Καρολαιν POV Το κεφαλι μου ειναι ετοιμο να εκραγει. Ανοιξα τα ματια και παρατηρησα πως ημουν ξαπλωμενη στο κρεβατι του Τζει. Πως βρεθηκα εδω? Ηταν θεοσκοτεινα και δεν θυμαμαι τιποτα απολυτως για το τι εγινε. Γυρισα πλευρο και ξαφνικα βρηκα την Ρω να κοιματε διπλα μου. Ποτε ηρθε? Απλωσα το χερι μου και αρχισα να την ταρακουναω μαλακα για να ξυπνησει.
"Ρω, ξυπνα." μουρμουρισα βραχνα και εκεινη αμεσως σηκωθηκε εντρομη. Την κοιταξα ενω ενιωθα μπερδεμενη.
"Τι εγινε? Εισαι καλα?" με ρωτησε και επιασε τα χερια μου.
"Μια χαρα. Γιατι αυτη η εκφραση? Τι εγινε?" ρωτησα και στραβωσε το κεφαλι σα να μην καταλαβαινει.
"Δεν θυμασαι καθολου? Λιποθυμισες στα χερια του Αλεξ το μεσημερι."
"Του Αλεξ? Ηταν εδω ο - " πηγα να πω αλλα πριν τελειωσω την προταση μου, μου εσκασαν ολα μαζι στο κεφαλι. Ειχαν ερθει πρωτα τα παιδια και μετα εκεινος. Προσπαθουσε να με πλησιασει μα εγω τον φοβηθηκα. Δεν θυμαμαι τι εγινε πριν λιποθυμισω αλλα ειμαι σιγουρη πως δεν ειναι καλα τα πραγματα.
"Που ειναι τωρα?"
"Εφυγε μαζι με τον Ελιοτ. Ξερει τι εγινε με τον Μαικ. Ειπε οτι θα τον βρει και θα τον κανει να πληρωσει." ειπε επιφυλακτικα και τιναχτηκα ορθια. Αρχισα να πηγαινοερχομαι νευρικα μεσα στο δωματιο ενω σκεφτομουν ολα τα πιθανα σεναρια.
"Τι εκανε λεει? Ποιος του το ειπε?"
"Το καταλαβε οταν σε ειδε αλλα ζητουσε επιβεβαιωση απο εμας. Δεν ησουν εκει για να δεις το βλεμμα του. Νομιζα οτι θα μας σκοτωνε ολους!"
"Ναι, ενω τωρα που εχει βγει εκει εξω ειναι καλυτερα. Ωω, τι θα κανω τωρα?"
Εκεινη σηκωθηκε γρηγορα και ηρθε κοντα μου. Ειχα αρχισει να πανικοβαλομαι παλι και για να με ηρεμισει τυλιξε τα χερια της γυρω μου.
"Ηρεμισε. Γι' αυτο εστειλα τον Ελιοτ μαζι του. Με πηρε πριν απο καμια ωρα. Ηταν μαζι με τα παιδια και εκεινος ειχε ηρεμισει λιγακι. Ευτυχως που καταφερε να τον λογικεψει και τωρα εχει παει να δει τον πατερα του."
"Τον πατερα του? Γιατι, τι μπορει να κανει αυτος?"
"Δεν εχω ιδεα. Θα το μαθουμε αργοτερα υποθετω . Παμε τωρα να φαμε γιατι εχω πεθανει της πεινας και να σε δει και ο Τζει." ειπε και βγηκαμε στο σαλονι. Ο Τζει καθοταν στον καναπε και παρακολουθουσε τις ειδησεις μαζι με ενα ποτηρι ουισκι αγκαλια. Πηγα και καθισα διπλα του και με πηρε αμεσως αγκαλια.
"Εισαι ενταξει, ομορφια? Ημουν ετοιμος να τσουρομαδισω την ντιβα οταν μου ειπε οτι λιποθυμισες στα χερια του." παραπονεθηκε και χαμογελασα στο παρατσουκλι του.
"Σχετικα ειμαι καλα. Απλα ανησυχω. Γιατι του ειπατε τι εγινε?"
