Οι Ξεχωριστοί - Λάχεσις (Κεφάλαιο 5) [18+]

Τρεις ώρες αργότερα, η ηδονική μάχη μεταξύ των δύο γεννημένων Ξεχωριστών είχε μεταφερθεί σχεδόν σε όλο το σπίτι. Έκαναν ντους, ξεκουράζονταν και κυνηγιόντουσαν κάνοντας έρωτα όπου βρίσκονταν. Κρεβάτι, λουτρά, σκάλα, καναπέδες είχαν ποτίσει ιδρώτα και ηδονή και τα μεταχειρισμένα προφυλακτικά σε όλο το σπίτι έδειχναν την πορεία των δύο συντρόφων. Τα κορίτσια της εφάρμοζαν πιστά τον τρίτο όρο της συμφωνίας τους –να μην την ενοχλούν– και πλατσούριζαν στην εξωτερική πισίνα.

«Ανέβασε το όμορφο κωλαράκι σου εδώ πάνω» διέταξε η Γιάννα χτυπώντας με το χέρι της τον φαρδύ πάγκο του μπαρ, που έπιανε όλο τον ανατολικό τοίχο του σαλονιού.

Ο Γιώργος υπάκουσε και κάθισε γυμνός πάνω στον πάγκο. Έβαλε τα πόδια του δεξιά και αριστερά σε δύο σκαμπό, αφήνοντας ένα κεντρικό ανάμεσά τους στο οποίο και βολεύτηκε η Γιάννα.

«Αρκετά σε άφησα να κάνεις ό,τι θέλεις, μαναράκι μου. Ήρθε η ώρα να δεις τι σημαίνει γυναίκα... και μάλιστα Ξεχωριστή» του είπε πρόστυχα.

Τίναξε τις ξανθές μπούκλες των μαλλιών της και έσκυψε πάνω στο πέος του. Μόλις αισθάνθηκε το απαλό της χέρι στη βάση του να τον χαϊδεύει, το μόριο του Γιώργου άρχισε να σκληραίνει για πολλοστή φορά. Η Γιάννα σάλιωσε όσο περισσότερο μπορούσε το στόμα της. Είπαμε, οι γυναίκες είναι τρυφερά πλάσματα, ακόμα και όταν παίζουν σκληρούς ρόλους στο σεξ. Όλες οι τεχνικές βασίζονται στον αισθησιασμό της εικόνας. Αν βρεθεί κάποιος άντρας που σιχαίνεται τα σάλια πάνω στο πέος του ή γενικά τα υγρά της ηδονής κ.λπ., καλύτερα να πάει σε μοναστήρι, γιατί για σεξ δεν κάνει σίγουρα!

Η γλώσσα της Γιάννας διέτρεχε πλατιά και χαλαρή όλο το μήκος του σκληρού αντρικού οργάνου, ως τις σάρκινες μπάλες και πιο κάτω. Η πορεία διακοπτόταν από μικρές στάσεις για υγρά φιλιά, ώστε το αποθηκευμένο στο πίσω μέρος του στόματος σάλιο της να ανανεώνει την υγρασία της γλώσσας για να συνεχίσει. Αφού το έκανε μερικές φορές, έβαλε τα χείλη της λίγο πάνω από το κεφάλι και άφησε απαλά το υπόλοιπο σάλιο να κυλήσει σε όλο το μήκος του. Αφήνοντας τα χείλη της σ’ αυτήν τη θέση, χούφτωσε με τη δεξιά της παλάμη το πέος του στη βάση και στρίβοντας τη χούφτα της αριστερά –όσο επέτρεπε το εξωτερικό του δέρμα, ώστε να μην τον πονέσει– άρχισε να το ανεβάζει προς το στόμα της. Φρόντιζε μέχρι να φτάσει πάνω η παλάμη της, να έχει στρίψει το δέρμα του τελείως δεξιά. Μόλις έφτασε επάνω, τον έφτυσε και πάλι και ξεκίνησε την ανάποδη ακριβώς κίνηση προς τη βάση. Αφού το έκανε μερικές φορές, έβαλε και την αριστερή παλάμη της πιο ψηλά από την πρώτη και έκανε την ίδια κίνηση, συνδυάζοντας και τα δύο της χέρια αυτήν τη φορά.

Η Γιάννα όλη –μα όλη– αυτήν την ώρα δεν είχε πάρει τα μάτια της από το πρόσωπό του. Ήθελε να βλέπει και την παραμικρή αντίδραση στα χάδια της. Ήξερε επίσης πως ο Γιώργος ερεθιζόταν αφάνταστα, βλέποντάς τη να τον κοιτάζει στα μάτια, κάνοντάς το.

Ήρθε η ώρα να φύγεις, αστέρι μου, σκέφτηκε καθώς ετοιμάστηκε για τη δεύτερη φάση, ενώ τα χέρια της συνέχιζαν τα οκτάρια στο πέος του.

