Αγάπη από Πέτρα (Κεφάλαιο 1)

Η συναυλια θα ξεκινουσε στις δεκα και μιση και η Ρω με ειχε βαλει να της φτιαχνω τα μαλλια. Ειχα μαθει πως θα ηταν και Ελιοτ εκει και της το ειπα. Φυσικα εκανε πως δεν την ενοιαζε αλλα ενας λογος που ηθελε να δειχνει τελεια ηταν αυτος. Αγαπη. Το συναισθημα της ψευδαισθησης.
Αφου την αφησα στο δωματιο της να παλευει με την ντουλαπα της για το τι θα φορεσει τελικα, χωθηκα και εγω στο δικο μου για να εχω την ησυχια μου. Ανοιξα την δικη μου ντουλαπα και ξεκινησα να ψαχνω τα ρουχα μου. Τα ειχα ολα τακτοποιημενα με σειρα και ταξη. Ενα απο τα πραγματα που μισουσα ηταν η ακαταστασια. Τραβηξα ενα δερματινο παντελονι και το αφησα επανω στο κρεβατι. Υστερα προσπαθησα να βρω ενα μπλουζακι και ειχα ενα συγκεκριμενο στο μυαλο μου αλλα δεν το εβρισκα.Εψαξα απο δω εψαξα απο κει αλλα ηταν αφαντο. Που στο καλο το ειχα αφησει? Οχι, οχι παλι! Ανοιξα την πορτα και στραφηκα προς το δωματιο της Ρω.
«ΡΩ! Πες μου οτι παλι δεν πηρες τα ρουχα μου!» φωναξα και οτι φασαρια ερχοταν απο το δωματιο της ξαφνικα σταματησε. Περιμενα μερικα δευτερα για να δω τι θα κανει και στο τελος ανοιξε λιγακι την πορτα, εβγαλε το χερι της εξω, αφησε κατω μερικα απο τα ρουχα μου και υστερα εκλεισε αποτομα και κλειδωσε.
«ΘΑ ΣΕ ΣΚΟΤΩΣΩ!» της φωναξα και η μουσικη αρχισε παλι να παιζει στο τερμα. Πηρα τα ρουχα μου απο κατω και μπηκα παλι μεσα στο δωματιο μου. Ευτυχως για εκεινη ηταν καθαρα. Τελικα ουτε εκει ηταν το μπλουζακι μου. Χμμ, που να το ειχα βαλει? Θα βρω αλλο. Υστερα απο αρκετη ωρα κατελειξα μια αλλη μπλουζα που ηταν κοντη σε σημειο να αφηνει ολη μου την κοιλια εξω και απο τον ωμο και κατω επεφταν δυο αερινα μανικια απο διαφανο υφασμα που εκλεινε στον καρπο μου και ανοιγε παλι. Αφου ντυθηκα και εβαλα τα απαραιτητα αξεσουαρ, σταθηκα μπροστα στον καθρεφτη για να ισιωσω τα μαλλια μου και να βαφτω. Μολις τελειωσα με τα μαλλια μου εκεινη την στιγμη μπηκε μεσα η Ρω με φορα και για μια στιγμη τρομαξα.
«Τι επαθες παλι?»
«Σταματα την μουρμουρα και βοηθησε με! Με πηρε και ο Νικ και ο Τειλορ και με ρωτησαν αν θα παω στην συναυλια! Τι να τους πω? Δεν μπορω να παω και με τους δυο!» τσιριξε και πηγαινε περα δωθε νευρικα. Εγω την κοιταξα με το ενα φρυδι σηκωμενο ενω αναρωτιομουν ποιος ηταν αυτος ο Ταιλερ. Την ωρα που πηγα να ανοιξω το στομα μου και να της πω ¨Εγω στα ελεγα¨ μας διεκοψε ενα τηλεφωνημα. Μου εκανε νοημα να σωπασω και απαντησε. Καθισε στο κρεβατι μου και εβαλε το κεφαλι της αναμεσα απο τα ποδια για οσο μιλουσε. Αυτο θα πει απελπισια.
«Οκ, θα σε δω εκει.» ειπε μουρμουριστα και το εκλεισα.
«Τι εγινε?»
