Αγάπη από Πέτρα (Κεφάλαιο 7)

«Καρ! Αμανπια! Αλλαξεμουσικη! Το εχουμε ακουσει πεντε χιλιαδες φορες αυτο απο το πρωι!» φωναξε η Ρω εξω απο την πορτα μου με αποτελεσμα να με ξυπνησει. Ανοιξα τα ματια και ανασηκωθηκα λιγακι. Τεντωσα το χερι μου προς το λαπτοπ και το εβαλα να παιζει ακομα πιο δυνατα. Κατι συνεχισε να φωναζει αλλα δε την ακουγα και στο τελος τα παρατησε. Χτυπησε την πορτα και υστερα κατεβηκε κατω. Χαμογελασα και μονο που σκεφτηκα την φατσα της. Μου αρεσε απιστευτα να την εκνευριζω. Σηκωθηκα ορθια και αφου εβγαλα τα χθεσινα ρουχα φορεσα ενα φουτερ και μια ξεθωριασμενη φορμα και εκλεισα τον υπολογιστη μου. Κατεβηκα κατω και την βρηκα να καθεται στο τραπεζι της κουζινας και να με περιμενει. Κοιταξα το ρολοι στον τοιχο και ειχε ηδη μεσημεριασει. Επρεπε να μαγειρεψω κατι για μεσημεριανο.
«Μα καλα τι σε επιασε και ακους συνεχεια αυτο το cd απο χθες το βραδυ?»
«Το εβαλα να παιζει και με πηρε ο υπνος.» ειπα με εναν περιεργο τονο και αφου εβαλα λιγο ζεστο νερο να βραζει για τσαι, επιασα το μαγειρεμα.
«Αποποιοσυγκροτημαειναι? Ηφωνημουφανηκεγνωστη.»
«Οι Narcissusηταν.» ειπα αφηρημενα ενω εκοβα μερικα ντοματακια.
«Και απο ποτε τους ακους εσυ? Μου αρεσε που δεν ηθελες να ερθεις στην συναυλια. Μακαλαποτεαγορασεςτοcd?»
«Δεντοαγορασα.» μου ξεφυγε και παγωσα αποτομα. Μπορει να μη την εβλεπα αλλα ημουν σιγουρη πως ειχε καρφωσει τα ματια της επανω μου και με κοιτουσε με το κλασικο ανακριτικο βλεμμα. Τι ηθελα και μιλησα! Της ειχα κρυψει πολλα πραγματα αυτες τις μερες και ηδη ενιωθα ενοχες γι’ αυτο.
«Και που το βρηκες?»
«Το βρηκα επανω στο μπαρ την ωρα που καθαριζα. Καποιος το ειχε παρατησει εκει.» ειπα διχως να την κοιταξω ενω απο μεσα μου παρακαλουσα να με πιστευε. Πω, οσο παει γινεται και πιο δυσκολο. Ευτυχως δεν ειπε κατι αλλο και ετσι συνεχισα το μαγειρεμα μου ανενοχλητη.
Μετα απο δυο ωρες αφου ειχαμε τελειωσει με το φαγητο και ολα τα αλλα καθισαμε οι δυο μας στο σαλονι για να χαζεψουμε τι εχει η τηλεοραση. Εκεινη ολη αυτη την ωρα ηταν καπως περιεργη. Δεν μιλουσε και δεν σχολιαζε σχεδον τιποτα κατι που δεν ηταν στον χαρακτηρα της. Κατιειχε.
«Θαερθειςσημεραστομαγαζι?» την ρωτησα καθως παρακολουθουσαμε μια βαρετη σειρα.
«Γιατι τι εχει?»
«Βραδιακαραοκε. Ελα, θαεχειπλακα.» την τσιγκλισα και απλα κουνησε αδιαφορα τους ωμους.
«Καλα, θα μιλησω με τον Ελιοτ και θα δουμε. Μονη μου δεν μπορω να ερθω.» ειπε καπως εκνευρισμενα και καταλαβα πως εννοουσε οτι θα δυσκολευτει με τον γυψο. Την ταλαιπωρουσε πολυ.
«Εαν θες ελα μαζι μου απο νωρις και θα σε βοηθησω οσο μπορω. Ας ερθει μετα να μας βρει ο Ελιοτ.» ειπα ηρεμα και μου χαμογελασε. Επιτελους!
