Συνέντευξη με τον Αλέξανδρο Ιβανίδη

Ο Γιάννης είναι ένας ομογενής που ζει στην Ελβετία και θέλει να δημιουργήσει ένα περιοδικό, για να τονώσει το χαμένο ηθικό των Ελλήνων αλλά και να βοηθήσει την Ελλάδα. Τελικά δεν καταφέρνει τίποτα. Λίγο πριν εγκαταλείψει την προσπάθειά του, μια γνώριμη του πατέρα του, που είναι παντρεμένη μ’ έναν δισεκατομμυριούχο Ελβετό, του προτείνει να το συνεχίσουν πάνω σε άλλες βάσεις. Καταφέρνουν έτσι, όχι απλά να βοηθήσουν την Ελλάδα αλλά όλη την Ευρώπη, ξεκινώντας μια νέα εποχή για την Γηραιά Ήπειρο που ονομάστηκε Αναγέννηση, για δεύτερη φορά στην ιστορία της.



Ο Αλέξανδρος Ιβανίδης είναι γεννημένος τον Μάιο του 1978 στη Λάρισα. Το 1991 μετακόμισε με την οικογένειά του στη Φρανκφούρτη της Γερμανίας όπου τελείωσε το ελληνικό σχολείο. Πρώτα πέρασε στο ακτινολογικό-ραδιολογικό τμήμα ΤΕΙ Αθηνών, στο οποίο δε φοίτησε και την άλλη χρονιά στο τμήμα ιατρικών εργαστηρίων ΤΕΙ Λάρισας το οποίο παρακολούθησε. Επιστρέφοντας πάλι στη Γερμανία εργάστηκε στην οικογενειακή επιχείρηση. Παράλληλα παρακολούθησε μια σχολή λογιστικής και το 2006 επέστρεψε στην Ελλάδα για να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία αλλά τελικά έμεινε εκεί, συνεχίζοντας να δουλεύει ως πωλητής λιανικής, σε οικογενειακό κατάστημα. Το 2011 ξαναγύρισε στη Γερμανία και το 2012 για ενάμιση χρόνο παρακολούθησε μια σχολή λογιστικής και μάρκετινγκ. Από τότε που πήγαινε σχολείο έγραφε πεζά και ποιήματα και το όνειρό του ήταν να γίνει συγγραφέας.


1. Πες μας δυο λόγια για το βιβλίο σου.

Κατ’ αρχάς, δεν υπάρχει το οποιοδήποτε στοιχείο ρατσισμού και αμφισβήτησης της ελληνικής εθνικότητας. Ωστόσο, πρόκειται για ένα βιβλίο καθαρού προβληματισμού του αισθήματος ελληνισμού που υπάρχει μέσα μας και με ποιον τρόπο εκδηλώνεται από τον καθένα. Η ιστορία διαπραγματεύεται τη ζωή ενός νέου της νέας γενιάς μεταναστών που δεν έβρισκε εργασία στην Ελλάδα. Επιλεγεί να συνεχίσει τη ζωή του στην Ελβετία και συγκεκριμένα στη Ζυρίχη. Η επιλογή της χώρας και της πόλης δεν ήταν τυχαία. Ούτε ό,τι ακολούθησε κατά τη διαμονή του εκεί. Και σίγουρα ο ήρωάς μου ήθελε να βοηθήσει την πατρίδα μας αυτές τις δύσκολες ώρες που περνάει, κάτι το οποίο, συνειδητά και μη,  επιθυμούμε όλοι μας.

2. Ποια είναι η κυριότερη πηγή έμπνευσής σου και τι σε έκανε να ξεκινήσεις τη συγκεκριμένη ιστορία;

Η κυριότερη έμπνευση ήταν η ξενιτιά με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό. Η Ελλάδα ήταν για
μένα τόσο μακρινή…κι έτσι αυτή την πίεση την έσβηνα στα γραπτά μου. Κομμάτια της ιστορίας γραφόταν από το γυμνάσιο και κάποια στιγμή με την κρίση που θέριζε και θερίζει ακόμα την πατρίδα, έγιναν ενιαία ιστορία. Δέθηκαν από μόνα τους. Η ιστορία άρχισε να γίνεται εικόνες και να ξεπετάγονται ο ήρωας με τους δευτερεύοντες ήρωες και την όλη πλοκή.

3. Αν μπορούσες, τι συμβουλή θα έδινες στον εαυτό σου όταν ξεκίνησες να γράφεις;

Να είσαι ο εαυτός σου, να προσπαθείς να γίνεις καλύτερος και να είσαι προσγειωμένος.

