Τρεις ωρες πριν φυγω για την δουλεια πεταχτηκα απο το κρεβατι και αρχισα να προετοιμαζομαι σαν τρελη. Ηθελα να ειμαι ετοιμη και εξωτερικα αλλα και εσωτερικα. Η Ρω καθοταν στο σαλονι και εβλεπε τηλεοραση ενω ο Ελιοτ της ειχε φερει φαγητο απ’ εξω. Ειχα ξεχασει να μαγειρεψω και εκεινος σαν καλος φιλος που ηταν ειχε φερει και σε εμενα. Η ταιλανδεζικη κουζινα ηταν απο τις αγαπημενες μου. Καθισα στην κουζινα για να φαω αλλα δεν κατεβαινε μπουκια κατω. Ημουν πολυ αγχωμενη. Εφαγα μερικες μπουκιες και υστερα το παρατησα στην ακρη. Ισως να το ετρωγα αργοτερα. Σηκωθηκα και αρχισα να συγυριζω το σπιτι ωστε να μην ειναι ακαταστατο. Παντα οι δουλειες του σπιτιου με χαλαρωναν λιγακι. «Γιατι ειναι τοσο νευρικη σημερα?» ρωτησε ο Ελιοτ την Ρω ενω εγω μαζευα το ηδη μαζεμενο σαλονι.
«Πιανει δουλεια σημερα στο TheCall.» ειπε αδιαφορα και εκεινος κοιταξε μια εμενα και μια εκεινη σαν να μην καταλαβαινει.
«Και?»
«Ωω, μα καθε φορα που θα παει σε μια καινουρια δουλεια την πιανει κατι σαν ντελιριο! Λες και της εχουν βαλει νεφτι στον...»
«Ετσι και το πεις θα φας κλωτσια στον γυψο.» την απειλησα και με κοιταξε με γουρλωμενα τα ματια.
«Καλα σκαω.» ειπε και γελασε πονηρα. Κοιταξα το ρολοι και επρεπε να παω να ετοιμαστω και εγω σιγα σιγα. Ενιωθα κατι σαν σφιξιμο μεσα μου και με ενοχλουσε τρομερα. Δεν ηταν απο αγχος αλλα κατι αλλο. Σαν να περιμενα κατι. Ανεβηκα επανω και χωθηκα κατευθειαν στο μπανιο. Αφου μπηκα κατω απο το ζεστο νερο ενιωσα του μυς μου να χαλαρωνουν αλλα το σφιξιμο παρεμενε. Μαλλον ηταν το αγχος μουκαι επρεπε να το ξεπερασω καπως. Καθως το νερο κυλουσε επανω μου πηρα μερικες βαθιες ανασες και σκεφτηκα πραγματα που θα με χαλαρωναν ετσι ωστε να ηρεμισω. Αμεσως μου ηρθε στο μυαλο ενα απο τα αγαπημενα μου τραγουδια που με εκαναν να ξεχνιεμαι. Αρχισα να το σιγομουρμουραω μεχρι και την στιγμη που το μουρμουριτο εγινε πιο δυνατη φωνη.
«Falling on my head like a new emotion...»
Μου αρεσε το τραγουδι. Με ταξιδευε αλλου και με εκανε να νιωθω πιο ελευθερη. Καπως ετσι αλλαξε λιγακι η διαθεση μου προς το καλυτερο.
Βγηκα απο το μπανιο και αφου τυλιχτηκα σε μια πετσετα μπηκα γρηγορα στο δωματιο μου. Φορεσα ενα σετ απο μαυρα εσωρουχα και υστερα ανοιξα την ντουλαπα μου ωστε να βρω τι θα φορεσω. Ηθελα κατι ανετο ωστε να μπορω να δουλεψω. Επιασα ενα απλο μαυρο φαρδυ παντελονι με πολλες τσεπες, υστερα ενα κοντομανικο μπλουζακι που το ειχα μεταποιησει ετσι ωστε να εχει ανοιχτο λαιμο με μανικια με μεγαλο ανοιγμα και ειχε για σταμπα εναν αγγελο. Αφου ντυθηκα εβαλα και τα χαμηλα αρβυλακια μου και υστερα επιασα τα απαραιτητα αξεσουαρ. Αφησα τα μαλλια μου ελευθερα και τα στεγνωσα λιγακι με την πετσετα. Εβαψα με μαυρο μολυβι και μαυρη σκιατα ματια μου και διχως να βαλω κατι αλλο κατεβηκα κατω. Ειχα λιγη ωρα στην διαθεση μου πριν περασει ο Μαριος να με παρει με το αμαξι καθοτι η μηχανη μου ηταν ακομη στο συνεργειο. Μπηκα στην κουζινα και ανοιξα το ραδιο στον αγαπημενο μου σταθμο. Καθως εβγαζα το φαγητο μου απο το ψυγειο για να το συνεχισω ξεκινησε να παιζει ενα τραγουδι που απο την εισαγωγη του κατι μου θυμιζε. Οταν μπηκαν τα λογια παγωσα. Αυτη η φωνη. Το σφιξιμο επεστρεψε και αυτη την φορα ηταν πιο δυνατο. Και μονο στο ακουσμα της η καρδια μου πεταριζε σαν πουλι και ενιωθα μια ελαφρα δυσφορια. Πως στο καλο γινετε να ενιωθα ετσι και μονο που τον ακουγα να τραγουδαει? Θελω να πω πως δεν τον ηξερα καν. Δεν ειχα δει ποτε το προσωπο του.