«Σ΄ευχαριστω. Δεν θελω να σε καθυστερισω με την δουλεια. Αν ειναι θα περιμενω τον Ελιοτ να με παρει με το αμαξι και να με φερει αυτος. Ασε γιατι αμα εχει κοσμο και με αφησεις μονη θα βαρεθω.» παραπονεθηκε και αμεσως καταλαβα τι ετρεχε. Ενιωθε αχρηστη και βαρετη με αυτο το πραγμα στο ποδι της και αυτο την εκανε κακοκεφη. Καπως επρεπε να το αλλαξω αυτο. Το βρηκα!
«Τι θα ελεγες να μου φτιαξεις τα μαλλια για σημερα? Οπως μου εκανες παλια?» ειπα και αμεσως το προσωπο της φωτιστηκε! Κουνησε το κεφαλι καταφατικα και χτυπησε παλαμακια σαν μικρο παιδι.
«Ναι, ναι! Ασεμενασεντυσωκιολας! Θα σε κανω μια κουκλα!»
Ξεφυσηξα αγανακτησμενη και ηξερα οτι δεν υπηρχε γυρισμος. Αμα δε της ελεγα ναι θα με ζαλιζε μεχρι και που θα εφευγα.
«Κανεοτιθες. Σημεραημεραειναιμονογιασενα.» της ειπα ηρεμα και επεσε στην αγκαλια μου γελωντας.
«Σελατρευω! Ναδειςπουδενθατομετανιωσεις!»
Αααχ, δεντονομιζω.Τρεις ωρες πριν φυγω για τη δουλεια βρισκομασταν και οι δυο στο δωματιο μου και ενω εγω ημουν καθηλωμενη σε μια καρεκλα εκεινη βρισκοταν απο πισω μου και παλευε με τα μαλλια μου. Την ακουγα που φυσαγε και ξεφυσαγε και τρομαζα για το τι μπορει να γινοταν εκει πισω.
«Εμ, τι κανεις εκει?» εκανα το λαθος να την ρωτησω και μονο που δεν με εφαγε! Φυσικα και δεν με αφησε να κοιταξω τον καθρεφτη μεχρι να τελειωσει. Ηξερε πως αμα εκανε καμια υπερβολη οτι θα την σκοτωνα.
«Παντως πρεπει να τραγουδισεις σημερα! Εχω βαρεθει να σε ακουω μονο εγω!»
«Αποκλειεται. Ξερειςοτιδεντραγουδαωμπροστασεκοσμο.»
«Μα, εχεις πολυ ομορφη φωνη! Ασε που με τετοια εμφανιση ειδικα οταν σε ακουσουν θα ξετρελαθουν!» ειπε με ενα παραπονο και για μια στιγμη ηταν σαν να ακουγα μαμαδιστικο κυρηγμα. Να δω τι αλλο θα μου ελεγε σημερα. Αρνηθηκα και τις εφτα φορες που μου το ειπε και οταν αποφασισε να σταματησει να λεει για αυτο ειχε τελειωσει και με τα πειραματα που εκανε στο κεφαλι μου. Σηκωθηκα αμεσως και το πρωτο πραγμα που εκανα ηταν να κοιταξω εναν καθρεφτη. Ολο μου το μαλλι επεφτε μπουκλες επανω στην πλατη μου και με τον τροπο που ειχε αρχισει ηδη να ξεβαφει εμοιαζε σαν να κανει ανταυγιες. Ομολογω πως που αρεσαν και παρα πολυ μαλιστα. Την κοιταξα με ενα γλυκο χαμογελο και τα ματια της ελαμψαν!
«Τωρα παμε στα ρουχα!» αναφωνισε και πλησιασε κουτσαινοντας την ντουλαπα μου. Την ανοιξε και αρχισε να ψαχουλευει. Φυσικα και μου ειχε απαγορευσει ρητα να ασχοληθω εγω με αυτο σημερα και ετσι απλως καθισα στο γραφειο μου να την περιμενω.
«Τοβρηκα! Αυτοθαβαλειςμαζιμεταμαυρασουαρβυλακια! Τι λες?» ειπε και μου εδειξε ενα καλοκαιρινο λευκο φορεμα, οχι πολυ μακρυ και ειμαι σιγουρη πως θα παγωνα.
«Θα ηθελα να σου υπενθυμισω πως ειναι τελη Οκτωβρη και εξω εχω λιγο κρυο. Σε περιπτωση που δεν το παρατηρησες παντα.» την ειρωνευτηκα και στενεψε τα ματια της.