"Δεν ειναι χαζος. Ειδε πως ησουν και προφανως περιμενε μια εξηγηση. Δεν γινεται να κρυβομαστε πισω απο το δαχτυλο μας." μου απαντησε καπως νευρικα και ειδα κατι περιεργο στο προσωπο του. Κατι μου εκρυβε.
"Τζει, τι μου κρυβεις? Δεν εγιναν μονο αυτα ετσι δεν ειναι?" ειπα καχυποπτα και κοιταξε αλλου. Ωχ, τι εχω να ακουσω.
"Εε, ενταξει. Ισως να ημουν λιγο αποτομος μαζι του και να του εριξα ολο το βαρος επανω του αλλα πριν πεις τιποτα να ξερεις οτι ηδη εχω μετανιωσει και που μιλησα νωριτερα μαζι του του εξηγησα πως ειμαι πολυ τσαντισμενος μαζι του αλλα δεν τα εννοουσα ολα οσα ειπα." ειπε ενοχα και ενιωσα το κεφαλι μου να γυριζει. Τελεια. Εριξα το κεφαλι μου πισω και εκλεισα τα ματια για να ηρεμισω. Να δω τι αλλο θα μου τυχει αυτο το μηνα!
"Τουλαχιστον ξερουμε οτι δε θα κανει καμια τρελα. Αφου του μιλησε και ο Ελιοτ θα ειναι ενταξει." με καθησυχασε η Ρω και ηρθε και καθισε διπλα μου.
"Λοιπον τωρα μπορω να σας πω και τα δικα μου νεα για να αλλαξει λιγο η διαθεση μας η θα πρεπει να περιμενω να περασει ο καιρος για να το καταλαβεται?" ειπε πεισματαρικα και την κοιταξαμε και οι δυο εκπληκτοι. Τι ηθελε να πει με αυτο?
"Λοιπον, χωρις υπεκφυγες." ειπε στον εαυτο της και πηρε μια βαθια ανασα.
"Θυμαστε που δεν ημουν πολυ καλα τον τελευταιο καιρο? Δεν ηθελα να βλεπω ανθρωπο, ημουν συνεχως αρρωστη και τα σχετικα?" μας ρωτησε λες και ημασταν πενταχρονα και κουνησαμε και οι δυο καταφατικα το κεφαλι σαν τα καρτουν.
"Ε, με πηγε ο Ελιοτ σηκωτη για εξετασεις και απο εκει που περιμενα οτι θα εχω κατι σοβαρο τελικα δεν ηταν και τοσο. Εεεμ....Σε οκτω μηνες θα γινεται και οι δυο θειοι."
Παγωσαμε και οι δυο για μερικα δευτερα και υστερα τιναχτηκαμε επανω της. Αρχισα να γελαει σαν τρελη και εγω να τσιριζω απο την χαρα μου. Πραγματικα χαιρομουν! Θα γινομουν θεια! Υστερα απο λιγο ειχαμε καθισει και οι τρεις σε εναν κυκλο και καναμε σχεδια για το μωρο. Ειχαμε ζεστανει και το φαγητο του Τζει και τρωγαμε παραλληλα. Μας ειπε οτι ο Ελιοτ ειχε λυσσαξει να παντρευτουν με πολιτικο γαμο φυσικα αλλα εκεινη δεν ηθελε ακομα. Ειχαν ηδη ξεκινησει την διαδικασια να μενουν μαζι και εκεινος προσπαθουσε παρα πολυ για να μη της λειπει τιποτα. Ξαφνικα ακουσα το τηλεφωνο μου να χτυπαει απο το δωματιο και σηκωθηκα για να δω ποιος ηταν. Στην οθονη αναβοσβηνε το ονομα του Αλεξ μαζι με μια φωτογραφια που ειχαμε βγαλει μαζι. Δαγκωσα τα χειλη μου ενω δεν ημουν σιγουρη αν επρεπε να το σηκωσω. Τελικα πατησα το πληκτρο της απαντησης και το εβαλα στο αυτι μου.
"Ναι."
"Ομολογω πως δεν περιμενα να το σηκωσεις. Πως εισαι?" ειπε μαλακα και καθισα στο κρεβατι. Οταν ακουσα την φωνη του δεν με βασταγαν τα ποδια μου.