Η Γιάννα έκλεισε τα μάτια της για λίγο. Ηρέμησε, ξεφύσηξε ελεγχόμενα για να συγκεντρωθεί, μάζεψε σάλιο και άρχισε να κατεβαίνει προς το κεφάλι του. Φτάνοντας στην άκρη του, πήρε από τη μύτη της όσο μεγαλύτερη ανάσα μπορούσε και άφησε τη γλώσσα της χαλαρή στο κάτω μέρος του στόματός της, κρεμασμένη λίγο έξω από αυτό.

Όταν άρχισε να εισέρχεται, η Γιάννα άνοιξε το στόμα της σε μεγαλύτερη διάμετρο από εκείνο και άρχισε να εκπνέει απαλά –καθώς έμπαινε–, ώστε η αναπνοή της να παραμένει καυτή γύρω από το μόριό του. Το γυμνασμένο πέος του Γιώργου δε γλιστρούσε ομαλά μες στο στόμα της. Το αντρικό σεξ αποτελείται από μύες και, όπως οποιοσδήποτε άλλος μυς, έτσι και αυτός ο τόσο σημαντικός γυμνάζεται. Η γυμναστική γίνεται ως επί το πλείστον με τη χρήση και το κράτημα – όχι το κράτημα της εκσπερμάτωσης, αυτό χαλάει τον προστάτη. Κράτημα, στο μεταίχμιο από την πλήρη στύση έως λίγο πριν από το πρώτο σημάδι του αντρικού οργασμού.

Η Γιάννα σταμάτησε την είσοδο του πέους στο στόμα της απλά κλείνοντας τα χείλη της στο σημείο που ήθελε. Δημιούργησε σάλιο, ανέπνευσε ήρεμα από τη μύτη και συνέχισε, ενώ η γλώσσα της λίπαινε από κάτω τη διαδρομή.

Ο Γιώργος είχε αρχίσει να χάνεται στην ηδονή, καθώς έβλεπε το είναι του να εξαφανίζεται μέσα σ’ αυτό το γλυκό στοματάκι. Αν τον ρωτούσαν πέντε λεπτά πριν, θα έβαζε στοίχημα πως αποκλείεται να χωρούσε κάτι τόσο μεγάλο σε κάτι τόσο μικρό. Και τα μάτια της, αχ... τα υπέροχα γαλάζια μάτια της, να τον κοιτάζουν με τόσο θράσος, που του ερχόταν να της ρίξει χαστούκι από την καύλα του!

Η Γιάννα είχε φτάσει στη βάση του μορίου του και παρέμενε εκεί σφίγγοντας και χαλαρώνοντας τα χείλη της, ενώ η άκρη της γλώσσας της έπαιζε –όσο μπορούσε, βέβαια– με τους όρχεις του. Τώρα, με τόση σάρκα μες στο στόμα της, είχε όσο σάλιο ήθελε. Αυτό που έκανε δεν ήταν καθόλου εύκολο και το ήξερε. Οποιοδήποτε αντρικό μόριο μεσαίου και πάνω μεγέθους προκαλούσε αίσθηση πνιγμού. Με τη γλώσσα έξω και κάτω η αίσθηση ήταν ίδια με εξέταση για αμυγδαλές. Προκαλούσε το ίδιο αίσθημα πανικού. Όλη η ουσία της οποιασδήποτε μαγκιάς του να το καταφέρεις βρίσκεται στο να αντιμετωπίσεις ήρεμα αυτό το αίσθημα. Στον πανικό προσπαθείς να πάρεις αέρα από το στόμα. Χρειάζεται ηρεμία και συγκέντρωση, για να αναπνεύσεις από τη μύτη.

Η Γιάννα έβγαλε το ίδιο σιγά και ήρεμα το πέος από το στόμα της, το έφτυσε πρόστυχα, άπλωσε με τα χέρια της το σάλιο της σε όλο το μήκος του, άνοιξε το στόμα της περισσότερο και το ξαναέβαλε μέσα με μια σταθερή αυτήν τη φορά κίνηση φτάνοντας πολύ γρήγορα στη βάση του εκπνέοντας. Το επανέλαβε και τρίτη φορά –μόνο που τώρα το έκανε γρήγορα– και φτάνοντας στη βάση έσφιξε τα χείλη της και φεύγοντας πήρε και το δέρμα του μαζί, αυνανίζοντάς τον με το στόμα της.

Ο Γιώργος είχε αρχίσει ήδη να μουγκρίζει άγρια από ηδονή. Ένιωθε σαν να έφευγε η ψυχή του κάθε φορά που τον ρουφούσε προς το κεφάλι.

Η Γιάννα τον κοίταζε ερεθισμένη καθώς ρουφούσε το μόριό του. Είχαν φτάσει σε σημείο υπέροχο, αλλά και επικίνδυνο. Οι άντρες πάνω στο πάθος τους –ή τις περισσότερες φορές για μαγκιά, μιας και το βλέπουν και στις ταινίες πορνό– πιάνουν τη σύντροφό τους από τον αυχένα και κολλάνε με βία το πρόσωπό της στην κοιλιά τους, για να τις πνίξουν με τον τεράστιο –και καλά– ανδρισμό τους. Ίσως από τη σκοπιά του άντρα να φαίνεται σέξι, αλλά η γυναίκα έχει τον όγκο στο στόμα της! Δυσκολεύεται που δυσκολεύεται να αναπνεύσει μόνη της, προσπαθώντας να νικήσει τον έμφυτο πανικό του πνιγμού, έχει και τον παπάρα από πάνω να προσπαθεί να την πνίξει επειδή το είδε στο έργο. Ε, μάλλον εκείνη θα το σκεφτεί πολύ πριν αποφασίσει ξανά να τον κάνει ευτυχισμένο. Γι’ αυτό, λοιπόν, το πάθος με μέτρο!