«Εισαι χαζη. Απο πανω θα φορας το δερματινο τζακετ σου οπως παντα. Ετσι και αλλιως μεσα στο μαγαζι εχει ζεστη αρα δεν βλεπω το προβλημα.» ειπε και για εναν κακο λογο ειχε δικιο. Τομισουσαοτανειχεδικιο.
«Ωω, καλα! Θα το βαλω.»
«Τελεια! Χαιρομαιοτανσυμφωνειςμαζιμου. Αντε ντυσου να σε βαψω γιατι ωπου να’ ναι θα ερθει ο Μαριος να σε παρει. Κριμα να περιμενει το παιδι.» ειπε και μου φανηκε πως διεκρινα εναν υπαινηγμο στην φωνη της. Ωχ, οχι και αυτη! Αμα καταλαβε πως κατι γινεται με τον Μαριο θα εκανε τα παντα για να μου κανει προξενιο.
«Ουτε που να το σκεφτεσαι! Πηγαινε τωρα στο δωματιο σου να ετοιμαστεις και εσυ για μετα και ασ’ τα αυτα που ξερεις.» της ειπα και την εδιωξα κακην-κακως. Εβγαλα τις πιτζαμες μου και αφου σταθηκα μπροστα απο τον καθρεφτη για να με παρατηρησω με ετρωγαν τα χερια μου να παρεμβω σε ολο το συνολο. Ηταν πολυ “αθωο” για τα γουστα μου και του χρειαζοταν κατι. Ανοιξα το συρταρι με τα καλσον μου και αφου το εκανα ανω κατω βρηκα ενα διχτυωτο καλσον. Το φορεσα και υστερα εβαλα και τα μποτακια μου. Οχι που θα την αφηνα να με παγωσει! Σταθηκα παλι μπροστα στον καθρεφτη και τωρα φαινομουν καλυτερα. Εβαλα λιγο κοκκινο κραγιον και μια λεπτη στρωση eyelinerστα ματια και ημουν ετοιμη. Πηρα τα αξεσουαρ μου στα χερια και το τζακετ μου και κατεβηκα κατω ενω τα φορουσα ταυτοχρονα. Μολις ειχε φτασει και ο Μαριος και στεκοταν στην πορτα. Μολις με ειδε μισανοιξε λιγο το στομα και αυτο με εκανε να νιωσω λιγο αβολα. Η Ρω απο την αλλη κοιτουσε με καχυποψια την αλλαγη που εκανα επανω μου και αφου με εβρισε που δεν την αφησα να με βαψει και που αλλαξα το αριστουργημα της, μας αφησε να φυγουμε. Μεσα στο αμαξι επικρατουσε μια αβολη ησυχια και ανυπομονουσα να φτασουμε.
«Εισαι πολυ ομορφη σημερα.» ειπε τελικα και τον κοιταξα φευγαλεα.
«Ευχαριστω.» απαντησα χαμηλοφωνα και μου βγηκε περισσοτερο σαν ερωτηση. Δενειμαιεγωγιατετοια.
«Λοιπον? Θατραγουδισειςκαιεσυσημερα?»
«Μη μου πεις οτι σε εβαλε η Ρω να με ρωτησεις? Θατηνσκοτωσω!»
«Οχι, οχι! Αντιθετα! Εναπουλακιμουειπεοτιεχειςπολυκαληφωνηκαιεξαλουσεεχωακουσειναμουρμουρας. Μπορει να μην ειμαι ειδικος αλλα πιστεψε με εχω ακουσει χαλια φωνες και δεν ανηκει η δικη σου μεσα σε αυτες.» ειπε και μου εκλεισε το ματι παιχνιδιαρικα.
«ΕναπουλακιπουτολενεΡω και δεν θα προλαβει να ζησει μεχρι το βραδυ. Αποκλειεταινατραγουδισω. Αυτονατοξεχασετεολοισας.» πεισμωσα και γελασε με την φατσα που ειχα. Ευτυχως φτασαμε στο μαγαζι και δεν χρειαστηκε να συνεχισει αλλο αυτο το θεμα. Κατεβηκαμε απο το αμαξι και λιγο πριν μπουμε μεσα με σταματησε ο Μαριος για να μου μιλησει.
«Μετα την δουλεια μην φυγεις. Θελω να σου μιλησω.» ειπε σοβαρα και τοτε η καρδια μου πεταρισε. Ελπιζωναμηνηταναυτοπουφανταζομουν.