"Καλα. Εμαθες τα νεα για τα παιδια? Μαλλον τωρα εχω περισσοτερο αναγκη το καινουριο διαμερισμα."
"Ναι, μου το ειπε ο Ελιοτ. Ειναι πραγματι πολυ καλα νεα." ειπε καπως ατονα και μου φαινοταν λιγο περιεργος. Περασαν μερικα δευτερα διχως να μιλαμε και την σιωπη την εσπασε πρωτος εκεινος.
"Ξερεις οτι μπορεις να ερθεις ακομα στο σπιτι. Η Λιβ σε ζηταει. Λεει οτι της λειπεις πολυ." ειπε και μου ξεφυγε ενα χαμογελο. Ναι, η Λιβ με ζητουσε.
"Και εμενα μου λειπει...αλλα δεν μπορω να ερθω."
"Γιατι?"
"Δεν θελω να το συζητησω. Οχι τουλαχιστον απο το τηλεφωνο." παραδεχτηκα και τον ακουσα να αναστεναζει.
"Θες να ερθω να σε παρω να παμε μια βολτα?" ρωτησε αμεσως και μπορουσα να ακουσω την ελπιδα στην φωνη του. Ηθελα να τον δω αλλα δεν ηταν η καταλληλη στιγμη.
"Οχι αποψε. Θελω να δω την Ρω."
"Αυριο τοτε. Θα περασω το πρωι να σε παρω. Μη μου το αρνηθεις." ειπε παρακλητικα και εκλεισα τα ματια.
"Ενταξει τοτε θα σε περιμενω αυριο. Πρεπει να κλεισω. Καληνυχτα."
"Καληνυχτα, μικρη μου. Σ' αγαπαω." ειπε και ενιωσα ενα σφιξιμο στην καρδια μου. Εκλεισα το κινητο διχως να του απαντησω και κουλουριαστικα επανω στο κρεβατι σφιγγοντας τα χερια στο στηθος μου. Πως μπορουσε ακομα να με αγαπαει ειδικα μετα απο ολα αυτα που εμαθε? Δεν γινεται. . . .
"Και εγω σ' αγαπαω." ψιθυρισα στο κενο και ηλπιζα να μπορουσε να ακουσει την καρδια μου να το λεει γιατι μιλια απο το στομα μου δεν μπορουσε να βγει .
Merian Shadows
"Ρω, ξυπνα." μουρμουρισα βραχνα και εκεινη αμεσως σηκωθηκε εντρομη. Την κοιταξα ενω ενιωθα μπερδεμενη.
"Τι εγινε? Εισαι καλα?" με ρωτησε και επιασε τα χερια μου.
"Μια χαρα. Γιατι αυτη η εκφραση? Τι εγινε?" ρωτησα και στραβωσε το κεφαλι σα να μην καταλαβαινει.
"Δεν θυμασαι καθολου? Λιποθυμισες στα χερια του Αλεξ το μεσημερι."
"Του Αλεξ? Ηταν εδω ο - " πηγα να πω αλλα πριν τελειωσω την προταση μου, μου εσκασαν ολα μαζι στο κεφαλι. Ειχαν ερθει πρωτα τα παιδια και μετα εκεινος. Προσπαθουσε να με πλησιασει μα εγω τον φοβηθηκα. Δεν θυμαμαι τι εγινε πριν λιποθυμισω αλλα ειμαι σιγουρη πως δεν ειναι καλα τα πραγματα.
"Που ειναι τωρα?"
"Εφυγε μαζι με τον Ελιοτ. Ξερει τι εγινε με τον Μαικ. Ειπε οτι θα τον βρει και θα τον κανει να πληρωσει." ειπε επιφυλακτικα και τιναχτηκα ορθια. Αρχισα να πηγαινοερχομαι νευρικα μεσα στο δωματιο ενω σκεφτομουν ολα τα πιθανα σεναρια.
"Τι εκανε λεει? Ποιος του το ειπε?"
"Το καταλαβε οταν σε ειδε αλλα ζητουσε επιβεβαιωση απο εμας. Δεν ησουν εκει για να δεις το βλεμμα του. Νομιζα οτι θα μας σκοτωνε ολους!"