«Ο Ελιοτ ηταν. Μου ειπε οτι θελει να μου μιλησει, ξανα, και οτι θελει να σε γνωρισει ενας φιλος του.»
Γουρλωσα τα ματια απο την εκπληξη και τιναχτηκα ορθια.
«Οχι! Οχι, παλι! Δεν μου αρεσουν τα προξενια και το ξερεις! Να παρεις εσυ τον φιλο του και εμενα να με αφησετε ησυχη.» της ειπα και ημουν εξαλλη με τον Ελιοτ. Εγω τον βοηθουσα για να τα ξαναβρει με την φιλη μου και αυτος μου το ανταποδιδει ετσι? Θα τον σκοτωσω και αυτον!
«Σταματα την κλαψα τωρα και πες μου τι θα κανω με τους αλλους δυο? Αμα με δει ο Ελιοτ με αλλους δυο θα μου δωσει τα παπουτσια στο χερι και θα εχει και δικιο.» κλαψουρισε και αναστεναξα. Καθισα διπλα της και εγειρα το κεφαλι μου στον ωμο της.
«Εσυ δεν ηταν που δε τον ηθελες? Τωρα τι σε ενοχλει?» την ειρωνευτηκα και ηξερα οτι αυτο θα της εφτιαχνε την διαθεση.
«Ναι, ναι εχεις δικιο δε τον θελω! Δε θα παω με κανεναν. Θα συνοδεψω την μαγκουφα την φιλη μου και να πανε ολοι αλλοι στο καλο. Δε θελω κανεναν αντρα.» ειπε χαμογελαστα και με επιασε απο το μπρατσο. Ειμαι σιγουρη οτι ολο το βραδυ θα το περνουσα μονη μου ενω εκεινη θα σαλιαριζε με τον Ελιοτ και επισης θα τον εβρισκα και αυτον τον πρωι να πινει καφε στην κουζινα μου. Αντε παλι τα ιδια.
«Πρωτον δεν ειμαι μαγκουφα. Δευτερον τραβα να ετοιμαστεις, να γινεις μια θεα γιατι θα αργησουμε και μετα εμενα θα κραζεις.» της ειπα και την εσπρωξα για να βγει απο το δωματιο μου. Επιτελους βαφτηκα κανονικα, φορεσα τις βαριες μποτες μου με τα λουρια, πηρα το δερματινο τζακετ μου και κατεβηκα κατω να την περιμενω. Υστερα απο μερικα λεπτα επιτελους αποφασισε να κατεβει και ομολογω πως ηταν κουκλα.
«Επιτελους! Ημουν ετοιμη να φυγω χωρις εσενα.» την κοροιδεψα και πηρα βιαστηκα το κρανος μου και τα κλειδια για την μηχανη μου. Και ναι ημουν γυναικα και οδηγουσα μια μηχανη 849 κυβικων. Μου αρεσε η ταχυτητα και πανω απ’ ολα οι μηχανες. Δεν ηθελα καθολου τα αμαξια και εχω δουλεψει αρκετα για να αποκτησω αυτη που εχω.
Κουμπωσα το τζακετ μου μεχρι επανω και ανεβηκα. Η Ρω παντα περιμενε πρωτα μεχρι να βαλω μπρος και υστερα ανεβαινε. Σε ολη τη διαδρομη μεχρι και που φτασαμε ηταν ασυνηθιστα σιωπηλη κατι που ηταν ανησυχητικο. Δεν αργησαμε να φτασουμε καθοτι το μαγαζι ηταν μερικα στενα μακρια. Αφησα την μηχανη ακριβως απ’ εξω διπλα σε κατι αλλες και στηθηκαμε στην ουρα για να μπουμε μεσα. Ο κοσμος ηταν παρα αρκετος και μαλιστα ακομα ερχονταν περισσοτεροι. Πω, πω τοσους φαν ειχαν αυτοι?