Η Γιάννα αισθάνθηκε ασφαλής. Ο άντρας, που έκανε ευτυχισμένο με το στόμα και τα χέρια της, είχε αποδείξει από ώρα ότι ήξερε να αποφεύγει ό,τι θα μπορούσε να αποβεί επικίνδυνο στο σεξ.

Τα ηδονικά βογκητά του Γιώργου είχαν γίνει συχνότερα και είχε λαχανιάσει. Μικρά τρέμουλα στη βάση του πέους του έδειχναν πως δε θα αργούσε πολύ ακόμα.

Η Γιάννα τον κοίταξε και χαμογέλασε πρόστυχα.

«Το μόνο που θέλω είναι να με κοιτάζεις, αγάπη μου! Όσο μπορείς» του είπε.

Είχε φτάσει η στιγμή που ήθελε από ώρα. Πήρε μια τελευταία βαθιά ανάσα και ξανακατέβασε τα χείλη της στην κοιλιά του, περιμένοντας την έκρηξη, που δε θα αργούσε. Ο Γιώργος αισθάνθηκε τους σπασμούς της ηδονής του να ανεβαίνουν και προσπάθησε να τραβηχτεί, αλλά η Γιάννα δεν τον άφησε. Έμεινε εκεί, περιμένοντας την καταιγίδα να ξεσπάσει βαθιά μες στο στόμα της.

Το πρώτο και βιαιότερο κύμα έσκασε κατευθείαν στον οισοφάγο της, αλλά η ξανθιά σειρήνα ήταν έτοιμη και είχε κρατήσει την αναπνοή της για να μην πνιγεί. Στο διάστημα μέχρι τον δεύτερο σπασμό, ελευθέρωσε λίγο από το μήκος του πέους, που σπαρταρούσε στο στόμα της, έσφιξε τα χείλη της γύρω του –για να μην μπορεί να ξεφύγει ο οργασμός του– και έμεινε εκεί. Είχε σκοπό να προσφέρει ακόμα πολύ θέαμα στον άντρα που την είχε εντυπωσιάσει τόσο!

Ο Γιώργος είχε χάσει το φως του από την ένταση. Ήταν ζαλισμένος και αισθανόταν ότι όλο του το αίμα μαζευόταν στο μόριό του, που τιναζόταν από την ηδονή του χαμένο ακόμη μες στο στόμα της.

Η πανέμορφη γυναίκα είχε μείνει ακίνητη περιμένοντας να σταματήσουν οι σπασμοί του. Τον είχε γνωρίσει οκτώ μόλις ώρες πριν και όμως χωρίς καν να το σκεφτεί είχε κάνει μαζί του τα πάντα. Ύστερα από τόσους εραστές, επιτέλους είχε βρει κάποιον που άξιζε να του δώσει τον Ξεχωριστό εαυτό της.

Μόλις η Γιάννα αισθάνθηκε τους σπασμούς του να μειώνονται, έβγαλε σιγά σιγά το πέος του από το στόμα της, με σφιγμένα ακόμη τα χείλη της. Τον κοίταξε πρόστυχα και κούνησε το κεφάλι της υπονοώντας ότι το θέαμα δεν είχε τελειώσει ακόμη. Ύστερα έβγαλε τη γλώσσα της επιδεικτικά έξω αφήνοντας τον οργασμό του να χυθεί ελεύθερος από τα χείλη της. Ο Γιώργος την κοίταζε σαν μαγεμένος, καθώς το σπέρμα του κύλησε από τα χείλη της και έσταξε από το σαγόνι της στο αυλάκι ανάμεσα στα στήθη της και από εκεί χαμηλά στην κοιλιά της.

Είχε μείνει ακίνητος και απολάμβανε το σόου που δημιουργούσε γι’ αυτόν και μόνο η σύντροφός του. Μικροί σπασμοί τάραζαν σποραδικά το σώμα του, αλλά το μυαλό του είχε απορροφηθεί μαζί με την ψυχή του στο ερεθιστικό θέαμα.

Η Γιάννα έπιασε το μισορθωμένο ακόμη πέος του. Είχε χάσει την αρχική σκληρότητά του και μπορούσε να το κάνει ό,τι ήθελε. Του χαμογέλασε προκαλώντας τον να την κοιτάξει. Και έπειτα άρχισε να το τρίβει με πάθος στα χείλη και στο δεξί της μάγουλο.

Δε χρειάζεται να είναι κανείς έξυπνος, για να καταλάβει ότι όλο αυτό το σόου το έκανε μια γυναίκα, μόνο όταν ήθελε να ικανοποιήσει ή να επιβραβεύσει για κάτι τον σύντροφό της. Και πετύχαινε μόνο αν το έκανε επειδή το ήθελε πολύ. Εκείνη ερωτικά δεν κέρδιζε τίποτα.

