Την επομενη μερα οταν ξυπνησα το κεφαλι μου κοντευε να σπασει. Παλι καλα που δεν ειχα μαθημα σημερα. Ετοιμαστηκα με τα χιλια ζορια και κατεβηκα κατω. Η Ρω ηταν με τις πιτζαμες και εβλεπε καρτουν στην τηλεοραση. Μολις με ειδε μου χαμογελασε πονηρα και την κοιταξα μπερδεμενη. "Ποιος κοιμηθηκε στο κρεβατι μου οταν ελειπα?" ειπε την ωρα που καθισα διπλα της και παγωσα. Ναι, αυτη ηταν μια λεπτομερια που ειχα ξεχασει να της την πω.
"Εμ, ο μανατζερ μου. Ο Τζει." ειπα σαν να μην ετρεχε τιποτα και την ειδα που γυρισε ολη προς το μερος μου με βλεμμα γεματο περιεργεια. Και αρχιζει η ανακριση.
"Και ποιος αλλος?"
"Τι θες να πεις? Ποιος αλλος?"
"Δεν ηταν μονο αυτος! Βρηκα εξτρα κουβερτες,παραπανω φαγητο και μια τριχα απο μακρια μαλλια και οχι δεν ηταν δικια σου! Λεγε."
"Σιγα ρε Σερλοκ!" ειπα εκπληκτη και κοιταξα αλλου. Τωρα πως της το λενε?
"Λοιπον?" ειπε ανυπομονα και συνεχισα να μη την κοιταω.
"Ο Αλεξ." μουρμουρισα μεσα απο τα δοντια μου και εκεινη με πλησιασε. Φυσικα και δεν το ειχε ακουσει.
"Ποιος? Μιλα πιο δυνατα, μωρε!"
"Ο Αλεξ!" ειπα εντονα και οταν την κοιταξα πραγματικα ενιωσα σαν κουταβι που μολις ειχε κανει αταξια. Ενιωθα την οργη της να ερχεται κατα πανω μου! Με κοιτουσε με θυμο και απο την μια το εβρισκα λογικο απο την αλλη δεν μπορουσα να τον αφησω εξω να ξεπαγιασει.
"Και τι εκανε αυτος εδω? Υστερα απο ολα οσα σου εχει κανει τον αφησες να μεινει και σπιτι?"
"Δεν τον συγχωρισα τελειως. Απλα αφησε με να σου εξηγησω και θα καταλαβεις." ειπα και της εξηγησα αμεσως τι εγινε. Με κοιτουσε με προσειλωση και στο τελος το βλεμμα της ηταν ακατανοητο.
"Και γιατι δεν μου το ειπες απο την αρχη? Παλια μου τα ελεγες ολα."
"Δεν ηξερα πως θα το παρεις υστερα απο ολα τα επεισοδια με τον αλλον. Δεν ειναι και λιγο. Το θεμα ειναι πως τωρα ολα ειναι καλα και εγω ειμαι σουπερ αγχωμενη. Σημερα θα μπουμε στο στουντιο για να ηχογραφισει εκεινος και μπορει και εγω." ειπα και με πηρε αγκαλια. Τυλιξα και εγω τα χερια μου γυρω απο την μεση της και καθισα για λιγο εκει.
"Θα τα πας μια χαρα μην ανησυχεις για τιποτα. Απλα θελω να προσεχεις με αυτον τον τυπο. Ειναι ηδη παρα πολυ μυστηριος και δεν θελω να πληγωθεις παραπανω. Εχεις περασει ηδη αρκετα."
"Το ξερω." μουρμουρισα και ηξερα πως δεν ελεγε μονο για ολα οσα εχουν γινει με τον Αλεξ. Η Ρω ηξερε τα παντα για το παρελθον μου και φυσικα ηταν η μοναδικη. Πραγματα που δεν ηξερε ουτε η μητερα μου.
Αφου καθισαμε λιγακι παρεα, ανεβηκα στο δωματιο μου να ετοιμαστω. Ηθελα να ντυθω λιγο πιο ζεστα σημερα γιατι θα παγωνα επανω στην μηχανη. Φορεσα ενα στενο παντελονι που εκανε σχεδιο κορσε στο πλαι, ενα μαυρο πουλοβερ φαρδυ με μια νεκροκεφαλη στη μεση, φορεσα τα αρβυλακια μου και αποφασισα να αφησω τα μαλλια μου ελευθερα. Ηταν ηδη σπαστα και ετσι τα εκανα μερικες μπουκλες και απο πανω φορεσα τον σκουφο μου. Καθως ετοιμαζομουν ακουσα το κινητο μου να δονητε πανω στο κρεβατι και πηγα να δω ποιος ηταν. Ειχα ενα μηνυμα και μου εκανε εντυπωση λογο της ωρας. Ηταν απο τον Αλεξ.