"Ναι, ενω τωρα που εχει βγει εκει εξω ειναι καλυτερα. Ωω, τι θα κανω τωρα?"
Εκεινη σηκωθηκε γρηγορα και ηρθε κοντα μου. Ειχα αρχισει να πανικοβαλομαι παλι και για να με ηρεμισει τυλιξε τα χερια της γυρω μου.
"Ηρεμισε. Γι' αυτο εστειλα τον Ελιοτ μαζι του. Με πηρε πριν απο καμια ωρα. Ηταν μαζι με τα παιδια και εκεινος ειχε ηρεμισει λιγακι. Ευτυχως που καταφερε να τον λογικεψει και τωρα εχει παει να δει τον πατερα του."
"Τον πατερα του? Γιατι, τι μπορει να κανει αυτος?"
"Δεν εχω ιδεα. Θα το μαθουμε αργοτερα υποθετω . Παμε τωρα να φαμε γιατι εχω πεθανει της πεινας και να σε δει και ο Τζει." ειπε και βγηκαμε στο σαλονι. Ο Τζει καθοταν στον καναπε και παρακολουθουσε τις ειδησεις μαζι με ενα ποτηρι ουισκι αγκαλια. Πηγα και καθισα διπλα του και με πηρε αμεσως αγκαλια.
"Εισαι ενταξει, ομορφια? Ημουν ετοιμος να τσουρομαδισω την ντιβα οταν μου ειπε οτι λιποθυμισες στα χερια του." παραπονεθηκε και χαμογελασα στο παρατσουκλι του.
"Σχετικα ειμαι καλα. Απλα ανησυχω. Γιατι του ειπατε τι εγινε?"
"Δεν ειναι χαζος. Ειδε πως ησουν και προφανως περιμενε μια εξηγηση. Δεν γινεται να κρυβομαστε πισω απο το δαχτυλο μας." μου απαντησε καπως νευρικα και ειδα κατι περιεργο στο προσωπο του. Κατι μου εκρυβε.
"Τζει, τι μου κρυβεις? Δεν εγιναν μονο αυτα ετσι δεν ειναι?" ειπα καχυποπτα και κοιταξε αλλου. Ωχ, τι εχω να ακουσω.
"Εε, ενταξει. Ισως να ημουν λιγο αποτομος μαζι του και να του εριξα ολο το βαρος επανω του αλλα πριν πεις τιποτα να ξερεις οτι ηδη εχω μετανιωσει και που μιλησα νωριτερα μαζι του του εξηγησα πως ειμαι πολυ τσαντισμενος μαζι του αλλα δεν τα εννοουσα ολα οσα ειπα." ειπε ενοχα και ενιωσα το κεφαλι μου να γυριζει. Τελεια. Εριξα το κεφαλι μου πισω και εκλεισα τα ματια για να ηρεμισω. Να δω τι αλλο θα μου τυχει αυτο το μηνα!
"Τουλαχιστον ξερουμε οτι δε θα κανει καμια τρελα. Αφου του μιλησε και ο Ελιοτ θα ειναι ενταξει." με καθησυχασε η Ρω και ηρθε και καθισε διπλα μου.
"Λοιπον τωρα μπορω να σας πω και τα δικα μου νεα για να αλλαξει λιγο η διαθεση μας η θα πρεπει να περιμενω να περασει ο καιρος για να το καταλαβεται?" ειπε πεισματαρικα και την κοιταξαμε και οι δυο εκπληκτοι. Τι ηθελε να πει με αυτο?
"Λοιπον, χωρις υπεκφυγες." ειπε στον εαυτο της και πηρε μια βαθια ανασα.
"Θυμαστε που δεν ημουν πολυ καλα τον τελευταιο καιρο? Δεν ηθελα να βλεπω ανθρωπο, ημουν συνεχως αρρωστη και τα σχετικα?" μας ρωτησε λες και ημασταν πενταχρονα και κουνησαμε και οι δυο καταφατικα το κεφαλι σαν τα καρτουν.