«Γιαποιοπραγμα?»
«Θα σου πω οταν ερθει η ωρα. Παντως αληθεια θελω να σε ακουσω να τραγουδας.» ειπε και αφου μου εσκασε ενα πεταχτο φιλι στο μαγουλο, μπηκε μεσα αφηνοντας με μονη να κοιταζω το κενο. Τελειως αυθορμητα σηκωσα το βλεμμα μου και κοιταξα τριγυρω σα να εψαχνα για κατι. Δεν ξερω τι αλλα αυτο με κρατησε για λιγο απασχολημενη. Η φωνη του μπραβου που στεκοταν στην πορτα με ξυπνησε οταν με ρωτησα εαν ειμαι καλα και ετσι αποφασισα να μπω μεσα. Ξεκινησα κατευθειαν την δουλεια ενω ενιωθα συνεχεια το βλεμμα του Μαριου επανω μου. Ολο το βραδυ στεκομασταν διπλα διπλα στο μπαρ και κατι υπηρχε στην ατμοσφαιρα το οποιο ηταν περιεργο. Εντωμεταξυ συνεχισα να κοιταζω γυρω μου σαν να ψαχνω κατι αλλα ακομα να καταλαβω το τι.
Η ωρα ηταν δυο μετα τα μεσανυχτα και ο κοσμος ειχε παρει τα πανω του. Γελια ακουγονταν απο παντου, απο το μικροφωνο περασαν πολλες φωνες απο τις οποιες οι περισσοτερες φαινονταν οτι ανεβηκαν για πλακα και το ποτο ερεε αφθονο. Μολις ειχαν ερθει και η Ρω με τον Ελιοτ και ειχαν καθισει μαζι με τον Μαριο πανω απο το κεφαλι μου να με ζαλιζουν να τραγουδισω.
«Μα δεν θελω! Τι δεν καταλαβαινετε?» φωναξα για να ακουστω και αρχισαν παλι να μιλανε ολοι μαζι
«ΕλαρεΚαρολαιν! Παμεμαζι. Να δεις που θα γελασουμε.» ειπε ο Μαριος και τον κοιταξα με δυσπιστια.
«Εσυ? Θατραγουδισεις, εσυ?»
«Καρολαιν, ειμαισεμπαντατατελευταιαδυοχρονιακαιτραγουδαω. Τωραθακολλησω?» ειπεκαιτονκοιταξαμεεκπληξη. Δενμουτοειχεπειποτε!
«Μου λες ψεματα για να παω. Οχι, αποκλειεται!» ειπα και απομακρυνθηκα γιατι ειδα με την ακρη του ματιου μου καποιον να πλησιαζει στο μπαρ. Τους αφησα να μουρμουρανε και πηγα για να παρω την παραγγελια. Δεν ειχα παρατηρησει ποιος ηταν αλλα μολις σηκωσα τα ματια μου παγωσα.
«Πολυ κακοκεφη εισαι εσυ σημερα.» ειπε με εκεινη την μεθυστικη φωνη και εκανα το λαθος να τον κοιταξω στα ματια. Οχι, παλι.
«Εμ, οι φιλοι μου με ζαλιζουν να τραγουδισω και δεν θελω.» παραδεχτηκα και τους εριξα ενα στραβο βλεμμα. Ολοι τους με κοιτουσαν καλα καλα και ειδικα ο Μαριος ειχε ενα περιεργο βλεμμα. Σανααγριοκοιταζετοναγνωστο.
«Ισωςκαιναεχουνδικιο. Μπορεις να –» πηγε να πει και αμεσως τον διεκοψα.
«Ελα, οχι και συ!» παραπονεθηκα και τον ακουσα να γελαει.
«Σταματα και αφησε με να τελειωσω. Ηθελα να πω πως δεν εχεις να χασεις κατι. Δοκιμασε τα ορια σου και δεν ξερεις ποτε που μπορει να σου βγει.» ειπε και μου εκλεισε το ματι. Καταβαθος ειχε δικιο αλλα και παλι ντρεπομουν. Δεν εμπιστευομουν την φωνη μου.
«Μου φαινεται πως δεν εχεις και πολυ καλα κινητρα για να με πεισεις. Εξαλλου δεν ξερω καν το ονομα σου οποτε γιατι να σε εμπιστευτω?» ειπα πονηρα και εγειρα μπροστα ενω μεσα μου ενιωθα πως ειχα νικησει. Εκεινος με κοιταξε με το ενα φρυδι ανασηκωμενο και υστερα πλησιασε και εκεινος πιο κοντα. Τα προσωπα μας βρισκονταν μολις μερικα εκατοστα μακρια και ενιωσα το αιμα μου να καιει.