- Καλημερα! Θες να ερθω να σε παρω να παμε για εναν καφε πριν παμε στην εταιρια? Θα ειναι και τα παιδια μαζι. Εχει παγωνια εξω!
Εγραφε στο μηνυμα και χαμογελασα ασυναισθητα. Αυτα θα ειχαμε τωρα με τα τηλεφωνα? Αρχισα να πληκτρολογω την απαντηση και προσπαθησα να μην του δωσω πολυ θαρος.
- Καλημερα. Θα τα πουμε κατευθειαν στην εταιρια. Εχω δουλεια νωριτερα.
Απλη, ψυχρη και επαγγελματικη. Δεν ηθελα να παρει τα πανω του ακομα δεν αρχισαμε. Το αφησα επανω στο γραφειο μου και βγηκα απο το δωματιο για να παω στο μπανιο. Το ακουσα να χτυπαει παλι αλλα το αγνοησα. Εβαλα μαυρη σκια γυρω απο τα ματια μου και στα χειλη κοκκινο κραγιον με μαυρο περιγραμμα. Οταν τελειωσα και πηγα να μπω στο δωματιο μου παλι ειδα την πορτα της Ρω ανοιχτη και εκεινη ηταν μεσα. Καθοταν στην ακρη του κρεβατιου της και κοιτουσε το κενο. Σταθηκα στην πορτα και την κοιταξα.
"Εισαι καλα? Τι εγινε?" την ρωτησα και οταν σηκωσε το κεφαλι της ηταν εκπληκτη. Δεν με ειχε καταλαβει καν τοση ωρα. Εμοιαζε καπως αφηρημενη.
"Οχι, δεν εγινε κατι. Απλα σκεφτομουν οτι χρειαζομαι μια αλλαγη. Κατι να ανανεωθω. Τι λες και εσυ?" ειπε και τοτε ηρθε η σειρα μου να την κοιταξω περιεργα. Και εγω θα ηθελα μια τετοια. Αν και η αλλαγη της Ρω με την δικη μου ειχαν τελειως διαφορετικη σημασια. Εγω θα ημουν ικανοποιημενη με ενα καινουριο τατουαζ ενω εκεινη ηθελε ολο το πακετο που περιεχει μαλλια, πιρσινγκ, ρουχα και τα σχετικα.
"Δεν μου ακουγεται ασχημο. Τι θελεις να κανεις?"
"Δεν ξερω. Μπορεις να με αφησεις στο κομμωτηριο για αρχη και αμα τελειωσεις νωρις μπορουμε να παμε για ψωνια!"
Χτυπησε τα χερια της δυνατα με ενθουσιασμο και μου θυμισε μικρο παιδι. Απλα την λατρευα.
"Τελειωνε ντυσου αν ειναι και οσο για μετα θα σε παρω τηλεφωνο γιατι δεν ξερω τι ωρα θα τελειωσω." ειπα και την αφησα να ντυθει. Μπηκα στο δωματιο μου και κατευθειαν κοιταξα το κινητο. Δεν μπορουσα να μην γελασω με αυτα που μου εστειλε.
- Μα γιατι εισαι τοσο κακια?
Και αυτο συνοδευοταν μαζι με μια φωτογραφια που εδειχνε μια λυπημενη γατα. Πραγματικα πρεπει να λατρευει τις γατες!
- Γιατι μπορω.
Του εγραψα και υστερα εχωσα το κινητο στην τσαντα μου. Πηρα το τζακετ μου και οταν ηταν ετοιμη και Ρω βγηκαμε απο το σπιτι. Σε ολο το δρομο ειχα συνεχως το αγχος για εκεινη επειδη την ειχα επανω στην μηχανη με τον γυψο και πηγαινα σαν χελωνα. Την ακουγα που παραπονιοταν αλλα δεν προκειται να με επειθε να τρεξω παραπανω. Οταν φτασαμε εξω απο το κομμωτηριο την βοηθησα να κατεβει και αφου της υποσχεθηκα οτι θα προσπαθησω για να συναντηθουμε μετα, εφυγα. Οταν εφτασα στην εταιρια περασα πρωτα απο το γραφειο του Τζειμς και τον βρηκα να καθετε διπλα απο το παραθυρο και να ατενιζει το κενο. Μολις με ειδε μου χαμογελασε ζεστα και ηρθε κοντα μου για να με αγκαλιασει.
"Καλημερα, Αγγουρο."
"Καλημερα, πριγκιπισσα." του ανταπεδωσα το παρατσουκλι και με κοιταξε κανοντας μου γλυκα ματακια.
"Με κολακευεις. Εισαι ετοιμη για σημερα?" με ρωτησε και πηγε να παρει το σακακι του. Υστερα ηρθε κοντα μου και εβαλε το χερι του στους ωμους μου. Ενιωσα λιγο περιεργα αλλα δεν ηθελα να ειμαι τοσο σκληρη μαζι του. Δεν ηξερε και τιποτα.