Ό,τι έκανε όλη αυτήν την ώρα ήταν για τον Γιώργο, για την ευχαρίστησή του. Αντικειμενικά, όταν κάνεις κάτι καλό ή κάτι ευχάριστο σε άλλον άνθρωπο χωρίς να περιμένεις απολαβές, είναι αλτρουισμός. Η συμπερασματική λογική, λοιπόν, λέει απλά πως από ολόκληρη την γκάμα του σεξ, οι μόνες αληθινά αλτρουιστικές στιγμές είναι όταν ο άντρας και η γυναίκα κάνουν στοματικό σεξ στον ή στη σύντροφό τους. Δεν είναι προκαταρκτικά, όπως λένε. Είναι καθαρό σεξ. Και μάλιστα η καλύτερη στάση του, μιας και προκαλεί –αν γίνεται σωστά– σίγουρο οργασμό.

Ο Γιώργος το καταλάβαινε μιας και αυτό της είχε δώσει και εκείνος νωρίτερα. Έσκυψε προς τη Γιάννα, ακούμπησε απαλά τα υγρά από το τελείωμά του χείλη της και τη φίλησε με πάθος. Η Γιάννα αιφνιδιάστηκε και απομάκρυνε το πρόσωπό της, για να τον κοιτάξει.

«Τι κάνεις;» τον ρώτησε απορημένη χαμογελώντας με έκπληξη.

Δεν μπορούσε ακόμη να πιστέψει πως ήταν τόσο διαφορετικός από οποιονδήποτε είχε συναντήσει.

«Τι είναι, χαρά μου; Επειδή σε φιλάω; Αν δε σιχαίνεσαι εσύ να με έχεις στο στόμα σου, λες να σιχαθώ εγώ; Θα ήταν πολύ γελοίο, δε νομίζεις;» τη ρώτησε τρυφερά αλλά περιπαικτικά.

Η Γιάννα κατακλύστηκε από γλύκα και τρυφερότητα. Όρμησε πάνω του αγκαλιάζοντάς τον όσο πιο σφιχτά μπορούσε και έμεινε εκεί.

«Δεν υπάρχεις, άντρα μου εσύ! Δεν υπάρχεις, γαμώτο!» κατάφερε να ψιθυρίσει πριν οι δύο εραστές ενωθούν για μια ακόμα φορά σε ένα ατελείωτο φιλί.

Η Γιάννα... Η  γεννημένη Ξεχωριστή και πρώην Κίρκη κοίταξε τον άντρα που ξεκουραζόταν καθισμένος τώρα πια στον καναπέ. Οκτώ ώρες, οκτώ μόνο ώρες είχαν γνωριστεί και η Γιάννα αισθανόταν πως είχε αλλάξει ολόκληρη η ζωή της. Ένας άντρας φτάνει, για να αλλάξει τη ζωή μιας γυναίκας, και ο δικός της καθόταν επιτέλους στον καναπέ της. Ήξερε πως ποτέ δε θα ήταν δικός της, τουλάχιστον όχι με τη συνηθισμένη έννοια που επικρατούσε γύρω της. Δεν μπορούσε να κάνει φανερή σχέση μαζί του, δεν μπορούσε να τον παντρευτεί, δεν μπορούσε καν να βγει έξω μαζί του. Εκείνη, χρόνια τώρα, είχε καταφέρει να κρατήσει τη Show Biz και τα κανάλια έξω από τη ζωή της. O Γιώργος ήταν απλό παιδί, άμαθος από φώτα και δημοσιότητα. Οποιαδήποτε ανάμειξη και των τριών στοιχείων θα ήταν εκρηκτική. Όχι, όχι δημοσιότητα, με τίποτα.

Ήταν γεννημένος Ξεχωριστός. Η Γιάννα το αισθανόταν ήδη από ώρα. Ήταν αυτές οι μικρές λεπτομέρειες στην όλη συμπεριφορά του, που έκαναν τη διαφορά. Αυτό και η απίστευτη εγκράτειά του. Πρακτικά ο Γιώργος μπορούσε να τελειώσει όποτε ήθελε. Δεν το έκανε μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει εκείνη, άρα είχε και τη θέληση.

Τώρα η Γιάννα έπρεπε να προσέξει. Πάντα η κοινότητά τους λειτουργούσε πίσω από τα φώτα προσπαθώντας να αλλάξει τους άντρες. Έπρεπε τώρα να τον εκπαιδεύσει να κάνει αυτό για το οποίο γεννήθηκε. Αυτό που έχει ταλέντο να κάνει. Θα έδινε οργασμούς στις γυναίκες που θα του σύστηνε. Όπως οι πρώτοι έξι, τότε... στο Παρίσι.