4. Τι λογοτεχνικό είδος σού αρέσει να διαβάζεις και ποιο προτιμάς όταν γράφεις;

Διαβάζω τα πάντα και δεν ξεχωρίζω κάποιο είδος. Μπορεί να διαβάσω ένα ιστορικό μυθιστόρημα ή ακόμα και αστυνομικό αλλά και τρόμου ή επιστημονικής φαντασίας όπως και οτιδήποτε άλλο, ακόμα και είδη που δεν διαβάζονται πολύ. Η συγγραφή αστυνομικών μυθιστορημάτων αλλά και τρόμου με φαντασίας είναι ο επόμενος συγγραφικός μου στόχος.

5. Επίλεξε ένα: τι είναι πιο σημαντικό σε μια ιστορία; Ο πρωταγωνιστής, οι δευτερεύοντες χαρακτήρες ή ο ανταγωνιστής;

Σίγουρα ο πρωταγωνιστής αλλά ορισμένες φορές υπάρχουν περιπτώσεις που οι δευτερεύοντες χαρακτήρες ή οι ανταγωνιστές μπορεί να συμβάλουν ή ακόμα και να μεταβάλλουν την έκβαση της πλοκής. Αυτό είναι νομίζω το μαγικό της λογοτεχνίας που την κάνει να ξεχωρίζει. Στις ανατροπές που συμβαίνουν συνήθως παίζουν σημαντικότερο ρόλο αυτοί οι χαρακτήρες και όχι ο πρωταγωνιστής!

6. Σε ποια ηλικία ξεκίνησες να γράφεις;

Αν θυμάμαι καλά, γύρω στα δεκαπέντε, ξεκινώντας από μικρά ποιηματάκια.

7. Επίλεξε ένα: τι είναι πιο κρίσιμο για την επίτευξη ενός καλού βιβλίου; Η ικανότητα γραφής, η φαντασία ή η σκληρή δουλειά;

Και τα τρία είναι εξίσου σημαντικά και δεν μπορώ να ξεχωρίσω κανένα.

8. Γιατί γράφεις;

Γιατί αυτός είναι ο δικός μου τρόπος έκφρασης.

9. Πρότεινε ένα βιβλίο που θεωρείς ότι πρέπει να διαβάσει κάθε συγγραφέας και ένα κάθε αναγνώστης.

Δεν μπορώ να προτείνω κάποιο συγκεκριμένο βιβλίο, γιατί πολύ απλά ο κάθε άνθρωπος αντιλαμβάνεται τον κόσμο διαφορετικά. Κάτι που θεωρώ εγώ σημαντικό κάποιος άλλος το προσπερνάει ως ασήμαντο. Η υπόθεση, διαβάζω ένα βιβλίο, είναι καθαρά υποκειμενική. Εγώ το μόνο που μπορώ να συμβουλέψω σε όλους είναι να έχουν εμπιστοσύνη στο ένστικτό τους. Όπως μπαίνεις σ’ ένα πολυκατάστημα και ψωνίζεις μια μπλούζα, η οποία σου χτυπάει στο μάτι, χρησιμοποιώντας μια πιο λαϊκή έκφραση, το ίδιο ισχύει και στα βιβλία. Άλλωστε συνήθως δεν ψωνίζουμε αυτά τα οποία έχουμε στο μυαλό μας αρχικά, αλλά αυτά στα οποία μας οδηγεί το ένστικτό μας. Αυτό ξέρει καλυτέρα. Απλώς εμπιστεύσου το!

10. Τι πρέπει να περιμένουμε από εσένα στο μέλλον;

Το "Ποσό Έλληνας είσαι;" είναι μια τριλογία και επομένως θα υπάρχει συνέχεια όπως και αστυνομικά, τρόμου και φαντασίας.

11. Πώς μπορούν να επικοινωνήσουν οι αναγνώστες μαζί σου;

Μέσω της επίσημης ιστοσελίδας μου www.alexandrosivanidis.com



Ευχαριστούμε πολύ τον Αλέξανδρο Ιβανίδη για τη συνέντευξη που μας παραχώρησε και του ευχόμαστε τα καλύτερα για το μέλλον.



Αν το βιβλίο του σας κίνησε το ενδιαφέρον, πάρτε μέρος στην κλήρωση του Moonlight Tales και κερδίστε 1 αντίτυπο του βιβλίου "Πόσο Έλληνας Είσαι" πατώντας εδώ.