Το love story στα βιβλία.

Το σημερινό μας άρθρο ασχολείται με τις ρομαντικές ιστορίες μέσα στο βιβλίο σας. Ανέπτυξα όσες περισσότερες παραμέτρους μπόρεσα, παρόλα αυτά, για οποιαδήποτε άλλη απορία ή ερώτηση, αφήστε σχόλιο. Ξεκινάμε λοιπόν:




Γενικά

                                                  1.    Οι εραστές
Για να έχουμε ρομαντική ιστορία, νομίζω είναι απολύτως φυσιολογικό, να έχουμε και εραστές. Δύο ανθρώπους –για να ξεκινήσουμε απ’ την πιο απλή μορφή- που τρέφουν συναισθήματα και/ή ερωτική έλξη ο ένας για τον άλλον. Ανάλογα με το τι νιώθουν, μπορούμε να έχουμε αυτό που ονομάζουμε «πλατωνική σχέση», «σχέση» και «friends with benefits» ή «one night stand»- αν θέλουμε να καλύψουμε όλες τις πιθανότητες. Επίσης, όλα τα παραπάνω, μπορεί να συμβαίνουν ανάμεσα σε δύο γυναίκες, δύο άντρες ή μία γυναίκα και έναν άντρα (αν δεν θέλουμε να μιλήσουμε για ερωτικές συνευρέσεις που απαγορεύονται απ’ τον νόμο).

Προφανώς το ξέρετε, όμως, παρότι έχουμε παραδείγματα όλων των υπογραμμισμένων όρων στην καθημερινή μας ζωή, πολλές φορές, επειδή κάτι απ’ όλα αυτά δεν τυχαίνει να το συναντάμε συχνά, τείνουμε να το αγνοούμε σαν προοπτική (όπως, ας πούμε, εγώ δεν έχω κανένα χαρακτήρα που καπνίζει). Συμβαίνει ασυναίσθητα και το κατανοώ, αλλά θα μπορούσε να προσθέσει μια ιδιαίτερη και πιο ενδιαφέρουσα χροιά στην ιστορία σας.
Αυτά για δύο άτομα! Σε μια ελεύθερη σχέση όμως, υπάρχει και η προοπτική περισσότερων συντρόφων για κάθε άτομο. Γενικά, στην κοινωνία ζούμε, πολλά έχουμε δει, οπότε ό,τι σκεφτείτε και σας αρέσει, βάλτε το. Δεν είναι απαραίτητο όλα να είναι παραδοσιακά.

2.    Το ενδιαφέρον
Όπως είπαμε παραπάνω, το ενδιαφέρον ενός χαρακτήρα (ή πραγματικού ανθρώπου, προφανώς) μπορεί να είναι καθαρά ερωτικό, συναισθηματικό (πλατωνικό) ή και τα δύο ταυτόχρονα.

Στην πρώτη περίπτωση είναι προφανές τι συμβαίνει. Ο χαρακτήρας Α μπορεί να είναι ελεύθερος και να μην θέλει να δεσμευτεί, οπότε επιλέγει μόνο ερωτικούς συντρόφους (είτε friends with benefits ή one night stands) ή έχει ήδη σχέση, από την οποία όμως δεν καλύπτεται και αναζητεί κάτι διαφορετικό. Ή μπορεί και να καλύπτεται, απλά να επιλέγει να το κάνει. Τα σενάρια είναι πολλά και δεν υπάρχει λόγος να προσπαθήσω να τα αναφέρω όλα. Σίγουρα θα ξεχάσω ή δεν θα σκεφτώ κάποιο. Καλύτερα είναι να αφήσετε εσείς την φαντασία σας ελεύθερη και να βρείτε αυτό που ταιριάζει στην δική σας ιστορία.
Θυμίζω: μπορεί εσείς να έχετε ταμπού, σαν άνθρωπος –και δεν είναι κακό, όλοι έχουμε κάποια πράγματα που δεν δεχόμαστε-, αλλά ο χαρακτήρας σας έχει διαφορετική προσωπικότητα απ’ την δική σας. Κάντε εκείνον ευτυχισμένο και προσπαθήστε να ικανοποιήσετε τις δικές του επιθυμίες. Κανείς δεν θα σας κρίνει.