Φαινόταν πολύ εύκολο για εκείνον. Εκείνη οκτώ ώρες μόνο τον ήξερε και είχε καταφέρει να την κάνει να μη θέλει άλλο, ήρεμη και απολύτως ικανοποιημένη. Αφού μπόρεσε σε εκείνη που ήταν Ξεχωριστή, μπορούσε να το κάνει και σε οποιαδήποτε άλλη. Επιτέλους το αδιέξοδο –ότι η Γιάννα ήταν γεννημένη Ξεχωριστή, αλλά γυναίκα– θα λυνόταν. Μια εβδομάδα εκπαίδευση θα ήταν αρκετή γι’ αυτόν. Ήξερε ήδη πάρα πολλά, θα του έδειχνε και εκείνη τα υπόλοιπα και θα γινόταν τέλειος!

Άνοιξε τα μάτια της και τον κοίταξε γλυκά.

«Σου υπόσχομαι πως σε μια εβδομάδα θα έχεις στην αγκαλιά σου μερικές από τις πιο όμορφες και σέξι γυναίκες που μπορείς να σκεφτείς. Θα έχεις στην αγκαλιά σου γυναίκες που πουλάνε χιλιάδες τεύχη όταν κάνουν εξώφυλλα στα περιοδικά. Και θα τις έχεις γιατί απλά εσύ ενδιαφέρεσαι για την ικανοποίησή τους. Γιατί απλά το αξίζεις!» του είπε χαμηλόφωνα χωρίς να τον αφήσει από την τρυφερή αγκαλιά της.

«Τι λες, μωρό μου; Παραμιλάς; Πώς θα το κάνεις αυτό;» ρώτησε ο Γιώργος πιστεύοντας πως τον κορόιδευε.

Η Γιάννα γέλασε και άρχισε να του εξηγεί τα προβλήματα που είχαν οι φίλες της στο θέμα του σεξ, του οργασμού και της αντρικής αδιαφορίας. Του είπε πως σκεφτόταν να τον χρησιμοποιήσει –αν δεχόταν και εκείνος, βέβαια– ως επιβεβαίωση των θεωριών και της νοοτροπίας που ανέπτυσσε στις φίλες της χρόνια τώρα. Επιβεβαίωση ότι υπήρχαν άντρες που ενδιαφέρονταν και τι δύναμη είχαν στα χέρια τους. Τέλος –αν και ήξερε την απάντηση ενός γεννημένου Ξεχωριστού–, τον ρώτησε αν δεχόταν.

«Φυσικά, χαρά μου, αν πιστεύεις πως είμαι ο κατάλληλος!» ήταν η απάντησή του.

Η υπόλοιπη ώρα τούς βρήκε αγκαλιασμένους στον καναπέ να ξεκουράζονται, βλέποντας τηλεόραση και κάνοντας αστεία.

«Αλήθεια, μωρό μου, πριν... τις μαλακίες με το στοίχημα που βάλαμε για εσένα, πού τις άκουσες;» τον ρώτησε γεμάτη περιέργεια.

«Στην ενδοσυνεννόηση, στο μπάνιο επάνω» απάντησε ο Γιώργος και σηκώθηκε να προλάβει τη Γιάννα που στη μέση της πρότασής του είχε ήδη αρχίσει να τρέχει προς τον πρώτο όροφο.

«Η Μαριάννα! Θα τη σκίσω» αναφώνησε γεμάτη έκπληξη κοιτώντας το κουμπάκι, που αναβόσβηνε ακόμη στη θέση on και standby δίπλα την ένδειξη: κουζίνα της ενδοσυνεννόησης.

Το συνήθως τρυφερό βλέμμα της σκλήρυνε απότομα και άρχισε να κατεβαίνει τις σκάλες βρίζοντας.

Το χαστούκι –αν και από τα ντελικάτα χεράκια της Γιάννας– ήταν τόσο δυνατό, που η Μαριάννα αναγκάστηκε να πισωπατήσει και να στηριχτεί στον τοίχο της κουζίνας πίσω της.

«Γι’ αυτό είσαι εδώ μέσα, φίδι; Για να μου κάνεις μαλακίες πίσω από την πλάτη μου; Μαλακισμένο!» ούρλιαξε η Γιάννα, καθώς ο Γιώργος πίσω της προσπαθούσε να τη συγκρατήσει.

Η Γιάννα προσπάθησε να ξεφύγει από την αγκαλιά του και να της επιτεθεί ξανά.

«Γιατί; Με ποιο δικαίωμα; Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα να επεμβαίνεις στη ζωή μου; Σου έχω κάνει κακό; Πες μου... Γιατί;»

Η φωνή της τώρα είχε αρχίσει να σπάει από το μείγμα απογοήτευσης και θυμού που ένιωθε.

«Σας... σε αγαπώ! Νόμιζα πως...» ψέλλισε η μικρή μέσα από τα δόντια της προσπαθώντας να δικαιολογηθεί.

«Είσαι τρελή; Τι νόμιζες... Είμαστε και οι δύο γυναίκες! Μου αρέσουν οι άντρες, όπως και εσένα. Τι έχεις πάθει τον τελευταίο καιρό;»

Από το μυαλό της Γιάννας πέρασε η εικόνα της Μαριάννας να την παρακολουθεί από την πόρτα, όταν έδινε στις φίλες της οργασμούς. Αυτό πρέπει να ήταν.

