Ανεκπλήρωτος
έρωτας
Λέγε «γράψε για ό, τι ξέρεις» και σίγουρα όλοι
μας, έστω και για μία φορά στη ζωή μας, ζήσαμε έναν ανεκπλήρωτο έρωτα. Αν
υπάρχει ένα άτομο που δεν ανήκει στο γκουπ, παρακαλώ πολύ να μην τολμήσει να
σχολιάσει, καθότι θα εκνευριστώ αφάνταστα.
Ανεκπλήρωτος έρωτας λοιπόν. Υπάρχουν τρεις
λόγοι για να χαρακτηριστεί ένας έρωτας ως «ανεκπλήρωτος»:
- Ο Α έχει συναισθήματα για τον Β και είτε δεν τα παραδέχεται ποτέ στον εαυτό του, είτε δεν τα παραδέχεται στον Β, οπότε ο Β δεν έχει ιδέα και πώς να προχωρήσει το ειδύλλιο;
- Ο Α έχει συναισθήματα για τον Β, τα παραδέχεται και ο Β δεν θέλει.
- Ο Α και ο Β έχουν συναισθήματα ο ένας για τον άλλον, αλλά οι συγκυρίες δεν το επιτρέπουν να ναι μαζί.
Με τα δύο πρώτα θα ασχοληθούμε στη συνέχεια,
στην ενότητα «Μονόπλευρος έρωτας», οπότε πάμε να μιλήσουμε για το τρίτο.
Είναι ένα απ’ τα πιο χιλιοειπωμένα ειδή
ειδυλλίου που θα συναντήσει κανείς σε βιβλία, ταινίες, αλλά και στην πραγματική
ζωή. Δεν είναι απαραίτητο οι εμπλεκόμενοι (Α και Β) να μην είναι ποτέ μαζί για
να χαρακτηριστεί το φαινόμενο ως «ανεκπλήρωτος έρωτας»˙ φτάνει μόνο να μην
είναι στο τέλος ζευγάρι (τέλος βιβλίου, τέλος ταινίας, τέλος ζωής κλπ). Γιατί όμως
μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο;
- τρίτο πρόσωπο
- διαφωνία χαρακτήρων
- διαφωνία τρίτων
- εξωτερικοί παράγοντες
και αυτά είναι μόνο λίγο παραδείγματα απ’ τις
αμέτρητες πιθανότητες σε μια λίστα που δεν τελειώνει ποτέ. Οτιδήποτε μπορεί να
συμβεί. Όσο πιο περίπλοκη η ιστορία, τόσοι περισσότεροι λόγοι για να χωρίσει
ένα ζευγάρι και αν μιλάμε και για μια σχέση σε φόντο ιστορίας του φανταστικού,
το μυαλό ενός ανθρώπου και η φαντασία ενός συγγραφέα είναι ανίκανα να απορυθμίσουν
όλες τις πιθανότητες.
Σε αυτό το σημείο μια ερώτηση γεννιέται:
Να αφήσω
όντως τον έρωτα που έχει προκύψει ανεκπλήρωτο ή να βρω έναν τρόπο ώστε οι
πρωταγωνιστές να είναι μαζί στο τέλος;
Η απάντηση είναι ξεχωριστή για κάθε χαρακτήρα
και φυσικά εξαρτάται και απ’ τον ίδιο τον δημιουργό, συνεπώς, χωρίς να ξέρω την
ιστορία, δεν μπορώ να απαντήσω, όμως, καθώς ξέρετε όλοι πόσο ένθερμη υποστηρίκτρια
των τραγικών τελών είμαι, δεν θα μπορούσα παρά να σας ωθήσω να κάνετε τους χαρακτήρες
σας να κλάψουν και να πονέσουν, όσο σαδιστικό και αν ακούγεται.
Μονόπλευρος
έρωτας
Ό, τι είπα παραπάνω ισχύει και εδώ. Όλοι τον
έχουμε ζήσει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Αν εσύ δεν είσαι ένας από μας, μην
κάνεις το λάθος να σχολιάσεις, όλοι οι υπόλοιποι θα σε μισήσουμε.
Ξεκινώντας λοιπόν να πω ότι δεν είναι απαραίτητο
πρωταγωνιστής να θέλει κάποιον που δεν ενδιαφέρεται. Κάλλιστα μπορεί αν
συμβαίνει το αντίθετο και ο εν λόγω χαρακτήρας θα πρέπει να αρνηθεί την
πρόταση. Ας δούμε λοιπόν όλες τις προοπτικές μας:
Όπως εξήγησα και πριν, μπορεί:
- Ο Α να έχει συναισθήματα για τον Β και είτε να μην τα παραδέχεται στον εαυτό του, είτε να μην τα παραδέχεται στον Β, οπότε ο Β δεν έχει ιδέα και δεν δίνεται συνέχεια στην ιστορία.