«Trying to reach the sky . . . I’m falling apart. . . I need you here by my side . . .Pleasedon’tleave. . . »
Ο στιχος αυτος με σημαδεψε. Στην φωνη του υπηρχε κατι το μελαγχολικο. Σταθηκα εκει να κοιταζω το κενο ενω τον αφηνα να με οδηγησει με την μουσικη. Δεν αργησα να μαθω το ρεφρεν απ’ εξω και μεχρι και που ηρθε ο Μαριος για να φυγουμε το τραγουδουσα απο μεσα μου. Στον δρομο δεν μιλουσα παρα πολυ και εκεινος μου εριχνε κλεφτες ματιες που και που.
«Ανησυχεις?» με ρωτησε και τον κοιταξα καπως αφηρημενα.
«Και ναι και οχι. Απλα δεν θελω να παει κατι στραβα.»
«Τιποτα δεν θα παει στραβα. Θα ειμαι και εγω πισω απο το μπαρ αλλα και εξω να βγεις για λιγο υπαρχουν ματια σε ολο το μαγαζι. Δεν προκειται να σου συμβει τιποτα.» ειπε με εναν προστατευτικο τονο και τον κοιταξα στραβα.
«Σου φαινομαι για κοπελα που θα τα εβαζε κανεις ευκολα μαζι της? Μευποτιμας.» ειπακαιγελασαμεκαιοιδυο.
«Μαλλονεχειςδικιο. Αλλαμηνπιειςπολυ. Τηντελευταιαφοραειδεςτιεγινε.» ειπε σοβαρα και τον κοιταξα εκπληκτη.
«Και που ξερεις εσυ τι εγινε?»
«Οποιος ενδιαφερεται μαθαινει.» ειπε και μου εκλεισε το ματι παιχνιδιαρικα. Αμεσωςθυμηθηκαεκεινοντοναντραπουμεβοηθησε. Θυμηθηκαταματιατου. Ποσο ξεχωριστα πρεπει να ηταν? Ισως μου φανηκαν ετσι επειδη ημουν πιωμενη μα ειχαν κατι το περιεργο μεσα τους και δεν μιλαω για το χρωμα. Τοσυναισθημαπουεκρυβαν. Τομυστηριο. Αραγεοιδρομοιμαςθαενωνοντανξανα?
«Ει, μεακους? Φτασαμε.» μου ειπε ο Μαριος καθως κουνουσε το χερι του πανω κατω μπροστα απο το προσωπο μου. Του εχωσα μια τσιμπια στα πλευρα για να τον πειραξω και βγηκα απο το αμαξι. Το μαγαζι μεσα μου φανηκε διαφορετικο απο τις αλλες φορες που το ειχα δει. Τα φωτα ηταν ανοιχτα και εμοιαζε πιο μεγαλο. Εκει μας περιμεναν αλλα τρια ατομα απο το προσωπικο και σε λιγο θα ερχοταν ο DJμαζι με ενα απο τα αφεντικα. Απ’ οτι ηξερα το ειχαν δυο αδερφια αλλα ο ενας δεν εδινε και τοσο σημασια στο μαγαζι. Μαλλον απλα εδινε και επερνε λεφτα. Αφησα τα πραγματα μου στην μπαρα και ξεκινησα να βοηθαω στις δουλειες μεχρι να ανοιξουμε. Ο πρωτος κοσμος αρχισε να ερχεται μετα τις δωδεκα και φυσικα δεν εχασα λεπτο. Η νυχτα μεχρι ενα σημειο κυλησε ομαλα και δεν ειχα κανενα απολυτως προβλημα. Κατα τις τεσσερις που αρχισε να αραιωνει ο κοσμος, ο Μαριος με εστειλε να καθαρισω μερικα τραπεζι και οτι αλλο υπηρχε τριγυρω και ετσι επιασα τον δισκο και μια σακουλα και βγηκα εξω απο την μπαρα. Αφου μαζεψα τα περισσοτερα τραπεζια και πηγαινα ολο και πιο κοντα στην τουαλετα ξαφνικα ενα χερι ανοιξε την πορτα και με τραβηξε μεσα βιαια. Με εσπρωξε επανω στον τοιχο με δυναμη και μου εκλεισε το στομα για να μην φωναξω.
