Ένας χρόνος είχε περάσει από την ημέρα που το απροσδόκητο μήνυμα
άλλαξε τη ζωή τών δύο επιστημόνων. Ήταν ένας χρόνος σκληρής μελέτης και
εργασίας. Είχαν ήδη βάλει σε εφαρμογή ένα μεγαλόπνοο πρόγραμμα.
Στις αρχές τού 1995, είχαν αφήσει την επιστημονική κοινότητα, να
πιστέψει πως είχαν κάνει κάποιο λάθος στην πειραματική διάταξη τής συσκευής τών
ταχυονίων, και πως η ανακοίνωση για την ανακάλυψή τους ήταν βιαστική ενέργεια
από ενθουσιασμό. Και οι ίδιοι μάλιστα, δεν έδωσαν το σχέδιο τής συσκευής τους,
αλλά άλλο παλαιότερο, με πολλές ατέλειες, ώστε να μην μπορεί να γίνει
επιτυχημένο πείραμα.
Οι τιμές τών μετοχών, τούς φάνηκαν χρήσιμες για μία μόνο εβδομάδα,
επειδή μετά, η δική τους παρέμβαση στο χρηματιστήριο, δημιούργησε μεγάλες και
απρόβλεπτες αλλαγές. Τα κέρδη τους όμως, ήταν τεράστια.
Οι επενδύσεις τους σε συνάλλαγμα, απέδωσαν και αυτές το δικό τους
μερίδιο, ενώ ταυτόχρονα αγόρασαν τις 10 πρώτες εκτάσεις, και άρχισαν να
οικοδομούν τις πρώτες επιχειρήσεις: Σουπερμάρκετς, αλυσίδες καταστημάτων
έτοιμων τροφών, εργοστάσια, και άλλες επιχειρήσεις. Παράλληλα, ίδρυσαν 3
επιστημονικά κέντρα ερευνών, ένα για την πληροφορική, ένα για την ιατρική και
φαρμακολογία, και ένα τρίτο, για εφαρμογές νέων υλικών. Όλα αυτά τα σχέδια,
τούς είχαν σταλεί έτοιμα, ακόμα και τα σχέδια τών οικοδομών, ως την τελευταία
λεπτομέρεια.
Όταν πλέον ησύχασαν από τις ορδές τών ζητιάνων και τών ιδρυμάτων
που ζητούσαν μερίδιο από τα κέρδη τών λαχείων, αφοσιώθηκαν πλήρως στην
στελέχωση τών επιχειρήσεών τους και τών ιδρυμάτων τους, καθώς και στην επίβλεψη
τών κατασκευών.
Δεν παρέλειψαν να γνωριστούν δήθεν τυχαία, και με τον άνθρωπο που
θα κέρδιζε το λαχείο αν δεν είχαν αναμιχθεί. Μετά από τη γνωριμία, τον έπεισαν
να αφήσει την δουλειά του, και τον έκαναν μέτοχο μιας από τις καλύτερες
επιχειρήσεις τους. Έτσι, θα είχαν την συνείδησή τους αναπαυμένη. Και οι ίδιοι
όμως, παραιτήθηκαν από τις εργασίες τους, και αφοσιώθηκαν στο έργο που
ανοιγόταν μπροστά τους.
Ακολουθώντας πιστά το χρονοδιάγραμμα που
είχαν, μέχρι τις 14 Δεκεμβρίου τού 1995, άρχισε να λειτουργεί και η 10η
και τελευταία τους επιχείρηση για τη χρονιά εκείνη, που ήταν ένας εκδοτικός
οίκος. Σκοπός του, θα ήταν η προβολή τών επιτευγμάτων τών επιστημονικών κέντρων
που είχαν ανοίξει, (ή θα άνοιγαν μελλοντικά), η διαφήμιση τών προϊόντων τών
επιχειρήσεών τους, αλλά και η δύναμη που θα τους εξασφάλιζε μελλοντικά, ο
έλεγχος μέσων μαζικής ενημέρωσης. Τέλος, θα εξέδιδαν σταδιακά, όλη την
επιστημονική τους γνώση, σε βιβλία, ή σε επιστημονικά περιοδικά.
