Συνέντευξη με τον Ανδρέα Μιχαηλίδη

Όλα αρχίζουν ένα καλοκαίρι περασµένο. Σ’ ένα ακρογιάλι της Χίου, γύρω από µια φωτιά, ακούγεται µια ιστορία.
Ένας εφιάλτης γεννιέται, ένας παραµυθάς ξυπνά και παίρνει το µακρύ δρόµο προς τις ιστορίες.
Από τις κρυφές γωνιές της πόλης, µέσα από τη Γη του Ονείρου, φτάνει στη βαθιά σπηλιά. Εκεί ένα αµόνι τραγουδά το τότε και το τώρα, σαν το πλησιάζουν µε πρόθεση τα χέρια του τεχνίτη.
Μια ιστορία θα µείνει ξεχασµένη κι από ένα γκρίζο µαχαίρι θα φιλιώσουν το παρελθόν µε το παρόν.
Ο παραµυθάς πατά εκεί που ο χρόνος δαγκώνει την ουρά του, το ταξίδι τελειώνει εκεί που άρχισε κι όλα έχουν αλλάξει, σαν τις ιστορίες από στόµα σε στόµα...
«Όλα όσα μας συμβαίνουν, 
μόλις περάσει η στιγμή τους, 
είναι απλά ιστορίες,
τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο».

Ο Ανδρέας Μιχαηλίδης γεννήθηκε στις 7 Μαΐου 1982 στην Αθήνα. Είναι μεταφραστής, συγγραφέας και αφηγητής. Από το 2001 μέχρι το 2008 εργάστηκε ως αρθρογράφος, δημοσιογράφος και φωτογράφος στα περιοδικά “9” και “Ε” της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ, στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ και στο περιοδικό ΓΚΡΑΝ ΓΚΙΝΙΟΛ, ενώ το 2005 άρχισε να γράφει στο Comicdom.gr, το μεγαλύτερο ελληνικό site σχετικά με τα comics, συμμετέχοντας και στη διοργάνωση του ετήσιου φεστιβάλ COMICDOM CON ATHENS. Από το 2007 μέχρι σήμερα έχει παράγει μεγάλο όγκο ανεξάρτητης αρθρογραφίας σε τρία blog (Easy Subjugation, Otaku Lens, Ανδρέας Μιχαηλίδης) ενώ στο τελευταίο έτρεξε για τρία χρόνια το Παραμυθόγραμμα, μια μηνιαία λίστα αφηγηματικών δρώμενων ανά την Ελλάδα. Από το 2005 μέχρι σήμερα έχει μεταφράσει και μεταφράζει βιβλία από και προς στα Αγγλικά και Γαλλικά, σε ευρεία θεματολογία, από εκλαϊκευμένη επιστήμη μέχρι ιστορική μυθοπλασία, εφηβική λογοτεχνία μυστηρίου και λαϊκά παραμύθια. Ενδεικτικά αναφέρονται Ο Ιππότης των Επτά Βασιλείων του G.R.R. Martin, Τα Χρονικά της Τσακισμένης Θάλασσας του Joe Abercrombie και η σειρά με τις Περιπέτειες του Νεαρού Σέρλοκ Χολμς του Andrew Lane. Είναι ιδυτικό μέλος της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας (ΕΛΣΑΛ) και της Στέγης Προφορικότητας και Παράδοσης (Στέ.Π.Πα.) “Μυθολόγιο”. Το Αμόνι που Τραγουδά είναι το πρώτο του βιβλίο.

1. Πες μας δυο λόγια για το βιβλίο σου.

Το Αμόνι Που Τραγουδά είναι μια σειρά μύθων και παραμυθιών για ενήλικες, που «κολυμπάνε» σε μια μεγαλύτερη ιστορία, η οποία είναι κατ’ ουσία το «Ταξίδι του Αφηγητή» (σε αντίστιξη με το Ταξίδι του Ήρωα), δηλαδή πώς και γιατί κανείς γίνεται από εκείνος που ακούει, εκείνος που λέει.


2. Ποια είναι η κυριότερη πηγή έμπνευσής σου και τι σε έκανε να ξεκινήσεις τη συγκεκριμένη ιστορία;

Τόσο η ιστορία-πλαίσιο του βιβλίου, όσο και διάφορα κομμάτια των επιμέρους ιστοριών, κολυμπάνε μέσα μου πολλά χρόνια, και η έμπνευση δεν είναι άλλη από την ίδια την παγκόσμια μυθολογία και την προφορική λαϊκή παράδοση. Η ιστορία στο σύνολό της αποκρυσταλλωνόταν στο μυαλό μου σχεδόν μια δεκαετία (για την ακρίβεια, όταν βγήκε το βιβλίο είχαν περάσει 13 χρόνια από το πρώτο έναυσμα, που είναι η ιστορία μιας ιστορίας που δεν θυμάται κανένας). Όσο αφορά το καθαρά πρακτικό αίτιο, ήθελα τις ιστορίες αυτές που είχα φτιάξει και αφηγηθεί σε παραστάσεις να τις γράψω όπως λέγονται, όπως ακούγονται.


3. Αν μπορούσες, τι συμβουλή θα έδινες στον εαυτό σου όταν ξεκίνησες να γράφεις;

Την ίδια συμβουλή που δίνω ματαίως στον εαυτό μου και τώρα: «Μην κωλυσιεργείς!»