«Ρω! Καρολαιν, εδω!» ακουστηκε μια φωνη καπου κοντα στην πορτα και σηκωθηκαμε στις μυτες και οι δυο για να δουμε ποιος ηταν. Ο Ελιοτ. Μας πλησιασε και διχως να πει τιποτα μας τραβηξε απο τα χερια για να μπουμε μεσα αφου εκανε νοημα πρωτο στον μπραβο της πορτας οτι ειμασταν μαζι του. Μεσα το μαγαζι παρολο που ηταν μεγαλο απο τον πολυ τον κοσμο εκανε τρομερη ζεστη και η μουσικη ηταν στο τερμα. Το συγκροτημα δεν ειχε αρχισει να παιζει και ο Djπου ηταν καλεσμενος εδεινε ρεστα! Ομολογω πως επαιζε καλη μουσικη. Ο Ελιοτ μας οδηγησε σε ενα τραπεζι και εκει μας περιμενε ακομη ενα ατομο. Μου αρεσει που ηθελε να μου κανει και προξενιο. Δεν λεω φαινοταν καλο παιδι αλλα επανω του δεν με τραβουσε τιποτα απολυτως. Για τα δικα μου γουστα ηταν ασχημος. Εβγαλα το τζακετ μου και το αφησα επανω στο τραπεζι μας ενω την ιδια ωρα ακουσα μερικα σφυριγματα απο πισω μου. Τα αγνοησα και ειδα τον Ελιοτ να με κοιταζει με το υφος της κοροιδιας.
«Τι εγινε, Καρ? Ειπες να μοστραρεις τα τατουαζ σου για να ριξεις αντρα αποψε?» γελασε και τον κεραυνοβολησα με ενα ειρωνικο βλεμμα. Φυσικα και δεν με πειραξε αυτο που ειπε. Παντα με πειραζε σαν την φιλη μου.
«Εγω αγορι μου δεν χρειαζεται να κανω τιποτα για να ριξω αντρα. Ουτε καν τα τατουαζ μου.» ειπα και του εκλεισα το ματι. Αμεσως ολοι ξεσπασαμε σε γελια και υστερα ακολουθησε σιωπη. Οντως αυτο το μπλουζακι αφηνε δυο απο τα αγαπημενα μου να φαινοντε. Το ενα ηταν ενα μωβ αστερι που ειχα διπλα απο το αριστερο κοκαλακι της λεκανης και το αλλο ηταν τα φτερα αγγελου που ειχα σε ολη μου την πλατη. Φυσικα αυτα δε φαινονταν ολοκληρα αλλα ενα μεγαλο μερος τους. Καθισα σε ενα σκαμπο και ο Χιθ (ο φιλος του Ελιοτ) μου επιασε την κουβεντα. Προσπαθησα να του δειξω οτι δεν ενδιαφερομαι αλλα δεν φανηκε να το καταλαβαινει. Τι αμαρτιες πληρωνω?
Φυσικα οπως το περιμενα ολη την υπολοιπη βραδια κατελειξα να καθομαι εγω με αυτον ενω οι αλλοι δυο μιλουσαν ηρεμα λιγο πιο περα. Δεν λεω χαρηκα που τα βρηκαν αλλα εγω τι εφταιγα να εχω τον αλλον να με ζαλιζει με τις ερωτησεις του?
Ξαφνικα ο Djσταματησε να παιζει και κραυγες απλωθηκαν σε ολο το μαγαζι. Οι Narcissus επιτελους εβγαιναν. Τα κοριτσακια εκαναν σαν τρελα και οι περισσοτεροι στριμωχτηκαν ολο και περισσοτερο κοντα στην σκηνη. Απο εδω που ημουν δεν φαινοταν τιποτα απολυτως αλλα τουλαχιστον θα τους ακουγα.
«Εισαστε ετοιμοι?» ρωτησε μια φωνη απο το μικροφωνο και ξαφνικα κατι μεσα μου πεταρισε. Ανασηκωθηκα λιγο και προσπαθησα να δω αλλα ηταν ματαιο. Το κοινο ειχε σηκωσει τα χερια ψηλα και εκανε σαν τρελο.
«Myeyesarebleeding....Inthetimeofdeath...» μια μελωδικη φωνη ξεκινησε να τραγουδαει και η χροια του μου ¨εκοψε¨ τα ποδια. Η καρδια μου αρχισε να χτυπαει σαν τρελη. Πρωτη φορα ακουγα μια τοσο ομορφη φωνη.
«Love never fails but when it does it hurts......Curses break the lovers....Cutting souls with silence's knife..»
Οι στιχοι του ηταν τρομεροι! Μα ποιος ηταν αυτος?




Merian