουλάχιστον κανένα νόστιμο μπατσάκι;» ρώτησε την Κατερίνα, που της χαμογέλασε πονηρά.

«Ε... Ναι... Ένας πιτσιρικάς είναι, μάλλον μόλις πρόσφατα βγήκε από τη σχολή» της απάντησε.

«Μπλιαχ» μόρφασε η Γιάννα.

Αυτά τα πιτσιρίκια δεν της έκαναν καμία εντύπωση.

«Και δε μου λες, ξεκωλάκι! Πώς του άνοιξες του ανθρώπου; Σ’ αυτά τα χάλια;» τη ρώτησε πονηρά.

Φυσικά δεν υπήρχε κανένα χάλι, απλώς η Κατερίνα έκανε μόνιμα κολύμβηση στην πισίνα της έπαυλης και το μόνο που φορούσε συνέχεια ήταν το κάτω μέρος του μαγιό και το αντηλιακό της.

«Ε... Όχι, βέβαια, είχα φορέσει την μπλούζα» της απάντησε πονηρά η Κατερίνα και ξέσπασαν σε γέλια.

«Βρεγμένη υποθέτω και κολλημένη επάνω σου! Μάλιστα, κατάλαβα, γραβάτα θα του έγινε του ανθρώπου!»

«Μην τον λυπάστε, τα θέλει ο κώλος του, είναι πονηρούλης. Πού να δείτε πώς του άνοιξε τη δεύτερη φορά την πόρτα η Μαριάννα με τα δεκάποντα που δεν αποχωρίζεται ποτέ» της απάντησε η Κατερίνα ξέσπασαν ξανά σε δυνατά γέλια αναλογιζόμενες το θέαμα.

«Πονηρούλης είπες; Ωραία, θα τον τρελάνουμε! Αυτήν τη φορά θα ανοίξω εγώ. Φέρε μου, σε παρακαλώ, τη σατέν ρόμπα μου από το συρτάρι, θα γίνει χαμός!» είπε η Γιάννα γελώντας.

Πήγε στην κουζίνα και έφτιαξε μια φρουτοσαλάτα περιμένοντας την Κατερίνα να κατέβει με τη ρόμπα. Χρειαζόταν μια πλακίτσα να φτιάξει το κέφι της· έτσι και αλλιώς ο πιτσιρικάς δε θα πάθαινε και τίποτα. Το πολύ πολύ να έπαιρνε «δουλειά» για το σπίτι.

Από μακριά ακουγόταν η σειρήνα του περιπολικού που πλησίαζε.