Την δεύτερη περίπτωση, ο Πλάτωνας, ανακάλυψη του οποίου είναι, την ορίζει ως τον θαυμασμό, την αγάπη και γενικότερα τα συναισθήματα ενός ανθρώπου προς έναν άντρα ή γυναίκα, χωρίς την ανάγκη σωματικής επαφής. Κάτι τέτοιο συνηθίζεται σε άτομα νεότερης ηλικίες (πολύ νεότερης όμως) και ίσως κάποιες φορές μεταξύ φίλων. Θαυμάζεις υπερβολικά έναν άνθρωπο, νιώθεις άνετα κοντά του, περνάς καλά μαζί του (όλα τα προαπαιτούμενα μιας σχέσης), αλλά δεν έχεις κανένα ενδιαφέρον για σεξουαλική επαφή. Συμβαίνει και, προσωπικά, θα το έβρισκα εξαιρετικά ενδιαφέρον σαν κομμάτι της πλοκής ενός βιβλίου.
Ο τρίτος όρος μας, είναι αυτό που ορίζουμε ως «σχέση» στην καθημερινή μας ζωή. Δεν χρειάζεται να πω πολλά γι αυτό, όλοι το ξέρετε. Τώρα αν ταιριάζει στον ήρωά σας ή κατά πόσο είναι καλός σε αυτό, είναι δικό σας και δικό του θέμα.





Αυτοί είναι οι βασικοί τύποι ενδιαφέροντος. Η διάρκεια κατά την οποία θα ισχύσουν για έναν χαρακτήρα, είναι κάτι που δημιουργεί υποκατηγορίες στις εν λόγω περιπτώσεις. Κάποια άνθρωποι μένουν ερωτευμένοι για πάντα, κάποιοι για λίγα χρόνια και κάποιοι άλλοι ερωτεύονται κάθε λίγες ώρες. Το «attention span» ή ο χρόνος κατά τον οποίο κάποιος μπορεί να μείνει «συγκεντρωμένος» σε μια σχέση, έναν έρωτα, ένα ενδιαφέρον, ποικίλει, όπως επίσης ποικίλουν και τα συναισθήματα, ο τρόπος με τον οποίο περιγράφονται (αν περιγράφονται) ή βιώνονται, οι αντιδράσεις του καθενός σε αυτά και όλα τα παρελκόμενά τους.

Σκεφτείτε τις σχέσεις σαν χιονονιφάδες. Όλοι οι άνθρωποι είμαστε διαφορετικοί (πόσο μάλλον οι χαρακτήρες που δημιουργούμε) και οι σχέσεις μας (και σχέσεις τους), φυσικό είναι να διαφέρουν και αυτές. Συνήθως βλέπουμε τους πρωταγωνιστές να βιώνουν τον «επικό έρωτα». Δεν λέω, καλό κι αυτό, ειδικά όταν δεν το βρίσκεις στην πραγματική ζωή τόσο εύκολα, όμως δεν είναι πολύ ρεαλιστικό.

Η συμβουλή μου για μία ακόμη φορά; Κάντε ό,τι θέλετε. Αφήστε τους χαρακτήρες σας να κάνουν ό,τι θέλουν. Ενδιαφέρονται για άντρες και γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας για μια σχέση που θα περιλαμβάνει μόνο σεξ και καθόλου υποχρεώσεις ή είναι ένα κλασσικό ζευγάρι που παντρεύεται, κάνει παιδιά και ζει το υπόλοιπο της ζωής του μην ξέροντας αν μπορεί να αντέξει ο ένας τον άλλον; Δεν έχει σημασία. Αυτό που βρίσκω εγώ πιο διασκεδαστικό, είναι κάθε φορά να ασχολείστε με μια διαφορετική μορφή σχέσης και ό,τι γίνει.

3.    Ερωτικό τρίγωνο
Ααα, το αγαπημένο μου και το αγαπημένο όλων των συγγραφέων, γιατί αποτελεί την πιο χιλιοειπωμένη ερωτική ιστορία από την γέννηση του κόσμου! Είμαι πολύ σίγουρη, ότι οι πρώτοι άνθρωποι στις σπηλιές ζωγράφιζαν δύο άντρες να χτυπούν ο ένας τον άλλον με ρόπαλα για τα μάτια μιας τριχωτής σεξοβόμβας που έτρεχε γυμνή στους αγρούς δίπλα στα μαμούθ με μεγαλύτερη χάρη από τις άλλες ή μια γυναίκα να βγάζει τα μαλλιά της άλλης, γιατί το άλφα αρσενικό της φυλής έψαχνε οικοδέσποινα (ή σπηλαιοδέσποινα).