«Και αν σου υποσχεθω οτι θα στο πω μονο εαν ανεβεις στην σκηνη?» ειπε και η καρδια μου εχασε εναν χτυπο της. Ηθελα τοσο πολυ να μαθω το ονομα του και αυτο με εβαζε σε διλημμα.
«Νομιζω πως πρεπει να προσπαθησεις πολυ περισσοτερο. Ακομα δεν εχεις δυνατα κινητρα.»
Μου φαινεται πως ο τονος της δωνης μου ηταν λιγο πιο αισθησιακος απ’ οσο σκοπευα? Ωωχ, παλιτονφλερταρω! Ματιπαειλαθοςμεεμενα?
«Μμμ, λες, ε? Καλα τοτε. Σου υποσχομαι το ονομα μου, μια ομορφη βολτα και ενα καλο πρωινο μολις τελειωσεις με την δουλεια. Λοιπον? Τωραεχωκαλακινητρα?»
Παραπολυκαλα! Δεν το πιστευω αυτο που παω να κανω.
«Συμφωνοι! Τοκαλοπουσουθελωναεχειςγουστοστοφαγητογιατιειμαιπολυπεριεργη.»
«Οτιπειτεμεγαλειοτατη!» γελασε και υστερα απο μια υποκλιση χαθηκε απο μπροστα μου. Προσπαθησα τον ακολουθησω με το βλεμμα μου αλλα χαθηκε μεσα στον κοσμου και τον εχασα τελειως. Πλησιασα τα παιδια και με κοιταξαν ολοι μαζι σαν να περιμενεναν εξηγησεις.
«Τι με κοιτατε ετσι?»
«Γιατιμιλουσεςμεαυτον?» ειπε καπως αποτομα ο Μαριος και τον αγριοκοιταξα.
«Τονγνωρισω. Τελος παντων ειμαι μεσα.» αναστεναξα και παρολο που δεν ημουν σιγουρη θα το εκανα.
«Γιαποιοπραγμα? Μηνμουπειςοτι...» ειπε η Ρω καπως σαστισμενη και κουνησα καταφατικα το κεφαλι. Δενυπηρχεγυρισμος.
«Τελεια! Παμε!» αναφωνησε ο Μαριος ολο χαρα και με τραβηξε απο το χερι. Μα που πηγαιναμε? Μας εβγαλε απο το μπαρ αφηνοντας μια σερβιτορα στην θεση μας και με τραβηξε προς την σκηνη. Τι, τωρα? Ω, θεε μου! Η καρδια μου χτυπουσε σαν τρελη και οσο πλησιαζαμε ενιωθα το αιμα μου να παλεται σαν τρελο. Ανεβηκαμε στην σκηνη και ο Ραιαν (ο Dj)μας εδωσε απο ενα μικροφωνο.
«Ποιο τραγουδι θελετε?» μας ρωτησε και κοιταχτηκαμε.
«Εμ, εχειςτοBringmetolife?» τον ρωτησα και μας εγνεψε καταφατικα. Σταθηκαμε λιγο πιο περα και στραφηκαμε προς το κοινο. Κοιταξα προς το μερος των φιλων μου και ειδα την Ρω να μιλαει μαζι με τον αγνωστο και να γελανε. Η μουσικη ξεκινησε και οι προβολεις με τυφλωναν.
«Howcanyouseeintomyeyes . . . likeopendoors. . .» ξεκινησα να τραγουδαω και για πρωτη φορα ακουγα την φωνη μου στο μικροφωνο. Ηταν...περιεργη. Καθως τραγουδουσα το κοινο χτυπουσε παλαμακια με τον ρυθμο της μουσικης και φαινοταν να τους αρεσει. Η φωνη του Μαριου ηταν βαρια αλλα ταιριαζε πολυ ωραια με το κομματι.
«Callmynameandsavemefromthedark . . .» τραγουδισα και αναζητησα εκεινα τα κρυσταλλινα ματια. Δεν καθοταν πλεον με την Ρω αλλα τελικα τον εντοπισα σε μια γωνια πιο κοντα στην σκηνη να με κοιταζει με ενα βλεμμα χαμενο.