4. Τι λογοτεχνικό είδος σού αρέσει να διαβάζεις και ποιο προτιμάς όταν γράφεις;

Οι κύριες αγάπες μου, πλην εναλλασσόμενες κατά καιρούς στην κατάταξη, είναι το φανταστικό, το τρόμος και το αστυνομικό μυστήριο, πράγμα που ισχύει τόσο για την ανάγνωση, όσο και για τη γραφή. Ευκαιρίας δοθείσης, στη γραφή τα αναμιγνύω κιόλας!


5. Επίλεξε ένα: τι είναι πιο σημαντικό σε μια ιστορία; Ο πρωταγωνιστής, οι δευτερεύοντες χαρακτήρες ή ο ανταγωνιστής;

Δεν μπορώ να δεχτώ αυτή τη διάκριση, τουλάχιστον όχι γενικά. Το ζήτημα είναι τι ιστορία θέλεις να πεις και πώς το κάθε στοιχείο οικοδομεί το σύνολο. Στην αφήγηση συνήθιζαν να μας λένε πως το ζήτημα δεν είναι τι μπορείς να βάλεις, αλλά τι μπορείς να βγάλεις δίχως να καταρρεύσει το εν λόγω σύνολο.


6. Σε ποια ηλικία ξεκίνησες να γράφεις;

Σχετικό αυτό. Αν μιλάμε για τα ακατανόμαστα κιτάπια που δεν βλέπουν ποτέ το φως της μέρας, αλλά τα φυλάει κανείς με στοργή ως τα πρώτα, κακοσούλουπα γεννήματα του νου του στο χαρτί, πρέπει να πάμε πίσω στο Γυμνάσιο ή πιθανώς κάπου στην Δ’ ή Ε’ Δημοτικού (μιλώντας πάντα για ιστορίες που έχουν κάποια -ας πούμε- συνοχή). Αλλιώς, η πρώτη μου ιστορία εκδόθηκε στην ανθολογία Οικοεγκλήματα, όταν ήμουν 25 ετών.
  

7. Επίλεξε ένα: τι είναι πιο κρίσιμο για την επίτευξη ενός καλού βιβλίου; Η ικανότητα γραφής, η φαντασία ή η σκληρή δουλειά;

Με διαφορά, η σκληρή δουλειά. Όση φαντασία κι αν έχει κανείς, όσο ικανός ή ικανή κι αν είναι στο χειρισμό της γλώσσας, θέλει αφοσίωση κι επιμονή για να μην αναλώνεται μόνο  στις αγαπημένες σκηνές, αλλά να φέρει όλο το κείμενο σε αυτό που κρίνει τη δεδομένη στιγμή ως ικανοποιητικό επίπεδο.


8. Γιατί γράφεις;

Για να αδειάζω το μέσα μου, για να ανοίγω τους κόσμους που βλέπω στο μυαλό μου και σε άλλους, αλλά πάνω απ’ όλα, γράφω τις ιστορίες που θα ήθελα να διαβάσω.


9. Πρότεινε ένα βιβλίο που θεωρείς ότι πρέπει να διαβάσει κάθε συγγραφέας και ένα κάθε αναγνώστης.

Θα κλέψω λίγο, λέγοντας πως κάθε συγγραφέας ή αναγνώστης πρέπει να διαβάσει την Ιλιάδα και την Οδύσσεια. Νομίζω πως δεν υπάρχει καμία όψη της λογοτεχνίας που δεν εκπροσωπείται στο εσωτερικό τους. Περιέχουν έναν αστείρευτο πλούτο ιστοριών, εικόνων, χαρακτήρων, μοτίβων, τεχνασμάτων, γλώσσας και ρυθμού, που συνήθως περνούν τελείως απαρατήρητα στην κακοποιημένη μορφή που τα διδασκόμαστε στο σχολείο.


10. Τι πρέπει να περιμένουμε από εσένα στο μέλλον;

Υπάρχουν συνεργάτες και φίλοι που θα θέλουν με κρεμάσουν διότι, όπως ανέφερα και παραπάνω, κωλυσιεργώ: αυτή τη στιγμή δουλεύω την τρίτη νουβελέτα του Κριστιάν Αμπρόζ (ένα μίγμα λαβκραφτικού τρόμου και noir μυστηρίου στη Νέα Ορλεάνη της δεκαετίας του 1880) για τις εκδόσεις Nightread και καλώς εχόντων των πραγμάτων, ελπίζω την άνοιξη να έχω έτοιμο για τις εκδόσεις mamaya και τη σειρά Άρπη τη νοερή συνέχεια από το Αμόνι, με τίτλο Εφτά Τραγουδισμένοι. Παράλληλα υπάρχουν κι άλλα projects μεταφραστικά, άρθρα για το site των Will o’ Wisps και ούτω καθεξής.  


11. Πώς μπορούν να επικοινωνήσουν οι αναγνώστες μαζί σου;

Ο πιο απλός τρόπος είναι από τη σελίδα μου στο Facebook, Andreas Michaelides.


Ευχαριστούμε πολύ τον Ανδρέα Μιχαηλίδη για τη συνέντευξη που μας παραχώρησε και του ευχόμαστε τα καλύτερα για το μέλλον.

Αν το βιβλίο του σας κίνησε το ενδιαφέρον, πάρτε μέρος στην κλήρωση του Moonlight Tales και κερδίστε 1 αντίτυπο του «Το Αμόνι που Τραγουδά», πατώντας εδώ.