Ας εξηγήσουμε
καλύτερα αυτή την περίπτωση όμως. Γιατί να μην παραδέχεται τα συναισθήματά του
στον εαυτό του;
- μπορεί ο Α και ο Β να είναι εχθροί
- μπορεί ο Β να ήθελε τον Α στο παρελθόν και μετά από μια αρνητική απάντηση, όποτε και ο Β συνέχισε την ζωή του, ο Α συνειδητοποιεί ότι όντως τον ήθελε (κάτι που επίσης συμβαίνει συχνά).
- μπορεί ο Β να μην είναι ο τύπος του Α, οπότε ο Α να δυσκολεύεται να παραδεχτεί ότι όντως τρέφει συναισθήματα για τον Β.
- μπορεί ο Β να έχει διαφορετικό φύλο απ’ ότι ο Α νόμιζε ότι τον ενδιαφέρει και ουσιαστικά να βρίσκεται σε άρνηση.
Φυσικά υπάρχουν και άλλα, οπότε αν νομίζετε
ότι θέλετε να ασχοληθείτε με αυτή την κατηγορία μονόπλευρου έρωτα, αφήστε την
φαντασία σας ελεύθερη να βρει ό, τι είναι καλύτερο για την ιστορία σας.
Η δεύτερη πιθανότητα τώρα (ο Α να έχει
συναισθήματα για τον Β και ο Β να μην θέλει τον Α) μπορεί να ισχύει για τον
οποιονδήποτε λόγο από απλή ματαιοδοξία του Β για την εμφάνιση του Α και
προβλήματα στον χαρακτήρα του δεύτερου, μέχρι κάποιο άλλο ερωτικό ενδιαφέρον
του Β.
Σε αυτή την περίπτωση είναι καλό να θυμόμαστε
ότι ανάλογα με το ποιος είναι αφηγητής στο βιβλίο μας, θα πρέπει αν γίνει και ο
ανάλογος σχολιασμός. Αν για παράδειγμα αυτό που δέχεται την άρνηση είναι ο
κεντρικός μας ήρωας, θα πρέπει να μιλήσουμε για τα συναισθήματά του, ενώ αν πρωταγωνιστής
είναι αυτός που αρνείται, σίγουρα θα πρέπει να σχολιαστούν και τα δικά του συναισθήματα
(αν ένιωσε άβολα όταν έμαθε για τον έρωτα του άλλου ή αν του ήταν εύκολο να πει
όχι)
Αυτό που έχω να συμβουλέψω εγώ, όπως και κάθε
άλλη φορά άλλωστε, είναι να αφήσετε τους χαρακτήρες σας ελεύθερους. Όπως και οι
πραγματικοί άνθρωποι, έτσι κι αυτοί, ξέρουν πότε θέλουν να είναι με κάποιον και
πότε όχι. Δεν θα ήταν σωστό να αναγκάσετε έναν συνάνθρωπό σας σε μια σχέση που
δεν τον καλύπτει πλήρως, οπότε γιατί να το κάνετε με κάποιον απ’ τους χαρακτήρες
σας, που σε τελική ανάλυση νοιάζεστε περισσότερο από την πλειοψηφία των
ανθρώπων που περπατούν πάνω σε αυτή τη γη;
Πάμε στις ερωτήσεις σας τώρα:
1)
Ποιος θα ήταν ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπίσουμε συγγραφικά έναν
απαγορευμένο έρωτα;
Είναι θέμα χαρακτήρα. Όπως οι άνθρωποι, όντας διαφορετικοί ο ένας με
τον άλλον, έχουν και διαφορετικούς μηχανισμούς για να αντιμετωπίσουν τέτοιες
καταστάσεις, έτσι έχουν και οι χαρακτήρες. Κάποιος θα σπάει πράγματα, άλλος θα
γίνει λιώμα στο ποτό και ένας τρίτος θα πέσει με τα μούτρα σε έναν καινούριο
έρωτα. Σε αυτές τις περιπτώσεις ο συγγραφέας θα πρέπει να κάνει πίσω και να μην
περιγράψει την αντιμετώπιση του χαρακτήρα με τον ίδιο τρόπο που θα μιλούσε για
τον εαυτό του. Ο πρωταγωνιστής του έχει διαφορετική προσωπικότητα και κατ’
επέκταση διαφορετικό τρόπο αντίδρασης. Συγγραφικά, ο πόνος, η θλίψη, ο θυμός
και ίσως μια γενική αδιαφορία ή και χαρά, όσο περίεργο και αν ακούγεται, είναι συναισθήματα
που μπορούν να περιγραφούν σε τέτοιες καταστάσεις.