«Frozen inside without your touch . . . Without your love, darling . . . Onlyyouarethelifeamongthedead.»
Η φωνη μου εβγαινε επιτελους ελευθερη και καθως ελεγα αυτους τους στιχους δεν μπορουσα να παρω το βλεμμα μου απο πανω του. Το τραγουδι εφτανε στο τελος του και ο Μαριος επιασε το χερι μου και το τελειωσαμε μαζι. Οταν τελειωσε το χειροκροτημα ηταν εντονο και εγω ειχα ενα χαμογελο που δεν μπορουσε να ξεκολλησει απο το προσωπο μου. Την ωρα που κατεβηκαμε ενιωσα κατι να κυλαει απο τα ματια μου και καταλαβα πως ειχα δακρυσει απο την ενταση.
«Παω στο μπανιο.» ενημερωσα τον Μαριο και γυρισα την πλατη μου για να φυγω. Μπηκα μεσα στο μπανιο και σταθηκα μπροστα απο τον καθρεφτη που υπηρχε επανω απο τον νιπτηρα. Ημουν αναψοκοκκινισμενη και οντως τα μαγουλα μου ηταν βρεγμενα. Πηρα λιγο χαρτι και φροντισα να τα σκουπισω χωρις να μουτζουρωθω. Εκεινη την στιγμη η πορτα ανοιξε και μπηκε μεσα ο Μαριος. Με εκλεισε στην αγκαλια του και με γυρισε γυρω γυρω.
«Ησουναπιστευτη! Ναμαςακουςοτανσουλεμεοτιεχειςυπεροχηφωνη!» ειπε εντονα και γελασα.
«Ευχαριστω. Τικανειςεδω? Μεθεςκατι?» του ειπα και απομακρυνθηκε λιγο απο κοντα μου ενω κρατουσε ακομα τα χερια μου μεσα στα δικα του.
«Ηθελα να σου μιλησω οταν τελειωσουμε αλλα δεν μπορουσα να περιμενω αλλο. Οταν σε ακουσα να τραγουδας αγγιξες καθε σημειο της καρδια μου δεν ειχες αγγιξει ηδη. Μου αρεσεις Καρ. Ειμαι σιγουρος οτι κατι εχεις καταλαβει γιατι δεν το κρυβω κιολας. Επρεπε να στο πω ακομα και αν δεν εχω καμια ανταποκριση.» ειπε μονομιας διχως να παρει ανασα και μολις σταματησε με κοιταξε βαθια μεσα στα ματια. Ειχα κοκαλωσει. Το περιμενα οτι κατι τετοιο θα γινοταν αλλα δεν ειχα προετοιμαστει. Εσκυψα το κεφαλι αποφευγοντας εκεινα τα κουταβισια ματια που ειχε. Δεν ηθελα να τον πληγωσω. Ηταν πολυ καλος μου φιλος και ηθελα να παραμεινει ετσι.
«Μαριε, εγω . . . Δενξερωτιναπω. Ναι το ειχα καταλαβει, δε θα σου πω ψεματα αλλα. . .»
«Ει, καταλαβαινω. Ειναιδυσκολοαλλαπανταειχακαιθαεχωτηνελπιδαοτιισωςγινεικατι.» ειπε και σηκωσε το κεφαλι μου ωστε να τον κοιταζω στα ματια. Ειχαμε ερθει πολυ κοντα και ενιωθα τα ποδια μου να τρεμουν.
«Θελω μονο κατι και θα σε αφησω να το σκεφτεις.» ειπε γλυκα και ενιωσα την δροσερη του ανασα πανω στα χειλη μου. Πλησιασε ακομα περισσοτερο και με φιλησε απαλα. Τα χειλη του ηταν απαλα και απο το φιλι του καταλαβαινα την επιθυμια του μα εγω δεν ενιωθα το ιδιο. Οταν με αφησε με κοιταξε στα ματια και χαμογελασε.
«Ακομα εισαι η μικρη μου φιλη.» ειπε και γελασαμε. Με κρατησε στην αγκαλια του σφιχτα και υστερα με αφησε.
«Παμε τωρα για δουλεια γιατι η Μονικα θα τα εχει παιξει.» ειπα και την ωρα που πηγαμε να βγουμε παρατηρησα πως η πορτα τοση ωρα ηταν ανοιχτη και απ’ εξω στεκοταν ο αγνωστος και μας κοιτουσε. Ειχεδειτοφιλι? Ωχ, οχι. . . .


Merian