Οι επιχειρήσεις, παρουσίαζαν ήδη
αυξανόμενα κέρδη, και τα τρία ιδρύματα, παρουσίασαν τις πρώτες τους
ανακαλύψεις. Φυσικά, κανείς εκτός από τον Άρη και τον Ανδρέα, δεν γνώριζε πως
εκείνα που παρουσιάζονταν ως ανακαλύψεις, στην πραγματικότητα ήταν ήδη ολοκληρωμένα
και γνωστά εκ τών προτέρων. Για να διατηρήσουν το μυστικό τους, είχαν χωρίσει
τους επιστήμονες τών εργαστηρίων τους σε ομάδες εργασίας, στην κάθε μια από τις
οποίες οι ίδιοι ζητούσαν το αντικείμενο τής έρευνας, και το συγκεκριμένο
πείραμα, και έδιναν όλες τις προϋποθέσεις. Έτσι, κάθε φορά, οι επιστήμονες τών
ιδρυμάτων, πίστευαν πως οι ίδιοι το ανακάλυψαν, μην ξέροντας ότι η λύση υπήρχε
πριν καν προσπαθήσουν.
Στις 15 Δεκεμβρίου 1995, ο Ανδρέας
και ο Άρης είχαν ένα διαφορετικό πρόγραμμα. Είχαν από καιρό συμφωνήσει να
περάσουν μαζί αυτή την ημέρα, γιορτάζοντας την επέτειο ενός χρόνου, από το
εκπληκτικό εκείνο πείραμα.
Ο Άρης είχε ανακαινίσει το πατρικό του
σπίτι, και είχε φτιάξει έναν τσιμεντόδρομο, να το συνδέει με την άσφαλτο. Όσο
για το παλιό γκαράζ, ήταν πλέον μέρος τού εργαστηρίου του, και ένα νέο
μεγαλύτερο, στέγαζε το καινούργιο του αυτοκίνητο.
Ο Ανδρέας κορνάρισε ελαφρά, καθώς πλησίασε
στην πόρτα τού γκαράζ, με το δικό του παλιό αυτοκινητάκι. Στο παράθυρο, φάνηκε
το κεφάλι τού Άρη, δίπλα στην κουρτίνα, και σε λίγο, η πόρτα τού γκαράζ,
σηκώθηκε αυτόματα. Μέσα, χωρούσαν πλάι - πλάι και τα δύο αυτοκίνητα, και ακόμα,
υπήρχε χώρος για εργαλεία, και μια γούβα, για διάφορες εργασίες κάτω από το
αυτοκίνητο.
Ο Ανδρέας, μπήκε στο σπίτι από την πόρτα
τού γκαράζ, αποφεύγοντας το τσουχτερό κρύο. Ήταν η ώρα τού μεσημεριανού
φαγητού, και τον Ανδρέα τον περίμενε μια έκπληξη. Πάνω στο τραπέζι τής
ταπετσαρίας, υπήρχε στρωμένο ένα πλούσιο γεύμα, με μία τούρτα στη μέση, που
έγραφε γύρω από το μοναδικό κεράκι της: Ένας χρόνος επιτευγμάτων.
Κατά τα άλλα, το σπίτι τού Άρη, ήταν ακόμα ακατάστατο όπως πάντα.
Μόνο οι τοίχοι ήταν πλέον βαμμένοι, και το εργαστήριο ήταν μεγαλύτερο, και πιο
οργανωμένο. Υπήρχαν σ’ αυτό πολλές νέες συσκευές, εργαλεία κάθε είδους, κι ένας
μεγαλύτερος ηλεκτρονικός υπολογιστής, συνδεδεμένος με την συσκευή ταχυονίων
λίγο αλλαγμένη, (σύμφωνα με τις οδηγίες που είχαν λάβει από το μέλλον), έναν
ακόμα εκτυπωτή λέιζερ σε τετραχρωμία, ένα φαξ τελευταίας τεχνολογίας, ένα βίντεο, ένα
στέρεο με κασέτα και CD, και μια συσκευή εγγραφής CD, τελευταίας τεχνολογίας.