«Κοιτα που συναντιομαστε ξανα. Δε θα μου την γλιτωνες ξανα.»
Ηταν ο Χιθ. Γιατι επρεπε να ειναι σημερα εδω? Ωω, αυτος θα πληρωνε για ολα τα νευρα που μαζεψα αυτες τις μερες. Τιναξα το ποδι μου ψηλα και αφου τον πετυχα στα αποκρυφα σημεια εκεινος γονατισε ενω με εβριζε ασταματητα. Εκεινη την στιγμη ακουσα μια πορτα απο τις τουαλετες να ανοιγει ενω το ποδι μου προσγειωνοταν στο προσωπο του Χιθ με μια κλωτσια.
«Ουοου! Τι στο...!» ειπε μια γνωριμη φωνη απο πισω μου και γυρισα για να δω. Ηρθεαντιμετωπημεεκειναταμυστηριωδηματια.Παγωσα.
«Τικανειςεσυεδω?» ειπα εκπληκτη και ισως λιγο πιο αποτομα απο’ σο σκοπευα.
«Εγω βρισκομαι στις αντρικες τουαλετες για καποιο λογο. Εσυ τι κανεις εδω παλι με αυτον?» ειπε και εδειξε τον Χιθ που παλευε να σηκωθει. Γυρισα προς το μερος του και του εχωσα αλλια μια κλωτσια στα πλευρα.
«Εσυ κατσε κατω!» του φωναξα και γυρισα παλι προς το μερος του αγνωστου.
«Εγω δουλευω εδω και πρεπει να γυρισω στην δουλεια μου.»
«Γυρνα πισω και θα τον αναλαβω εγω αυτον.» ειπε βιαστηκα και απλως εγνεψα καταφατικα. Δεν ειχα ουτε ορεξη ουτε χρονο να ασχοληθω με τον αλλον. Μαζεψα οτι ειχε πεσει κατω και γυρισα στο μπαρ. Ο Μαριος εξυπηρετουσε καποιους πελατες αλλα μολις με ειδε αμεσως καταλαβε οτι κατι εγινε. Με πλησιασε ενω εγω εβαζα μερικα ποτηρια για πλυσιμο.
«Τιεγινε? Γιατιαργησες?»
«Καποιος ξερασε στην τουαλετα και τα μαζευα.» ειπα ψεματα ενω προσπαθησα να φαινομαι οσο πιο ψυχραιμη μπορουσα. Με κοιταξε με δυσπιστια και υστερα γυρισε στην δουλεια του. Καθως ειχα σκυψει κατω στην μπραρα και τακτοποιουσα καποια πραγματα καποιος με διεκοψε.
«Πρεπει να σταματησουμε να συναντιομαστε υπο αυτες τις συνθηκες.» τον ακουσα να λεει πανω απο την μουσικη και σηκωθηκα για να του μιλησω. Παλι οταν κοιταξα μεσα στα ματια του αυτα με φυλακισαν.
«Τι εγινε, τον ξεφορτωθηκες τελικα?» αλλαξα θεμα και προσπαθησα να ασχοληθω με κατι αλλο ωστε να μη τον κοιταζω.
«Ναι, το κανονισα και δεν νομιζω να σε ενοχλησει ξανα.»
«Χα, αυτος ο μαλακας ελπιζω να παθει οτι του αξιζει.» ειπα κακιασμενα και συνεχισα την δουλεια μου σα να μην ηταν εκει. Εκεινος συνεχισε να καθεται εκει και να με κοιταζει σαν να περιμενε κατι. Πλησιασα παλι προς το μερος του αλλα απεφυγα καθε οπτικη επαφη.
«Θα παρεις τιποτα η απλα θα καθεσαι να με κοιτας?» του ειπα και γελασε.