«Τα παιχνίδια με τις φίλες μου έγιναν σε μια προσπάθεια να τις κάνω να χαρούν. Μου κλαίγονταν για τους μαλάκες τους άντρες τους και με παρακαλούσαν να τους δώσω αυτό που τους περιέγραφα. Δε σήμαιναν τίποτα... Ηλίθια... Ηλίθια... Ηλίθια!» της είπε ξεσπώντας σε λυγμούς.

«Την αγαπάς είπες, Μαριάννα; Και είσαι σίγουρη;» τη ρώτησε ο Γιώργος κάνοντας νόημα στη Γιάννα –που δεν ήξερε τι άλλο να της πει– να ηρεμήσει.

«Ναι... είμαι σίγουρη! Από εσένα πάντως που τη γνώρισες σήμερα την αγαπώ περισσότερο» του απάντησε η Μαριάννα με κακία.

«Ναι, έχεις δίκιο, τη γνώρισα σήμερα. Όμως, αυτό που ξέρω είναι πως, όταν αγαπάς, επιθυμείς ο άλλος να είναι ευτυχισμένος. Δεν έχω ακούσει πουθενά ότι αυτός ο άλλος είναι υποχρεωμένος να είναι ευτυχισμένος μαζί σου. Όχι, κορίτσι μου, και ξέρεις γιατί; Όταν πραγματικά αγαπάς κάποια, δε σε νοιάζει πού βρίσκεται και αν είναι με άλλον, αρκεί να είναι ευτυχισμένη. Και αν την ευτυχία την προσφέρει κάποιος άλλος, εσύ πρέπει να χαρείς γι’ αυτό.

»Εσύ αγαπάς! Το ξέρεις, γιατί το αισθάνεσαι. Εσύ! Όμως δεν έχεις δικαίωμα να ζητάς ανταπόδοση για αυτό το συναίσθημα. Αν το αισθανθεί και εκείνη για εσένα, έχει καλώς. Αν δεν το αισθανθεί, ας είναι ευτυχισμένη. Διαφορετικά, αγαπημένη μου –συγγνώμη που σ’ το λέω– αυτό δεν είναι αγάπη, είναι απλώς εγωισμός. Ένας εγωισμός που περικλείει συναισθήματα για να κρυφτεί, για να μην το παραδεχτείς ούτε καν στον εαυτό σου. Γιατί να είναι με κάποιον άλλο και όχι με εσένα, ε; Αλλά αυτή βρίσκει ευτυχία με τον άλλον. Εσύ, που την αγαπάς, αυτό δε λες πως θες;

»Ξέρω ότι το να αγαπήσει αληθινά ένας άνθρωπος κάποιον άλλο είναι απίθανο. Κανείς δεν μπορεί να μην έχει καθόλου εγωισμό. Ούτε εγώ που σ’ το λέω μπορώ. Όταν κάνω αναδρομή στις σχέσεις μου, ξέρω πια ότι δεν αγάπησα αληθινά. Όπως θα έπρεπε, τουλάχιστον. Θεωρούσα την αγάπη ακριβώς ό,τι και εσύ τώρα. Τουλάχιστον όμως τώρα το ξέρω και έχω αντικαταστήσει το «Σ’ αγαπώ» με το «Σ’ αγαπάω». Μοιάζουν ολόιδια, ε; Καμία σχέση. Το «Σ’ αγαπάω» είναι μια light έκδοση του ««Σ’ αγαπώ». Το λες απλά και εύκολα. Σημαίνει ότι τη δεδομένη στιγμή αισθάνεσαι τόσο τρυφερά για τον άλλο, που δε φτάνει καν η λέξη τρυφερά, για να αποδώσει το συναίσθημα και χρειάζεσαι κάτι περισσότερο» της είπε ήρεμα.

Η Μαριάννα τον κοίταζε στα μάτια προσπαθώντας να καταλάβει τι της έλεγε.

«Και δυστυχώς, κορίτσι μου, εσύ ούτε με αυτήν την –τετριμμένη έστω– έννοια την αγαπάς. Ό,τι έκανες το έκανες χωρίς καν να σκεφτείς τι ήθελε η Γιάννα, τι ανάγκη είχε, τι έψαχνε. Ό,τι έκανες, κούκλα μου, ήταν μία μίξη πόθου, εγωισμού, κάμποσης κακίας και πολλής –μα πάρα πολλής– ανοησίας. Σε οκτώ ώρες, κατάλαβα, όπως βλέπεις, για τη Γιάννα περισσότερα από ό,τι εσύ σε όσο χρόνο είσαι εδώ μαζί της. Για πες μου τώρα, ποιος από τους δυο μας είπαμε ότι την αγαπάει περισσότερο;»

Η Μαριάννα δεν απάντησε· κούνησε μόνο το κεφάλι της υποτιμητικά. Κανείς δεν περίμενε να απαντήσει. Αν τα καταλάβαινε τόσο εύκολα, θα σήμαινε πως είχε και το απαιτούμενο μυαλό να μην κάνει καν αυτά που είχε κάνει. Ο Γιώργος κούνησε το κεφάλι του απογοητευμένος. Δεν είχε λόγο να συνεχίσει. Η μικρή δεν καταλάβαινε τίποτα.