"Θα δειξει. Προσπαθω να μην το σκεφτομαι." ειπα αοριστα και μου εσκασε ενα φιλι στα μαλλια πριν βγουμε.
"Μια χαρα θα τα πας! Να ακους καλα τι σου λεμε και να δεις που ολα θα βγουνε τελεια!"
Αντε να δουμε. Κατεβηκαμε κατω στα στουντιο και μεσα μας περιμενε η Αριαννα, ο ηχοληπτης που ειχα δει και προχθες και μονο τα παιδια ελειπαν.
"Ραιαν, μεχρι να ερθουν οι ντιβες δεν βαζεις στο κοριτσι να ακουσει ολο το κομματι πως ειναι?" ειπε η Αριαννα και μου ξεφυγε ενα γελακι με το παρατσουκλι που εδωσε στους αλλους. Εκεινος μου εδωσε ενα ζευγαρι ακουστικα και αφου αφησα τα πραγματα μου πανω σε ενα καναπεδακι, τα φορεσα. Το κομματι ξεκινουσε με μια απλη μελωδια πιανο που το εκανε καπως creepy και υστερα εμπαιναν οι κιθαρες αποτομα. Ηταν δυνατο αλλα και μελωδικο ταυτοχρονα. Ενιωσα ενα ριγος στην σπονδυλικη μου στηλη και ειδικα στα σημεια που υποτιθεται τραγουδουσαμε μαζι. Εκρυβαν τοσο συναισθημα πισω απο την ενταση. Λιγο πριν τελειωσει το κομματι ειδα με την ακρη του ματιου μου φιγουρες να μπαινουν μεσα στο δωματιο. Διχως να τους κοιταξω σηκωσα το χερι και τους χαιρετησα. Περιμενα μεχρι να τελειωσει τελειως και υστερα εβγαλα τα ακουστικα και τα εδωσα στον Ραιαν.
"Λοιπον, πως σου φανηκε?" με ρωτησε ο Αλεξ και τον κοιταξα ανεκφραστη.
"Παρα πολυ...συναισθηματικο." ειπα και με στην τελευταια λεξη εσμιξε τα φρυδια αλλα δεν μιλησε. Πισω του βρισκοντουσαν αλλα πεντε αγορια τα οποια μας κοιταζαν περιεργα. Ο τυπος που με ειχε χουφτωσει στο μαγαζι τον σκουντηξε και μονο τοτε πηρε αλλου την ματια του.
"Αα, ναι. Να σας συστησω. Ο Βινς, ο Ρικι, ο Πωλ, ο Ααρον και ο Μαρσελ. Παιδια αυτη ειναι η Καρολαιν." ειπε και με χαιρετησαν ολοι χαρωπα. Ο Αλεξ μιλησε λιγο με τον Ραιαν για το θεμα της ηχογραφισης επειδη ηταν ακομα αρρωστος και υστερα μπηκε μεσα στο δωματιο με το μικροφωνο. Σταθηκε μπροστα απο το μικροφωνο, εβαλε τα ειδικα ακουστικα και αφου εκανε νοημα στον Ραιαν, ξεκινησε η μουσικη να παιζει. Δεν πηρε στιγμη τα ματια του απο πανω μου και η καρδια μου χτυπουσε πολυ δυνατα. Ο Ραιαν ειχε ανοιξει την μουσικη ωστε να την ακουμε και εμεις και οταν ξεκινησε να τραγουδαει τοτε μου κοπηκαν τα ποδια. Με κοιτουσε πισω απο το γυαλι και οπως τραγουδουσε με αυτη την φωνη οι στιχοι περνανε περισσοτερη ζωη. Τωρα η καρδια μου πηγαινε σαν τρελη σε σημειο να με ποναει. Δεν το αντεχα. Ακομα δεν μπορω να συνειδιτοποιησω πως εκεινος που με πληγωσε και ο ανθρωπος που ερωτευτηκα την φωνη του ηταν το ιδιο προσωπο. Ηταν παρα πολυ. Και το χειροτερο ειναι πως ειμαι σιγουρη οτι δεν εγραψε αυτους τους στιχους τυχαια. Γαμωτο. Πλησιασα τον Τζει και του μιλησα στο αυτι επειδη δεν ηθελα να με ακουσει κανεις αλλος.
"Παω λιγο εξω."
"Εισαι καλα?" με ρωτησε και φαινοταν ανησυχος. Κουνησα καταφατικα το κεφαλι και αφου μου ειπε να μην αργησω βγηκα αρον αρον. Μολις εκλεισα την πορτα πισω μου αρχισα να τρεχω. Ηθελα να κρυφτω καπου. Δεν το αντεχω αλλο αυτο. Ποναω.
Merian