«Προσπαθω να σε καταλαβω αλλα μιας και το εφερε η κουβεντα φερε μου ενα μαυρο αψεντι.»
Του εβαλα το ποτο του και την ωρα που αφησα το ποτηρι στον παγκο εκεινος μου κρατησε το χερι. Τονκοιταξααγριαενωεφιξαενστικτοδωςτηνγροθιαμου.
«Καιπαλιδενμουειπεςουτεεναευχαριστω.»
«Δεν μου αρεσει να με ακουμπανε.» ειπα και τραβηξα αποτομα το χερι μου.
«Επισης γιατι να σου πω ευχαριστω? Μονημουτονεδειρα. Εσυαπλωςτονπεταξεςεξω.» γελασα και γελασε και εκεινος μαζι μου. Εκεινη την στιγμη ο Djαλλαξε κομματι και αμεσως αναγνωρισα την μουσικη απο το κομματι που ακουγα λιγο πριν φυγω απο το σπιτι, των Narcissus. Αμεσως παγωσα και καρφωσα το βλεμμα μου στο κενο. Παλι αυτη η φωνη. Μα τι ειχα παθει?
«Σου αρεσει αυτο το κομματι?» ειπε ο αγνωστος και τον κοιταξα καπως αφηρημενη.
«Δεν ειναι μονο το κομματι. Η φωνη του τραγουδιστη ειναι που μου τραβαει το ενδιαφερον.» ειπα σχεδον μαγεμενη.
«Και τι ειναι αυτο που σε τραβαει?» ρωτησε περιεργα.
«Εχει κατι το διαφορετικο. Τον ακουσα πρωτη φορα να τραγουδαει οταν επαιζαν εδω. Η φωνη του σε παγιδευει σε εναν μαγικο κοσμο. Εχει παθος και συναισθηματισμο αλλα ειδικα στο συγκεκριμενο τραγουδι βγαζει μια μελαγχολια που δυσκολα την καταλαβαινει καποιος. Σαν να ζει μεσα απο αυτο το τραγουδι.» του εξηγησα και υστερα γελασα με την χαζομαρα μου.
«Το εχω παρει πολυ περιεργα ε? Και να σκεφτεις οτι δεν τον εχω δει και ποτε μου. Απλα χαζομαρες.» ειπα και γελασα καπως μελαγχολικα. Θα ηθελα πολυ να γνωρισω τον αντρα που με τραβηξε με το τραγουδι του.»
«Κανειςλαθος. Τοβλεπειςακριβωςοπωςειναι. Πρεπει να εισαι απο τους λιγους που το καταλαβαν αυτο.» ειπε καπως περιεργα και γελασα νευρικα. Το τραγουδι εφτανε στο τελος του και αμεσως αλλαξε σε κατι αλλο αντιστοιχο στο ιδιο ειδος.
«Και εσυ που το ξερεις αυτο? Τα λες αυτα γιατι προσπαθεις να με πλησιασεις η ειμαι τοσο τυχερη που επεσα σε καποιον που ξερει απο μουσικη.» τον ειρωνευτηκα και παρατηρησα πως το μαγαζι ειχε σχεδον αδειασει.
«Μπορεις να πεις και τα δυο. Εγω...»
«Καρολαιν, τι κανεις?Πωςταπας εδω?» μας διεκοψε ο Μαριος και ηρθε προς το μερος μας ολο χαρα. Τοειχετσουξειλιγακι και ετσι τον εσπρωξα λιγο για να καθισει σε ενα σκαμπο.
«Απλαμιλαμε. Αδειασενωριςε?»
«Ναι, δενομιζωοτιθασεχρειαστωαλλο. Αυριο απλα αν μπορεις ελα νωριτερα γιατι εχουμε βραδια καραοκε και θα μαζεψει απο πιο νωρις κοσμο. Δυστυχως δεν μπορω να σε παω εγω αλλα περνανε συχνα ταξι απο δω.» ειπε με ενα λυπημενο χαμογελο. Του χαμογελασα και εγω και αφου του ειπα οτι δεν πειραζει πηρα τα πραγματα μου, με πληρωσε και την ωρα που πηγα να βγω απο την μπαρα με πλησιασε ο αγνωστος. Μου εκανε νοημα να τον ακολουθησω και ετσι βγηκαμε μαζι στον παγωμενο αερα. Αμεσως φορεσα το τζακετ μου και αφου το εκλεισα μεχρι πανω γυρισα και τον κοιταξα.