"Ε, με πηγε ο Ελιοτ σηκωτη για εξετασεις και απο εκει που περιμενα οτι θα εχω κατι σοβαρο τελικα δεν ηταν και τοσο. Εεεμ....Σε οκτω μηνες θα γινεται και οι δυο θειοι."
Παγωσαμε και οι δυο για μερικα δευτερα και υστερα τιναχτηκαμε επανω της. Αρχισα να γελαει σαν τρελη και εγω να τσιριζω απο την χαρα μου. Πραγματικα χαιρομουν! Θα γινομουν θεια! Υστερα απο λιγο ειχαμε καθισει και οι τρεις σε εναν κυκλο και καναμε σχεδια για το μωρο. Ειχαμε ζεστανει και το φαγητο του Τζει και τρωγαμε παραλληλα. Μας ειπε οτι ο Ελιοτ ειχε λυσσαξει να παντρευτουν με πολιτικο γαμο φυσικα αλλα εκεινη δεν ηθελε ακομα. Ειχαν ηδη ξεκινησει την διαδικασια να μενουν μαζι και εκεινος προσπαθουσε παρα πολυ για να μη της λειπει τιποτα. Ξαφνικα ακουσα το τηλεφωνο μου να χτυπαει απο το δωματιο και σηκωθηκα για να δω ποιος ηταν. Στην οθονη αναβοσβηνε το ονομα του Αλεξ μαζι με μια φωτογραφια που ειχαμε βγαλει μαζι. Δαγκωσα τα χειλη μου ενω δεν ημουν σιγουρη αν επρεπε να το σηκωσω. Τελικα πατησα το πληκτρο της απαντησης και το εβαλα στο αυτι μου.
"Ναι."
"Ομολογω πως δεν περιμενα να το σηκωσεις. Πως εισαι?" ειπε μαλακα και καθισα στο κρεβατι. Οταν ακουσα την φωνη του δεν με βασταγαν τα ποδια μου.
"Καλα. Εμαθες τα νεα για τα παιδια? Μαλλον τωρα εχω περισσοτερο αναγκη το καινουριο διαμερισμα."
"Ναι, μου το ειπε ο Ελιοτ. Ειναι πραγματι πολυ καλα νεα." ειπε καπως ατονα και μου φαινοταν λιγο περιεργος. Περασαν μερικα δευτερα διχως να μιλαμε και την σιωπη την εσπασε πρωτος εκεινος.
"Ξερεις οτι μπορεις να ερθεις ακομα στο σπιτι. Η Λιβ σε ζηταει. Λεει οτι της λειπεις πολυ." ειπε και μου ξεφυγε ενα χαμογελο. Ναι, η Λιβ με ζητουσε.
"Και εμενα μου λειπει...αλλα δεν μπορω να ερθω."
"Γιατι?"
"Δεν θελω να το συζητησω. Οχι τουλαχιστον απο το τηλεφωνο." παραδεχτηκα και τον ακουσα να αναστεναζει.
"Θες να ερθω να σε παρω να παμε μια βολτα?" ρωτησε αμεσως και μπορουσα να ακουσω την ελπιδα στην φωνη του. Ηθελα να τον δω αλλα δεν ηταν η καταλληλη στιγμη.
"Οχι αποψε. Θελω να δω την Ρω."
"Αυριο τοτε. Θα περασω το πρωι να σε παρω. Μη μου το αρνηθεις." ειπε παρακλητικα και εκλεισα τα ματια.
"Ενταξει τοτε θα σε περιμενω αυριο. Πρεπει να κλεισω. Καληνυχτα."
"Καληνυχτα, μικρη μου. Σ' αγαπαω." ειπε και ενιωσα ενα σφιξιμο στην καρδια μου. Εκλεισα το κινητο διχως να του απαντησω και κουλουριαστικα επανω στο κρεβατι σφιγγοντας τα χερια στο στηθος μου. Πως μπορουσε ακομα να με αγαπαει ειδικα μετα απο ολα αυτα που εμαθε? Δεν γινεται. . . .
"Και εγω σ' αγαπαω." ψιθυρισα στο κενο και ηλπιζα να μπορουσε να ακουσει την καρδια μου να το λεει γιατι μιλια απο το στομα μου δεν μπορουσε να βγει .
Merian Shadows