«Φεύγω, μωρό μου. Πάω για καφέ» είπε ο Γιώργος περνώντας δίπλα από τη Γιάννα, η οποία τον κοίταζε αμήχανη και ακόμη σκεφτόταν τα λόγια του.

Είχε ηρεμήσει πλέον και απλώς κοίταζε τη Μαριάννα με θλίψη.

«Μη στεναχωριέσαι, χαρά μου. Ό,τι έγινε έγινε. Θα το ξεχάσουμε και θα συνεχίσουμε» της είπε αγκαλιάζοντάς τη λίγο πριν βγει από την πόρτα.

Η Γιάννα συμφώνησε, προσπαθώντας να χαμογελάσει και μετά να αλλάξει θέμα κάνοντας χιούμορ.

«Και πού πίνει τον καφέ του το μωρό μου; Μωρό... Τέλος πάντων, μεγαλομωρό είσαι, αλλά τι να κάνουμε τώρα, θα βολευτούμε με ό,τι έχουμε!» τον ρώτησε περιπαικτικά.

«Στο εξωτικό Μενίδι!» της απάντησε ειρωνικά κοιτάζοντάς τη με ύφος μπλαζέ.

«Μενίδι, ε; Ποπό, να χαρώ εγώ παλικάρι του λαού που βρήκα!» του είπε καθώς του άνοιγε την πόρτα να φύγει.

«Ναι, μις νεράιδά μου. Η Αρχόντισσα και ο αλήτης σε έκδοση-τσόντα μάς βγήκε!»

Τα γέλια τους αυτήν τη φορά ακούστηκαν σε όλο το σπίτι. Ο Γιώργος γύρισε την πλάτη του και κινήθηκε προς την έξοδο της έπαυλης.

Η Γιάννα για άλλη μια φορά έπιασε τον εαυτό της να τον κοιτάζει από πίσω.

Αχ... Πανάθεμά τη για στολή! Δεν το πιστεύω, καταντάει γελοίο πια αυτό το τόσο τετριμμένο κόλλημα, σκέφτηκε και γέλασε με τον εαυτό της.

Είχε ήδη ηρεμήσει με το θέμα της Μαριάννας. Στο κάτω κάτω δεν έφταιγε μόνο η μικρή. Έφταιγε και εκείνη και ίσως και περισσότερο από τη Μαριάννα. Άφησε την πόρτα ανοιχτή και έτρεξε να τον προλάβει. Ο Γιώργος σταμάτησε, περιμένοντάς τη χαμογελώντας.

«Τι είναι, όμορφη; Ξέχασα κάτι;» τη ρώτησε όταν την είδε να πλησιάζει.

Η Γιάννα έφτασε κοντά του και χωρίς να μιλήσει έπιασε το πρόσωπό του με τα χέρια της και τον φίλησε με πάθος.

«Λοιπόν... Μωρό μου, σήμερα ήταν η πιο...» προσπάθησε να μιλήσει εκείνος, όταν τελικά απομάκρυνε τα χείλη της από τα δικά του.

«Σσς... Σήμερα ήταν το ξεκίνημα νέας ζωής και για τους δύο! Θα υπάρχουν πολλά σήμερα ακόμα. Φύγε τώρα, γιατί με κολάζεις και έτοιμη είμαι να ξαναρχίσω. Τα λέμε στο τηλέφωνο» του είπε δείχνοντάς του επιτακτικά την έξοδο της έπαυλης.

Η Γιάννα έκλεισε την πόρτα της αυλής και ακούμπησε πίσω της. Τι σημασία είχαν πια τα λόγια. Σημασία είχε ότι δύο γεννημένοι Ξεχωριστοί είχαν βρεθεί και θα ένωναν τις δυνάμεις τους. Αυτό και μόνο!

Δεν μπορούμε να βοηθήσουμε όλες τις γυναίκες· τα μαγικά ραβδάκια έχουν εκλείψει πια και οι νεράιδες κατάντησαν και αυτές ανοργασμικές. Κάποτε όμως από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε, σκέφτηκε ικανοποιημένη.

Και αυτό το κάποτε είχε μόλις ξεκινήσει.

Η Γιάννα σκεφτόταν τη συνέχεια. Μια εβδομάδα εκπαίδευση, πιο πολύ για να τον βοηθήσει να ξεπεράσει το τυχόν δέος, που θα αισθανόταν τις πρώτες φορές. Σύντομα θα είχε τη δυνατότητα να κάνει έρωτα με γυναίκες που για τους απλούς θνητούς σαν εκείνον –ηλιθίως– φάνταζαν απόμακρες. Και μετά θα τον πετούσε στα βαθιά να δει αν ήξερε κολύμπι. Είχε ήδη αποφασίσει πώς θα ξεκινούσε. Δύο γυναίκες, δύο οργασμοί την ίδια μέρα, με μιάμιση ώρα διαφορά. Και τι γυναίκες! Αν τα κατάφερνε με αυτές, δε θα υπήρχαν πια όρια!