«Λοιπον, χαρηκα που τα ειπαμε αλλα πρεπει να φυγω. Καλο βραδυ.» ειπα καπως απομακρα και γυρισα για να φυγω.
«Ει, περιμενε.» μου φωναξε και ηρθε με γρηγορα βηματα κοντα μου.
«Δεν εχεις την μηχανη σημερα? Ελα, θα σε παω εγω.»
«Δεν εισαι ο σοφερ μου. Εκανες την καλη πραξη την προηγουμενη φορα δεν χρειαζεται να το κανεις παλι.»
«Δεν ειπα ποτε οτι δεν θελω. Ελα, δε δαγκωνω.» ειπε πονηρα και μου εκλεισε το ματι παιχνιδιαρικα. Κοιταξα γυρω μου και παρατηρησα πως οι δρομοι ηταν αδειοι. Τα ποδια μου με πονουσαν τρομερα και το σπιτι ηταν αρκετη ωρα μακρια για να περπατησω. Το σκεφτηκα για λιγο. Εαν ηθελε να με πειραξει ειχε την ευκαιρια την προηγουμενη φορα που ημουν μεθυσμενη αρα γιατι να το κανει τωρα? Με κοιτουσε επιμονα και τελικα εγνεψα καταφατικα. Το βλεμμα του φωτιστηκε αλλα προσπαθησε να μη το δειξει και μου εδειξε να τον ακολουθησω.
«Εχω παρκαρει στην αλλη γωνια. Εσυ πως και δεν ηρθες με την μηχανη?»
«Ειχα ενα τρακαρισμα πριν μερικες μερες και την εχω στο συνεργειο. Ελπιζω οτι θα την εχω συντομα.»
«Τρακαρισμα? Εισαικαλα? Πως?» ειπε δειχνοντας λιγο περισσοτερη ανησυχια απο’τι ηθελε να δειξει. Χαμογελασακαιμονοστηνιδεα.
«Δενχτυπησαπολυ. Προσπαθησανααποφυγωεναπαιδακιπουξεφυγεαποτοχεριτηςμαμαςτουκαικαταλειξαμεεγωκαιηκολλητημουναπεσουμεπανωσεενασταματημενοαμαξι. Εκεινηχτυπησελιγοπιοσοβαρα. Εγωειμαικαλα.»
«Πηγε να κανεις κατι καλο. Τουλαχιστον το παιδι ειναι καλα?»
«Ναι, αν και ηταν λιγακι σοκαρισμενο.» ειπα και ξαφνικα σταματησαμε να περπαταμε. Εκεινος εκανε τον κυκλο απο ενα μαυρο αμαξι και εγω εμεινα εκει να το κοιταζω με δεος. Φαινοτανολοκαινουριοκαιπανακριβο!
«Τικοιταςετσι? Θα μπεις?» ειπε σαρκαστικα και τον ειδα που προσπαθουσε να κρατησει ενα γελακι. Τον αγριοκοιταξα και ανοιξα την πορτα του συνοδηγου. Μπηκα μεσα και φορεσα αμεσως την ζωνη μου. Εκεινος εβαλε μπρος και το ραδιο ανοιξε απο μονο του. Μεσα επαιζε ενα cdκαι αμεσως αναγνωρισα εκεινη την μελωδικη φωνη. Κοκαλωσα.
«Θεςνατοαφησωηνατοαλλαξω?» ειπε καπως εκνευρισμενα και τον κοιταξα περιεργα.
«Αν θες αλλαξε το δεν με ενοχλει.» ειπα και μου φανηκε σαν να τον ακουσα να λεει σαρκαστικα ‘Γιατι να σε ενοχλει’. Μαλλον καποιος ζηλευε. Στον δρομο ημασταν σχεδον σιωπηλοι ενω εγω ακουγα την φωνη του να τραγουδαει κομματια που δεν τα ειχα ακουσει εκεινο το βραδυ.
«Ειναι καινουριο το cd?»
«Οχι, δεν εχει κυκλοφορισει ακομα.» ειπε διχως να παρει το βλεμμα του απο τον δρομο. Αυτομουφανηκεπολυπεριεργο.
«Καιτοτεπωςτοεχεις?» τον ρωτησα και εκεινος παγωσε.
«Μεεπιασες. Τααγοραζωπαρανομααποτοιντερνετ.» γελασε και μου ξεφυγε και εμενα ενα γελακι. Εκλεισα τα ματια και μετα απο λιγο τα ανοιξα και παρατηρησα πως ειχαμε σταματησει εξω απο το σπιτι μου. Εκεινος ειχε γυρισει προς το μερος μου και με κοιταζε. Χαμογελασα ασυναισθητα και ισιωσα καπως. Μαλλον με ειχε παρει για λιγο ο υπνος.