Αφήνοντας όμως τα κακόγουστα και παγωμένα αστεία μου στην άκρη, τα ερωτικά τρίγωνα, είναι η βάση της ερωτικής/ ρομαντικής λογοτεχνίας, των κινηματογραφικών ταινιών και των τηλεοπτικών σειρών. Και για να το αποδείξω, ας παίξουμε ένα παιχνίδι. Σας προκαλώ να βρείτε τώρα, όπως κάθεστε και διαβάζετε το άρθρο, ένα βιβλίο, μία ταινία και μία σειρά της τηλεόρασης, όπου υπάρχει στην πλοκή ερωτικό τρίγωνο. Ακόμα και πριν ολοκληρώσω την περιγραφή του παιχνιδιού ήδη είχατε στον μυαλό σας τίτλους.

Δεν είναι κακό, αλλά είναι συνηθισμένο και για μας, τη νέα γενιά, δεν είναι απαραίτητο. Έχετε τόσα πράγματα με τα οποία μπορείτε να ασχοληθείτε, όπου κάτι τόσο ανούσιο, δεν χρειάζεται να καταλαμβάνει χώρο στο βιβλίο σας. 
Αν παρόλα αυτά είστε πεπεισμένοι ότι ταιριάζει στην ιστορία σας, τα tips που έχω να δώσω, είναι τα εξής:

1.    Δεν χρειάζεται όλοι να θέλουν ένα μόνο άτομο. Και ακόμα περισσότερο, νομίζω το καταβαίνετε κι εσείς, δεν είναι λογικό/ρεαλιστικό/φυσιολογικό, ένας άνθρωπος να έχει αμέτρητες κατακτήσεις. Ένας μέσος, κοινός άνθρωπος, έτσι. Τώρα αν ο χαρακτήρα σας είναι η Μόνικα Μπελούτσι, κάντε ό,τι σας φωτίσει ο θεός.
2.    Δεν είναι αναγκαίο να υπάρχει αμοιβαίο ενδιαφέρον. Αυτό ισχύει σε όλες τις σχέσεις βέβαια, όπως και όλα τα υπόλοιπα σε αυτή τη λίστα και όχι μόνο στα ερωτικά τρίγωνα. Συχνά, το βλέπουμε και στην προσωπική μας ζωή˙ το ενδιαφέρον που λαμβάνουμε, δεν μπορούμε να το ανταποδώσουμε ή και αντίστροφα. Στα βιβλία δεν υπάρχει λόγος να γίνεται τίποτα διαφορετικό.
3.    Δεν είναι απαραίτητο να μισούν ο ένας τον άλλον. Μιλάω για τους χαρακτήρες που βρίσκονται στις γωνίες της βάσης του τριγώνου (που είναι ο καθηγητής γεωμετρία μου να με δει!!!). Κοινώς, οι άνθρωποι κάτω δεξιά και αριστερά στο τρίγωνο˙ οι δύο που ενδιαφέρονται για τον έναν στην κορυφή.
4.    Κάποια στιγμή χάνεται το ενδιαφέρον. Και είναι λογικό, νομίζω. Είτε από την μία, είτε από την άλλη πλευρά, σε κάποια φάση, ο πόθος θα σβήσει.


4.    Αντιζηλίες
Πραγματικά, το καλύτερό μου! Βρίσκω ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον στις σκηνές ζήλιας, τόσο από άποψη επιχειρημάτων (λέμε τώρα), όσο και από θέμα ενδιαφέροντος. Το βρίσκω συγχρόνως γλυκό και γελοίο όταν συμβαίνει στους χαρακτήρες μου.
Εδώ και αν δεν έχω τίποτα να αναλύσω. Τα ξέρετε! Εν συντομία όμως:
1.    Ο Α έκανε κάτι και ο Β ζηλεύει.
2.    Ο Α δεν έκανε τίποτα και ο Β ζηλεύει, γιατί είναι ψυχωτικός.
3.    Ο Α είναι ψυχωτικός και ο Β δεν ζηλεύει, αλλά προσποιείται για να μην χρειαστεί να υπομείνει την ζήλια του Α (γιατί πολλά έχουν δει τα μάτια μας).
4.    Ο Α ζηλεύει τον Β και ο Β τον Α.
5.    Κανείς δεν ζηλεύει κανέναν.