Η φίλη της, η Ελβίρα Λιάρου, το πανύψηλο τοπ μόντελ, η «Μις 80.000 φύλλα» θα ήταν η πρώτη. Και την ίδια κιόλας μέρα ακόμα πιο βαθιά. Η Στέλλα, η όμορφη Βελγίδα από την Αμβέρσα, προτιμούσε να τη φωνάζουν Duchess και έτσι τη ζητούσαν όσοι την ήξεραν στους κύκλους που σύχναζε. «Συνοδός υψηλής κοινωνίας» ήταν η σικ έκφραση για το επάγγελμά της και δεν ντρεπόταν καθόλου πια γι’ αυτό. Η ατυχία της ήταν ότι είχε πορωθεί πολύ με ό,τι είχε συναντήσει στη δουλειά της. Τώρα δεν κατάφερνε να νιώσει πια ηδονή με τον μόνιμο σύντροφό της. Μια ανοργασμική ιέρεια του σεξ! Αντίφαση; Σίγουρα, και όμως τόσο συχνή ιστορία! Μια ζωντανή απόδειξη πως, κάνοντας σεξ, δε σημαίνει απαραίτητα έχω οργασμούς ή ικανοποιούμαι.

Και όμως, δεν είναι καθόλου αντίφαση, σκέφτηκε με πίκρα η Γιάννα γράφοντας το τηλέφωνό της δεύτερο στην καινούργια ατζέντα που έφτιαχνε. Αχ... Τι άλλο θα κάνω; Αν παίρναμε και λεφτά... Παλατάκι το μπουρδέλο! σκέφτηκε κοιτώντας το σπίτι γύρω της.

«Κυρία... Εγώ τι θα κάνω; Θα φύγω;»

Η Μαριάννα είχε μπει στο σαλόνι και στεκόταν πίσω της, περιμένοντας την απόφασή της. Η Γιάννα γύρισε και κοίταξε το νεαρό κορίτσι, που παραλίγο να καταστρέψει τη μοναδική ίσως ευκαιρία της να βρει τον Ξεχωριστό που έψαχνε τόσο καιρό.

«Όχι, Μαριάννα, δε θα φύγεις. Και δε θα φύγεις γιατί μου έδωσες ένα μάθημα και θέλω να σε βλέπω για να το θυμάμαι. Δε θα φύγεις γιατί ό,τι και αν έλεγες εσύ εκεί στην κουζίνα ήταν δική μου ευθύνη το ότι δέχτηκα το στοίχημα. Είχα απογοητευτεί τόσο πολύ, που είχα πορωθεί και είχα εγκαταλείψει την προσπάθεια. Θέλω να σε βλέπω για να θυμάμαι πως η απογοήτευση είναι κακός σύμβουλος και ο ακραίος πόθος ακόμα χειρότερος. Για λίγο καιρό όμως δεν μπορείς να είσαι εδώ. Πρέπει να αποστασιοποιηθείς από εμένα, να σκεφτείς ίσως ότι άκουσες από τον Γιώργο. Αν μπορείς! Γι’ αυτό αποφάσισα να σε στείλω από τώρα στη Μύκονο. Θα πας να καθαρίσεις το εξοχικό για τον Ιούλιο».

«Μα… Μα αυτό είναι σε έναν μήνα, κυρία» διαμαρτυρήθηκε η μικρή. «Έναν μήνα μόνη μου;» συμπλήρωσε.

«Με δουλεύεις, Μαριάννα; Δε σε στέλνω στη Μακρόνησο, στη Μύκονο σε στέλνω. Το αν καταφέρεις να μείνεις μόνη σου στη Μύκονο είναι δικό σου θέμα! Εκτός αν παραιτείσαι» της απάντησε νευριασμένη.

Η Γιάννα είχε αρχίσει να χάνει την υπομονή της με την ανόητη μικρή.

«Όχι... Όχι, θα πάω. Πότε να φύγω;» τη ρώτησε.

«Αμέσως! Με το βραδινό αεροπλάνο. Θα σε περιμένει το εισιτήριο στο αεροδρόμιο. Πήγαινε να ετοιμαστείς!»

Η Γιάννα κοίταξε τη μικρή βοηθό της, που ανέβαινε τη σκάλα στεναχωρημένη. Ενάμιση χρόνο που την είχε μαζί της την είχε αγαπήσει. Ήταν καλή κοπέλα, αλλά τελείως μπερδεμένη. Στη Μύκονο, μακριά από την επιρροή της, ήλπιζε πως θα ξανάβρισκε τον εαυτό της και θα γινόταν και πάλι ο φόβος των αγοριών. Και όταν θα το έκανε αυτό, κάποια αντράκια στη Μύκονο θα πλήρωναν όλες τις αμαρτίες τους με τη μία! Η Γιάννα διασκέδασε με τη σκέψη της.

«Κακόμοιρα αγοράκια, τι σας στέλνω!» μονολόγησε και σήκωσε το ακουστικό, σχηματίζοντας το τηλέφωνο της Ελβίρας.

«Αρχίζουμε» μονολόγησε όταν άκουσε τη φωνή της στο ακουστικό.