Δεν έλειπαν ο παλμογράφος, ο σαρωτής, και διάφορες άλλες συσκευές, ακαθόριστης
χρήσης. Όσο για την κεραία - αισθητήρα ταχυονίων, είχε μεταφερθεί από το γκαράζ
στην ταράτσα, και ήταν κι αυτή αλλαγμένη.
Όλον αυτόν τον καιρό, η συσκευή ταχυονίων έμενε σε λειτουργία για
μεγάλα διαστήματα, μα μόνο σποραδικά ταχυόνια είχαν εντοπιστεί, χωρίς ίχνος
κάποιου κατευθυνόμενου μηνύματος. Οι δύο επιστήμονες, έλπιζαν πως ίσως θα
λάβαιναν πάλι κάποιο μήνυμα από τη δική τους 2η εκδοχή τού μέλλοντος,
(όπως την είχαν ονομάσει, για να διακρίνεται από την 1η που είχαν
αλλάξει).
Κάθισαν στο τραπέζι, και άρχισαν το φαγητό, όταν ξαφνικά ο Άρης
σηκώθηκε βιαστικά.
«Παρά λίγο να το ξεχάσω! σου έχω άλλη
μια έκπληξη!»... είπε, και κατευθύνθηκε προς το CD.
Έβαλε ένα δίσκο, και σε λίγα δευτερόλεπτα, μια όμορφη παράξενη
μουσική ακούστηκε.
«...Είναι η μουσική που πήραμε από την
1η εκδοχή. Μόλις προχτές την έγραψα, από ορχήστρα τής δικής μας εκδοχής, και
έτσι δεν έχει καθόλου παράσιτα. Δεν είναι όμορφη;»
«Ναι, πράγματι! νομίζω πως πρέπει να
προχωρήσουμε γρήγορα στην ίδρυση τής δισκογραφικής εταιρίας». απάντησε ο
Ανδρέας με ένα χαμόγελο ικανοποίησης, ψευδίζοντας από το μπούκωμα.
Η επόμενη ώρα, κύλισε ήρεμα, καθώς έτρωγαν στους ήχους τής
μελωδίας ενός ξένου κόσμου.
Η ώρα ήταν 4:00 ακριβώς, το απόγευμα, και οι δύο φίλοι,
συζητούσαν στο σαλόνι για τις επενδύσεις τής νέας χρονιάς, όταν ακούστηκε ο
γνώριμος ήχος τού υπολογιστή. Κοιτάχτηκαν με έκπληξη, και έτρεξαν στο
εργαστήριο. Στην οθόνη υπήρχαν γραμμένες κάποιες λέξεις:
Μύνημα ταχυονίων. 3η
εκδοχή.
Αποστολείς: Αρίσταρχος
Ζαχαρόπουλος και Ανδρέας Κωστόπουλος. Τόπος εκπομπής: Δορυφόρος Δείμος. Χρόνος
εκπομπής: 0,1 sec. Χρόνος: 25-3-2022. Ώρα: 23:30. Χωροχρονικές συντεταγμένες:
12. 8034. 523. 111.
Λήπτες: Αρίσταρχος
Ζαχαρόπουλος και Ανδρέας Κωστόπουλος. Τόπος λήψης: Ταύρος. Χρόνος: 15-12-1995.
Ώρα: 16:00. Χωροχρονικές συντεταγμένες: 34. 2067. 434. 2. Χρόνος λήψης: 160
ώρες. Πακέτα πληροφοριών: 10...