Περιγραφές

1.    Πλατωνική σχέση
Οι περιγραφές σε μια πλατωνική σχέση, είναι προφανές, ότι θα πρέπει να περιορίζονται σε λέξεις και πράξεις, χωρίς σωματική επαφή. Πώς το κάνουμε αυτό; Δύσκολα. Γενικά, τα πολλά λόγια προς ένα άτομο γίνονται κουραστικά μετά από λίγο.
Παράδειγμα: Είμαστε ερωτευμένοι, αλλά δεν πρόκειται να «σφραγίσουμε» τον έρωτά μας με μια νύχτα ακολασίας, αρά λέμε και ξαναλέμε πως νιώθουμε ή προσπαθούμε να κάνουμε τον άλλον ευτυχισμένο, μέχρι εκεί που μπορούμε. Και τελείωσε! Δεν έχεις κάτι άλλο να γράψεις. Μπορείς φυσικά να βρεις διάφορους τρόπους για να κάνεις είτε το ένα είτε το άλλο και έχεις τα συγχαρητήριά μας που ασχολείσαι με κάτι το οποίο ελάχιστοι μπήκαν στον κόπο να περιγράψουν, αλλά όλα μπορούν να γίνουν μέχρι ενός σημείου, κάτι που καθιστά την ενασχόληση με πλατωνικές σχέσεις την δυσκολότερη.

2.    Ερωτική σχέση

Τώρα φτάσαμε στο καλό. Κατά την άποψή μου, υπάρχουν τρεις τρόποι για να περιγράψεις μια σεξουαλική δραστηριότητα:

1)    Ο Απλός Καθημερινός (Fifty Shades of Grey):
Εκεί λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, δηλαδή όπως θα τα ονομάζαμε μπροστά στον σύντροφό μας. Προσωπικά, βρίσκω αυτή την τεχνική λίγο χυδαία (παρότι όσοι με ξέρετε γνωρίζετε ότι υπό κανονικές συνθήκες δεν έχω τέτοια θέματα) και πιστεύω ακράδαντα ότι δεν ταιριάζει σε λογοτεχνικό κείμενο.

Δεν νομίζω ότι χρειαζόμαστε παράδειγμα εδώ, είναι προφανές.

2)    Η Κλινική Περιγραφή (Α λα Εντατική):
Οι όροι που θα χρησιμοποιηθούν θα είναι συνταγογραφούμενοι από τον γιατρό σας. Εκεί μιλάμε για αιδοία, όρχεις και τα λοιπά. Αν ρωτάτε εμένα, ούτε αυτός ο τρόπος πιστεύω ότι ταιριάζει σε βιβλίο. Κανείς, πέρα από ειδικούς, δεν αναφέρεται σε μέλη ή πράξεις με τεχνικούς όρους που θα βρει κανείς σε κάποιο λεξικό.

Παράδειγμα: Η Τζέιν απόλαυσε τις χαρές του στοματικού έρωτα από τον Νικ (τυχερή Τζέιν).

3)    Η Απ’ Έξω Απ Έξω Περιγραφή (Η Δική μου Περιγραφή/ Fry It!)
Συστήνω αυτή, γιατί μόνο αυτή με ικανοποιεί. Εδώ, λες ό,τι θες να πεις, αλλά χωρίς να αναφερθείς συγκεκριμένα. Μπερδεύει λίγο, η αλήθεια είναι και πρέπει να ‘σαι προσεκτικός, όμως, για μένα, είναι ο πιο ανώδυνος και ο πιο καλαίσθητος τρόπος.
Σημείωση: Που και που χρησιμοποιούνται καθημερινές λέξεις που δεν θεωρούνται από τον συγγραφέα χυδαίες ή αταίριαστες και κλινικοί όροι που συχνά συναντούνται στην καθομιλουμένη.

Παράδειγμα: Η Τζέιν ένιωσε κάθε πρόβλημά της να εξατμίζεται, καθώς ο Νικ χάθηκε ανάμεσα στα πόδια της.