2)
Πώς πιστεύεις πως θα έπρεπε να είναι η συμπεριφορά των χαρακτήρων μέσα
σε έναν απαγορευμένο έρωτα;
Ό, τι είπα παραπάνω ισχύει και εδώ, αλλά για να πάω και λίγο πιο βαθιά
στο θέμα, ο χαρακτήρας σίγουρα πρέπει να αντιμετωπίσει την απογοήτευση. Αν
κλάψει, αν φωνάξει και τα λοιπά, είμαστε εντάξει, γιατί τελικά ξεσπάει. Αν όμως
αδιαφορήσει αρχικά, κάποια στιγμή τα συναισθήματά του θα πρέπει να βγουν στην
επιφάνεια. Είτε θα επανέλθει σε αυτά λίγο αργότερα, είτε θα ξεσπάσει πάνω σε άλλους,
επιμένοντας παρόλα αυτά ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα ή τελικά θα πέσει σε κατάθλιψη.
Ουσιαστικά πάντα πονάμε όταν βρισκόμαστε σε μια τέτοια κατάσταση. Αυτό που
αλλάζει είναι ο τρόπος με τον οποίο διαχειριζόμαστε αυτόν τον πόνο και πότε
τελικά αφήνουμε τα συναισθήματά μας ελεύθερα. Εκτός βέβαια και αν μιλάμε για
μια κατάσταση παντελής αναισθησίας, όπου το μόνο που μπορεί να συμβαίνει είναι
να μην υπήρχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον εξαρχής.
3)
Ποιοι είναι οι τρόποι προσέγγισης στον απαγορευμένο έρωτα;
Σε περιπτώσεις απαγορευμένου έρωτα, είτε θα κάνεις πίσω και θα ξεχάσεις
τα συναισθήματά σου, είτε θα το κυνηγήσεις. Στην δεύτερη περίπτωση, ανάλογα και
με την ιστορία βέβαια, οι εμπλεκόμενοι θα πρέπει να κρατήσουν την σχέση τους κρυφή
από τρίτους. Σε αυτή την περίπτωση προκύπτουν πολλές δυνατότητες για σκηνές με
περιπέτεια και σασπένς ή αστεία περιστατικά και νομίζω, απ’ τις δύο, αυτή είναι
που έχει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Η πρώτη βέβαια (κάνω πίσω σε έναν
απαγορευμένο έρωτα) σίγουρα είναι η πιο δραματική, οπότε αν θέλετε τον
αναγνώστη να κλάψει παρέα με τους χαρακτήρες σας, σίγουρα είναι η σωστή
επιλογή.
4)
Μονόπλευρος έρωτας έχει πάντα το στοιχείο της ζήλιας από τον
ενδιαφερόμενο;
Ανάλογα με την αντιμετώπιση, αλλά σίγουρα ζήλια θα υπάρχει. Το μέγεθός της
μεταβάλλεται από χαρακτήρα σε χαρακτήρας και φυσικά εξαρτάται και από τις συγκυρίες,
τα δικαιώματα για ζήλια που δίνει το πρόσωπο του ενδιαφέροντος και από πολλούς άλλους
παράγοντες. Λίγη ζήλια όμως σίγουρα θα πρέπει να περιγραφεί.
5)
Τα στοιχεία του υπερφυσικού παίζουν κάποιο βοηθητικό ρόλο σε αυτούς
τους έρωτες;
Δεν ξέρω αν θα τον χαρακτήριζα «βοηθητικό». Περισσότερο, για μένα,
κάνουν τα πράγματα πιο περίπλοκα, αλλά και πιο ενδιαφέροντα. Ανάλογα με το
είδος του φανταστικού/ υπερφυσικού που ασχολούμαστε, μπορούμε να
επιστρατεύσουμε διαφορετικούς μηχανισμούς για να περιγράψουμε μια σχέση, άσχετα
με την μορφή της. Είτε μιλάμε για ανεκπλήρωτο έρωτα, είτε για one night
stand, όταν ο ένας είναι
βρικόλακας και ο άλλος ζόμπι (ή κάτι παρόμοιο) τα πράγματα μπορούν να πάρουν
διαφορετική τροπή απ’ ότι αν ήταν και οι δύο θνητοί.
