24
ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2012: Η
Αναστασία ήθελε να ειδοποιήσει τον Μάριο οτι ήρθε η Κρυσταλλία. Δεν είχε τον
αριθμό του και προσπαθούσε να πάρει κρυφά το κινητό της Κρυσταλλίας, για να τον
βρει. Όμως η Κρυταλλία είχε συνεχώς το κινητό μαζί της και το βράδυ της
Παραμονής το είχε κλείσει. Ανήμερα των Χριστουγέννων, το βράδυ, η Αναστασία
κατάφερε πριν ξυπνήσει η Κρυσταλλία να σημειώσει τον αριθμό του.
26
ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2012: ΩΡΑ 6:20
Ο Μάριος τρέχει με το αμάξι αλλά πετυχαίνει
πολλά κόκκινα φανάρια. Σκέφτεται πως ακόμη και αν την προλάβει θα πρέπει έτσι
και αλλιώς να φύγει, αφού σπουδάζει στο Λονδίνο για λίγους μήνες. Τουλάχιστον
θα την έβλεπε έστω και για λίγο. Η Κρυσταλλία χωρίς να γνωρίζει τίποτα
έκανε το check in και έδωσε τα πράγματα της. Μαζί τους έφτασε και ο
Στράτος. Είχε έρθει να δει την αδερφή του, τη Ράνια, που μένει μαζί του στην
Ηλιούπολη. Οι γονείς του, Φοίβος και Ηρώ, μένουν στο πατρικό τους σπίτι στη
Λευκάδα.
Ο Στράτος κατάγεται απο εκεί και έμενε στο
νησί μέχρι που πέρασε στη σχολή. Μετά πήγε και νοίκιασε ένα φοιτητικό δωμάτιο
στην Ηλιούπολη. Μετά απο ένα χρόνο πέρασε η αδερφή του στο ΤΕΙ Νοσηλευτικής
στην Αθήνα, μιας και ήταν ένα χρόνο μικρότερη του, και πλεον μένουν
μαζί. Η Αναστασία δεν συμπάθησε τον Στράτο απο την πρώτη στιγμή που τον
είδε. Συμπαθούσε περισότερο τον Μάριο. Ευχόταν να προλάβει ο Μάριος να φτάσει
στο αεροδρόμιο, πριν η Κρυσταλλία μπει στο αεροπλάνο.
ΩΡΑ
6:58
Η Κρυσταλλία μπαίνει στο αεροπλάνο
κρατώντας το χέρι του Στράτου. Γελούσαν και εκείνη τον κοιτούσε σχεδόν σαν
μαγεμένη. Η Αναστασία κοιτάζει γύρω της να δει αν έρχεται ο Μάριος. Αλλά
μάταια. Κοιτούσε το αεροπλάνο να φεύγει και αναστέναξε με στεναχώρια.
ΩΡΑ
7:03
Ο Μάριος φτάνει στην είσοδο τρέχοντας,
αφού πάρκαρε όπως όπως το αμάξι. Η Αναστασία τον περίμενε και τον κοιτούσε
λυπημένη. «Για λίγα λεπτά δεν την πρόλαβες» του είπε και εκείνος ένιωσε έναν
κόμπο στο λαιμό. Έκατσε λίγο να ηρεμήσει και γύρισε σπίτι. Στο δρόμο
προσπαθούσε να κρατήσει τα δάκρυα του για να μπορέσει να οδηγήσει.
ΩΡΑ
8:37
Ο Μάριος έφτασε σπίτι του. Η Μυρτώ είχε
πάει στο φούρνο και γυρνόντας πέτυχε τον Μάριο να μπαίνει στο σπίτι. Μπήκε στο
σαλόνι και τον περίμενε.
«Που είχες πάει;» τον ρώτησε με νεύρα.
«Είχα πάει μια βόλτα με το αμάξι» αποκρίθηκε κρατώντας
το κεφάλι του σκυφτό.
«Λες ψέματα. Σε ξέρω πολύ καλά. Τι
έγινε;»
«Πήγα να αποχαιρετίσω την Κρυσταλλία. Είχε
έρθει για δυο μέρες και...»
«Πήγες να την δεις; Δεν μου είπες τίποτα
όμως. Μήπως τρέχει κάτι Μάριε;»
«Πρέπει να δίνω αναφορά που πάω κάθε λεπτό
δηλαδή; Μην ξεχνάς οτι είναι το σπίτι μου εδώ» της απάντησε υψώνοντας την φωνή του.
«Είμαστε ζευγάρι και θέλω να ξέρω που
βρίσκεσαι...»
«Ξέρεις κάτι; Δεν είμαστε πια. Πάρε τα
πράγμα τα σου και φύγε. Πήγαινε στο σπίτι σου».
Η Μυρτώ τον χαστούκισε. «Τολμάς να με
διώξεις για αυτήν; Δεν ξέρεις καν αν θα την ξαναδείς. Εγώ είμαι δίπλα σου. Τι
άλλο θες;»
«Θέλω να φύγεις. Να μην σε ξαναδώ. Με
αυτά που κάνεις με διώχνεις μακριά σου» αποκρίθηκε αποφασιστικά.
ΩΡΑ 11:05
Η Μυρτώ έχοντας πάρει όλα της τα πράγματα
έφυγε και πήγε στο πατρικό της. Ο Μάριος κάθισε στον καναπέ κρατώντας έναν
ζεστό καφέ στα χέρια του. Αργότερα μαγείρεψε για να φάει το μεσημέρι. Έβρασε
μερικές πατάτες και έφτιαξε μια σαλάτα.
ΛΟΝΔΙΝΟ: Η Κρυσταλλία έφτασε στο Λονδίνο.
Ενθουσιασμένη με το Χριστουγεννιάτικο κλίμα που επικρατούσε, άφησε τα πράγματα
της στο δωμάτιο της και πήγε βόλτα στα μαγαζιά. Η Λονδρέζικη κουλτούρα της
άλλαζε τη διάθεση.
Ξέφυγε απο τα προβλήματα της. Αισθανόταν
πως είχε «σπάσει» τις «αλυσίδες» της με εκείνο το ταξίδι. Είχε φτιάξει τις
σχέσεις της με τους γονείς της, είχε τον Στράτο, που ενδιαφερόταν για εκείνη
και είχε γεμίσει αυτοπεποίθηση.
Ακόμη δεν είχε δει τον Μάριο και αυτό την
κρατούσε πίσω. Αλλά και το πρόβλημα υγείας της συνέχιζε να βρίσκεται στην
επιφάνεια. Στο Λονδίνο κατάφερε, μέσω της σχολής, να επισκεφθεί έναν γιατρό για
την περίπτωση της.
Είχε καλά νέα για πρώτη φορά. Ο γιατρός
πιστεύει πως μπορεί να «σπάσει» τις «αλυσίδες» και κλείνουν να κάνουν εξετάσεις
τον επόμενο μήνα. Είχε μάθει πως ο συγκεκριμένος γιατρός είναι ο καλύτερος,
έτσι αποφάσισε να τον εμπιστευτεί. Ήθελε να απαλλαγεί απο τις «αλυσίδες» της
επιτέλους.
Δέσποινα Τ.