Υποθετικά, υπάρχει και μια τέταρτη επιλογή, όπου μοιάζει με την πρώτη. Εκεί αντικαθιστάς τις καθημερινές λέξεις με άλλες που εσύ έχεις επινοήσει, ώστε να μην χρειαστεί να πεις τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Ουσιαστικά δεν βγάζεις δικές σου λέξεις, αλλά χρησιμοποιείς άλλες, ήδη υπάρχουσες, για να μιλήσεις για όργανα και δραστηριότητες. Σας το λέω από τώρα, όσοι το κάνετε, σταματήστε το! Είναι γελοίο και αυτό το κακόγουστο αστείο πρέπει να τελειώσει εδώ!

3.    Δεσμός
Εννοώντας την σχέση (συναισθηματική και ερωτική). Εκεί, αυτό που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι, πέρα από σεξ και απόδειξη συναισθημάτων, έχουμε και βαρετές στιγμές˙ στιγμές όπου το ζευγάρι κάθεται και βλέπει ταινία ή πηγαίνει για ψώνια. Επίσης, πότε δεν είναι όλα μέλι γάλα στην πραγματική ζωή –το ίδιο ισχύει και στα βιβλία. Διαφωνίες, καυγάδες και κάποιες φορές χωρισμοί. Αν θέλετε να είστε ρεαλιστικοί, σκεφτείτε ένα ζευγάρι της καθημερινότητάς σας που γνωρίζετε καλά (γονείς, παντρεμένα αδέλφια, δικές σας σχέσεις). Όλα έχουν την θέση τους στης περιγραφή σας, αλλά ανάλογα με την φάση στην οποία βρίσκεται το ειδύλλιο, αλλάζει και η συχνότητα κατά την οποία πρέπει να αναφέρονται οι ρομαντικές, ερωτικές και οι στιγμές έντασης.

Παράδειγμα:
·         Αν το ζευγάρι βρίσκεται στην αρχή της σχέσης, τα δύο πρώτα θα είναι συχνότερα απ’ το τελευταίο.
·         Αν το ζευγάρι περνάει μια απλή καθημερινή μέρα, είναι πολύ πιθανό και τα τρία να λείπουν.
·         Αν, προφανώς, για κάποιο λόγο βρισκόμαστε εν μέσω καβγάδων, δεν φαντάζομαι να πρέπει να μιλήσουμε για έρωτες, αγάπες και λουλούδια. Αυτό βέβαια αλλάζει όταν τελειώσει ο τσακωμός.

Γενικά, οι συμβουλές μου για ό, τι μπορεί να σας απασχολήσει είναι οι γνωστές:
1.    Αφήστε τους χαρακτήρες σαν να κάνουν ό,τι νιώθουν εκείνοι ότι είναι το σωστό.
2.    Δεν υπάρχει λόγος να γράφετε τα ίδια και τα ίδια. Υπάρχουν πολλές και διάφορες εναλλακτικές.
3.    Ό,τι μπορεί να συμβεί στην πραγματική ζωή, μπορεί να γίνει και στα βιβλία (ή και ακόμα περισσότερα).

Ανέλυσα ό,τι είχα να αναλύσω. Πάμε στις ερωτήσεις σας:



Ο συγγραφέας θα πρέπει να δείξει στο κοινό ότι ο άντρας τρέφει αισθήματα για την γυναίκα, αλλά στην γυναίκα ποια στιγμή πρέπει να το δείξει και πώς (δηλαδή με πράξεις ή με λόγια); Και πόσο ρομαντικός πρέπει να είναι για να μην καταντήσει μελό η ιστορία μας; (Eirini V.)
Καταρχάς, δεν ξέρω αν είναι μόνο παράδειγμα, αλλά είμαι εντελώς αντίθετη στο «ο άντρας έχει συναισθήματα, ο άντρας το δείχνει». Έχουμε 2016 και θεωρώ ντροπή για μια γυναίκα, η οποία είναι γενικά δυναμική και ζει σε μια κοινωνία παρόμοια ή ίδια με την δική μας, να θέλει έναν άντρα (ή γυναίκα) και να μην κάνει τίποτα γι αυτό, επειδή ακριβώς είναι γυναίκα. Οπότε, αναδιατυπώνοντας θα πω: Ο χαρακτήρας έχει συναισθήματα και τα αποκαλύπτει στο κοινό. Πότε είναι η σωστή χρονική στιγμή να τα αποκαλύψει και στο ίδιο το πρόσωπο του ενδιαφέροντός του;
Φοβάμαι πως, όπως για όλα τα άλλα πράγματα στην λογοτεχνία, έτσι και γι αυτό, δεν μπορώ να σου δώσω συγκεκριμένη απάντηση. Ο καθένας από μας (και ο καθένας απ’ τους ήρωές μας) είναι διαφορετικός. Εξαρτάται από το ίδιο το άτομο, τον χαρακτήρα του, τις συγκυρίες και φυσικά από τον άνθρωπο στον οποίο πρόκειται να αποκαλύψει τα συναισθήματά του. Αν, ας πούμε, μιλάμε για κάποιον πολύ ντροπαλό, που έχει να κάνει με έναν εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα (είτε εμφανισιακά, είτε από άποψη προσωπικότητας) και φοβάται ότι η απάντησή του δεύτερου στην αποκάλυψη των συναισθημάτων του θα είναι αρνητική, τότε, πιθανότητα να μην το αποκαλύψει ποτέ. Γενικά, σε τέτοιες περιπτώσεις κανείς είναι καλύτερο να γνωρίζει όλη την ιστορία πριν δώσει συμβουλές.

Χωράει σε όλα τα λογοτεχνικά είδη ο ρομαντισμός; Και αν ναι, ποια σημεία πρέπει να προσέξουμε (ανάλογα το είδος που γράφουμε) για να μην το παρακάνουμε; (Αγγελική Δ.)
Πολλοί με φωνάζετε «Martin» εδώ πέρα και για πολλά χρόνια σας εξηγώ τον λόγο. Όπως ο θάνατος είναι σημαντικό κομμάτι στην ζωή των ανθρώπων, όπως τον συναντά κανείς συνέχεια γύρω του, όπως έχει συμβεί στον καθένα από μας, έτσι και ο έρωτας. Δεν θα βρεις έναν άνθρωπο που να μην έχει βιώσει τον θάνατο, όπως δεν θα βρεις κανέναν άνθρωπο που να μην έχει βιώσει τον έρωτα. Σε οποιαδήποτε μορφή, είτε του ενός, είτε του άλλου. Από το μικρό παιδί που είναι «ερωτευμένο» με την δασκάλα του (ή πήγε στην κηδεία του παππού του, για να συνδέσουμε τα δύο παραδείγματά μας), μέχρι τον ίδιο τον παππού που είναι παντρεμένος πενήντα χρόνια (και η γυναίκα του πέθανε στα χέρια του). Οπότε για να συνοψίσω το πρώτο σκέλος της ερώτησής σου: ναι, ο έρωτας χωράει σε όλα τα λογοτεχνικά ήδη (και κατ’ επέκταση ο ρομαντισμός που αποφασίζουν να δείξουν οι χαρακτήρες ο ένας στον άλλον).
Τώρα, δεν νομίζω ότι πρέπει να υπάρχει ένα όριο, μέχρι το οποίο μπορείς να μιλήσεις για τον έρωτα ανάλογα με το είδος. Δηλαδή, δεν είναι ότι σε καθαρά ρομαντικές ιστορίες είναι 100% έρωτας, ενώ σε κοινωνικά μυθιστορήματα μόνο το 20% του βιβλίου πρέπει να αναφέρεται στο θέμα. Γενικά ένα love story πάει παντού. Το μόνο που πρέπει να προσέχετε είναι ότι, όπως στην πραγματική ζωή υπάρχουν κατάλληλες ώρες και κατάλληλα μέρη για την εξωτερίκευση του εν λόγω έρωτα, έτσι συμβαίνει και στα βιβλία. Κοινώς, είναι εντάξει για ένα ζευγάρι, που πρωταγωνιστεί σε ιστορία τρόμου, να βγει στο πάρκο χεράκι χεράκι και να πάρει ο ένας στον άλλο μπαλόνια και σοκολάτες, μια μέρα της εβδομάδας που είναι και οι δύο ελεύθεροί, αλλά δεν θα συνιστούσα ρομαντικό διήμερο σε ένα μυθιστόρημα φαντασίας εν μέσω πολέμου ανθρώπων με ξωτικά. Δηλαδή αφήσαμε τον γάμο να πάμε για πουρνάρια.