6)
Είναι ρεαλιστικό να περιμένει κανείς πολύ προτού εκφράσει τα
συναισθήματά του; (Sofia G.)
Δεν είναι πάντα ρεαλιστικό. Εξαρτάται απ’ τον χαρακτήρα. Ένας ντροπαλός
ήρωας, φυσικό είναι να είναι διχασμένος ως προς το αν θα πρέπει να μιλήσει για
τα συναισθήματά του ή όχι. Παράλληλα όμως, ακόμα και ένας πολύ δυναμικός
πρωταγωνιστής μπορεί να νιώσει άβολα σε μια τέτοια κατάσταση και να
αμφισβητήσει για λίγο το κατά πόσο θα πρέπει όντως να κάνει την πρώτη κίνηση
και να εκφράσει τα συναισθήματά του. Ουσιαστικά, σε ένα βιβλίο όλα είναι
ρεαλιστικά αν περιγραφούν σωστά. Αντίστοιχα, ακόμα και το πιο απλό και κοινότυπο
πράγμα, αν δεν του δοθεί η απαραίτητο προσοχή, μπορεί να φανεί παράξενο στον
αναγνώστη.
7)
Πόσο «καλό» ή «κακό» είναι για μια ερωτική ιστορία να έχει ένα ζευγάρι
που όλο χωρίζει και όλο τα ξαναβρίσκει, ειδικά αν το κεντρικό στόρι δεν
βασίζεται στη μεταξύ τους σχέση. Είναι πιθανό να βαρεθεί πολύ σύντομα ο
αναγνώστης; Ή πώς μπορεί να φαίνεται όταν ένα άτομο σε ένα ερωτικό τρίγωνο
πηγαίνει από τον έναν στον άλλο πολύ συχνά; (foninats)
Επιμένω σε ό, τι είπα παραπάνω. Είναι δουλειά του συγγραφέα ακόμα και
το πιο κοινότυπο ή βαρετό πράγμα να το κάνει ενδιαφέρον, αν και δεν πιστεύω ότι
μπορεί να κουράσει μια σχέση όπου συμβαίνουν συνέχεια χωρισμοί. Προσωπικά
βρίσκω το ακριβώς αντίθετο βαρετό. Μια σχέση πρέπει να ‘χει προβλήματα για να
κρατήσει το ενδιαφέρον στον αναγνώστη. Οι αγάπες και τα λουλούδια είναι που
κάνουν τα πράγματα βαρετά, όχι οι καβγάδες. Παράλληλα όμως, το να το παρακάνουμε
είναι κακό είτε στην μία, είτε στην άλλη περίπτωση.
Τώρα για το ερωτικό τρίγωνο:
Δεν ξέρω κατά πόσο, σε αυτή την περίπτωση, δίνεται η δυνατότητα στον
αναγνώστη να συμπαθήσει τον χαρακτήρα που πηγαίνει μία στον έναν και μία στον
άλλον σε ένα ερωτικό τρίγωνο και αυτό για τον απλούστατο λόγο ότι τις περισσότερες
φορές το κοινό υποστηρίζει πάντα τον έναν απ’ τους δύο πιθανούς ερωτικούς
συντρόφους. Αν λοιπόν υποθέσουμε ότι είναι μια γυναίκα που δεν μπορεί να
αποφασίσει ανάμεσα σε δύο άντρες, στην περίπτωση αυτή είναι πολύ πιθανό οι υποστηρικτές
του ενός απ’ τους δύο ερωτοχτυπημένους να αρχίσουν να εκνευρίζονται με την
πρωταγωνίστρια που υποβάλει τον «προστατευόμενό» τους σε τέτοιο ψυχολογικό
βασανιστήριο. Παρόλα αυτά, τα ερωτικά τρίγωνα υπάρχουν για να δημιουργούν
τέτοιες καταστάσεις, οπότε το να μην υπάρχει αμφιταλάντευση ανάμεσα σε δύο
επιλογές για τον κεντρικό ήρωα, πιστεύω καταργεί το ερωτικό τρίγωνο από μόνο
του.
Ελπίζω να απάντησα σε όλες τις
ερωτήσεις σας και φυσικά για ό, τι περισσότερο αφήστε σχόλιο. Θέλω επίσης να ζητήσω
συγγνώμη σε όσους με ρώτησαν πράγματα στο προηγούμενο άρθρο και δεν τους απάντησα.
Επιφυλασσόμουν για αυτή την ευκαιρία και θέλω να πιστεύω ότι οι απαντήσεις μου στις
ερωτήσεις τους, αν και καθυστερημένες, βοήθησαν.
Εύη Φρυγανά