«Μεπηρεουπνος. Πρεπειναφυγω.» μουρμουρισα με βραχνη φωνη και εβγαλα την ζωνη μου.
«Πεςμουκατι. Αντονγνωριζες, τιθατουελεγες?»
«Δενξερω. Ισωςναμουεκανεκαποιαμαθηματαφωνητικηςγιααρχη.» γελασα και γελασε και εκεινος με αυτο που ειπα.
«Τραγουδας?»
«Λιγακι. Κυριωςστομπανιο η οπουδηποτε δεν με ακουει κανεις.» ειπα και γελασαμε παλι και οι δυο. Ματιεκαναμολιςτωρα? Τονφλερταρα? Ωω, πρεπει να συνελθω! Ειναι ομως τοσο ομορφος.
«Πρεπειναφυγω. Ειμαιπολυκουρασμενη. Σ’ ευχαριστω που με εφερες.» του χαμογελασα και εκεινος μου εγνεψε καταφατικα. Βγηκα απο το αμαξι και την ωρα που ανοιξα την εξωπορτα της αυλης και μπηκα μεσα τον ακουσα που βγηκε απο το αμαξι.
«Καρολαιν, περιμενε!» με φωναξε και υστερα ετρεξε προς το μερος μου. Μου εδωσε μια λευκη θηκη απο cdκαι τον κοιταξα παραξενεμενη.
«Τι ειναι αυτο?»
«Αφου σου αρεσουν τοσο πολυ παρ’ το.» ειπε και καταλαβα οτι μεσα ειχε το cd των Narcissus.
«Ευχαριστω πολυ αλλα εισαι σιγουρος? Θελω να πω πως μπηκες σε τοσο κοπο για να το βρεις.»
«Ναι, ειμαισιγουρος. Εξαλλουδενμουαρεσουνκαιτοσο.» ειπε και μου χαμογελασε.
«Καιπαλισ’ ευχαριστω. Καληνυχτα.» ειπα καπως πιο ηρεμη και πλησιασα την πορτα.
«Καληνυχτα.»
Εβαλατοκλειδιεπανωκαιγυρισαπαλιπισω. Τον ειδα να στεκεται στην πορτα του αμαξιου και να με περιμενει να μπω. Χαμογελασα παλι ασυναισθητα και υστερα μπηκα μεσα. Την ωρα που εκλεισα την πορτα ακουσα την μηχανη του αμαξιου να ξεκιναει και υστερα να χανεται. Ανεβηκα σχεδον τρεχοντας στο δωματιο μου και αφου φορεσα πιτζαμες εβγαλα το cdαπο την θηκη του και το εβαλα στο λαπτοπ να παιξει. Ξαπλωσα στο κρεβατι και κοιταξα το ταβανι και περιμενα μεχρι να ακουσω την φωνη του να τραγουδαει. Ειχε παρα πολυ ομορφα κομματια και φαινοταν οτι δεν ειχαν γινει ακομα οι απαραιτητες επεξεργασιες. Ανυπομονουσα να βγει το κανονικο αν και ειχε διαφορετικη χαρη να το ακους χωρις μονταζ. Δυστυχως μεσα στο cd υπηρχαν μονο εφτα κομματια πραγμα που σημαινει πως δεν ηταν ολοκληρα. Μαλλον ειμαι τυχερη που αυτος ο αγνωστος που το ειχε δωσει ετσι και ειμαι απο τους πρωτους που το ακουσαν. Και τωρα που το καλοσκεφτομαι δεν τον εχω ρωτησει καν το ονομα του! Πως γινεται να αφηνω εναν ανθρωπο να ξερει που μενω ενω δεν ξερω καν το ονομα του? Οταν τον ξαναδω πρεπει να τον ρωτησω αμεσως! Εαν φυσικα φροντισω να αποφυγω το βλεμμα του και δεν χαθω στην δινη των ματιων του. Αχ, τι κακο και αυτο.
Εβαλα το cdνα παιζει απο την αρχη ξανα και ξανα μεχρι που με πηρε ο υπνος γλυκα και αυτο ακομα επαιζε. Αποκοιμηθηκα με αυτη την μελωδικη φωνη ενω στο μυαλο μου ειχαν χαραχτει δυο γκριζογαλανα ματια. . .
Merian