Πώς μπορείς να αποφύγεις την υπερβολή στο ρομαντισμό; Επίσης, πιστεύεις ότι το πολύ πάθος ταιριάζει σε όλες τις ιστορίες ή υπάρχουν κάποιες που δεν θα το υποστήριζαν; (Angelina S.)
Ξανά, ναι, το πάθος ταιριάζει σε όλες τις ιστορίες. Δεν είναι θέμα ιστορίας, είναι θέμα ανθρώπων και αν το «πολύ πάθος» πάει στον χαρακτήρα σας, πάει και στην ιστορία σας. Όπως εξήγησα και παραπάνω, υπάρχουν συγκεκριμένα μέρη και συγκεκριμένες ώρες για εξωτερίκευση πόθου και συναισθημάτων. Σκέψου απλά ότι ερωτικές ιστορίες υπάρχουν από τον Batman μέχρι την Μπάρμπι και από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών ως τον Πόλεμο των Άστρων. Και για να εξηγηθώ: όταν λέω ότι όλες ανεξαιρέτως οι ιστορίες (είτε μιλάμε για σενάριο, είτε για βιβλίο) έχουν ρομάντζο μέσα, εννοώ πως ακόμα και αν δεν εμπλέκεται σε κάτι τέτοιο ο ίδιος ο πρωταγωνιστής, σίγουρα κάποιος απ’ τους δευτερεύοντες χαρακτήρες θα έχει/ είχε σχέση, είτε κανονική, είτε σεξουαλική, είτε πλατωνική.
Τώρα, όσον αφορά την υπερβολή, το αν κάτι είναι μελό είναι προσωπική άποψη. Παρόλα αυτά, το λέω τώρα και καλά θα κάνετε να το βάλετε όλοι καλά στο μυαλό σας: οι υπερβολικές ζουζουνιές, τα λουλουδάκια, τα αρκουδάκια, οι καρδούλες, τα ποστ στον facebook και τα ατελείωτα σχόλια από κάτω, όπου περιγράφεται με κάθε λεπτομέρεια ο έρωτας ανάμεσα στους δύο ανθρώπους που έχουν επισημανθεί στην δημοσίευση, είναι υπερβολικά και θα συμβούλευα να τα σβήσετε όσο είναι καιρός, αν δεν αναφέρονται με σαρκαστικό τόνο.
Αποφεύγεις την υπερβολή γράφοντας ό,τι βγαίνει φυσικά και για σένα και για τους χαρακτήρες σου. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Ο καθένας έχει δική του άποψη για το τι είναι ορθό και τι όχι. Αν σε τελική ανάλυση δεν είσαι σίγουρος, ρώτα τους αναγνώστες σου.

Με ποιους τρόπους μπορούμε να υπονοήσουμε ή να δείξουμε την ερωτική έλξη μεταξύ χαρακτήρων, αποφεύγοντας όμως πράγματα όπως φιλιά, εναγκαλισμούς και ερωτικές περιπτύξεις; (Πόπη Λ.)
Ερωτική έλξη χωρίς φιλιά, αγκαλιές, πιασίματα και σεξ, δεν υπάρχει. Είναι όλα μέρος της ανθρώπινης φύσης και δεν γίνεται να μην συμβούν στο βιβλίο. Τώρα, βλέπω δύο εναλλακτικές σε αυτό που σε απασχολεί:
1. Οι χαρακτήρες δεν θέλουν να έχουν σωματική επαφή, αλλά ενδιαφέρονται ο ένας για τον άλλον, οπότε εκφράζουν τα συναισθήματά τους μέσω πράξεων και λόγων. Αυτό που εννοώ είναι ότι, αν εγώ για παράδειγμα, ήμουν σε αυτή την κατάσταση θα ήθελα ο άλλος να το ξέρει και καθώς θα ενδιαφερόμουν για την ευτυχία του, θα έκανε ό,τι μπορούσα για να την διασφαλίσω.
2. Τώρα αν θες να συμβούν αγκαλιές, φιλιά κλπ, αλλά έχεις θέμα από άποψη περιγραφής, υπάρχουν τρεις διαφορετικοί τρόποι για να μιλήσεις γι αυτά και τους αναφέρω παραπάνω στην παράγραφο «περιγραφές».

Όσον αφορά το βασικό ζευγάρι της ιστορίας μας, τι είναι προτιμότερο; Να δείξουμε ότι αυτοί οι δυο είναι γραφτό να καταλήξουν μαζί ή αντίθετα να φροντίσουμε όλες οι συγκυρίες να μαρτυρούν το αντίθετο; Ότι δεν έχουν στον ήλιο μοίρα; Προφανώς, κάθε ζευγάρι έχει διαφορετική πορεία μέσα σε μια ιστορία, αυτό που εννοώ όμως είναι, τελικά σε ποια από τις δύο περιπτώσεις οι αναγνώστες υποστηρίζουν περισσότερο το ζευγάρι; (Πόπη Λ.)
Νομίζω, είναι θέμα ζευγαριού. Αν δηλαδή ταυτιστείς με τους χαρακτήρες ένα «εύκολο» love story μπορεί να συναρπάσει το ίδιο με μια «δύσκολη» ιστορία αγάπης. Παρόλα αυτά, συνήθως το ενδιαφέρον σε τέτοιου είδους ιστορίες, κρύβεται στα εμπόδια που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι πρωταγωνιστές. Το να μιλήσεις απλά για έναν έρωτα και κουράζει γρήγορα και δεν προσφέρει πολλές εναλλακτικές για ανάπτυξη. Τα προβλήματα στην σχέση είναι αυτά που, ουσιαστικά, δημιουργούν την ιστορία. Για να εμβαθύνω όμως περισσότερο στην ερώτησή σου, πρέπει να σου πω ότι δεν είναι μόνο αυτές οι δύο εναλλακτικές που προτείνεις˙ δεν είναι απαραίτητο είτε να είναι προφανές ότι θα καταλήξουν μαζί, είτε οι συγκυρίες να δείχνουν το αντίθετο. Στο τέλος, προσωπικά, θα μου άρεσε να δω μια πολύ ρομαντική ιστορία να καταστρέφεται και ας μην υπήρχαν σημάδια για κάτι τέτοιο (γιατί δεν έχω ήδη αρκετά κακή φήμη εδώ μέσα και είπα να θάψω ακόμα πιο βαθιά τον εαυτό μου).

Η ύπαρξη ρομαντικής ιστορίας μέσα στο μυθιστόρημα είναι κλισέ ή απαραίτητη; (Angelina S.)
Απαραίτητη, σίγουρα, γιατί όπως εξήγησα παραπάνω, ο έρωτας και ο θάνατος υπάρχουν στις ζωές όλων μας και το να μην περιγραφούν αυτά τα δύο, είναι σαν να μην δώσεις ονόματα στους χαρακτήρες σου. Οπότε, οπωσδήποτε τουλάχιστον ένα love story μέσα στην ιστορία, ακόμα και αν δεν εμπλέκονται οι πρωταγωνιστές.
Τώρα για το θέμα των κλισέ. Νομίζω όλοι έχουμε διαβάσει βιβλία και όλοι έχουμε δει ταινίες˙ ξέρουμε πως είναι τα κλισέ. Εν συντομία:
·         Πανέμορφος ερωτεύεται κακάσχημη
·         Αφεντικό ερωτεύεται γραμματέα
·         Φίλος ερωτεύεται φίλη
·         Εχθροί ερωτεύονται ο ένας τον άλλον
·         Αντιπαλότητα καταλήγει σε έρωτα
Και πολλά πολλά άλλα, όπου το «ερωτεύεται» μπορεί να αντικατασταθεί με άλλα ρήματα, ανάλογα στην σχέση (πλατωνική, ερωτική). Φυσικά, ανάλογα με το πώς θα αναπτυχθεί η ιστορία, τα κλισέ μπορεί να αποδειχτούν καταπληκτικές ιδέες.


Αυτά από μένα για αυτή την εβδομάδα. Το θέμα όμως είναι τεράστιο και αν πιστεύετε ότι σας κάλυψα καλώς, αν όχι, αφήστε σχόλιο λέγοντάς μου τι θέλετε να αναλύσω σε ένα δεύτερο part. Περιμένω τη γνώμη σας!

Εύη Φρυγανά