-Μπράβο μας! βλέπω πως σε αυτή την εκδοχή συστηματοποιήσαμε τις
εκπομπές! είπε ο Ανδρέας. -Βελτιώσαμε και τον χρόνο εκπομπής, και έχουμε
τον πομπό ταχυονίων τουλάχιστον 14 χρόνια νωρίτερα!... συμπλήρωσε ο Άρης. ...Άσε
που είμαστε στον δορυφόρο τού Άρη, τον Δείμο! Ποιός ξέρει τι θα κάνουμε εκεί;!
Σε λίγα λεπτά, η ένδειξη άλλαξε:
...1ο Πακέτο.
Καλή σας χώνεψη!
Γνωρίζουμε πως απολαύσατε την 1η σας επέτειο. Λυπόμαστε που δεν μπορούμε να
παρευρεθούμε ξανά εκεί... Όμως, σίγουρα θα ανυπομονείτε να μάθετε την ιστορία
μας. Ακούστε λοιπόν:
Οι προσπάθειές μας
ευοδώθηκαν στον οικονομικό τομέα, πέρα από κάθε πρόβλεψη. Στα πρώτα 5 χρόνια
από την εποχή σας, δηλαδή ως το 2000, πετύχαμε το στόχο μας, τη δημιουργία 100
επιχειρήσεων, διεσπαρμένων σε όλον τον πλανήτη, και 20 ερευνητικών κέντρων στην
Ελλάδα, (σε συνεργασία με επιστήμονες τού εξωτερικού). Οι μεγάλες μας
ανακαλύψεις, μας έκαναν γνωστούς παγκόσμια, και οι Έλληνες ερευνητές τών
εργαστηρίων μας, έγιναν περιζήτητοι σε όλο τον κόσμο. Δημιουργήσαμε αμιγώς
Ελληνικές βιομηχανίες αυτοκινήτων, μηχανών, πλοίων, υπολογιστών, και συστημάτων
αυτοματισμού, με παραρτήματα σε όλη την Ευρώπη.
Σταδιακά, παρουσιάζαμε
στην αγορά όλο και πιο προηγμένα προγράμματα υπολογιστών, ώσπου κερδίσαμε όλη
σχεδόν την παγκόσμια αγορά προγραμμάτων.
Όλα μας τα προϊόντα,
έγιναν ανάρπαστα, λόγω τής πολύ χαμηλής τιμής τους, και τής προηγμένης
τεχνολογίας τους.
Ως το 2000, η Ελλάδα
έγινε το τεχνολογικότερο έθνος τής Ευρώπης. Τότε, αποφασίσαμε να δώσουμε στην
Ελληνική κυβέρνηση τα σχέδια για την πυρηνική σύντηξη, με αντάλλαγμα την
παραχώρηση εκτάσεων, για απόρρητες ιδιωτικές επιστημονικές έρευνες. Μας
παραχώρησαν μια έκταση 10.000 στρεμμάτων στη Στερεά Ελλάδα, και μια βραχονησίδα
στο Αιγαίο, για μελέτες επί τού «υγρού στοιχείου». Έτσι, είχαμε την ευκαιρία να
κατασκευάσουμε όλα εκείνα τα ρομπότ παραγωγής πού χρειαζόμασταν, για τη
δημιουργία τού δικού μας αντιδραστήρα σύντηξης, μακριά από κάθε αδιάκριτο μάτι.
Επενδύσαμε τεράστια
ποσά, και σύντομα είχαμε μία μεγάλη μονάδα αυτοαναπαραγόμενων ρομπότ, που μας
προμήθευσαν χιλιάδες άμισθους και εχέμυθους εργάτες. Με αυτά, εξοπλίσαμε όχι
μόνο τις βιομηχανίες μας, αλλά κατασκευάσαμε και τον πρώτο μας αντιδραστήρα
σύντηξης. Έτσι, το 2003, είχαμε άφθονη ενέργεια, που όχι μόνο κάλυπτε τις
ανάγκες μας, αλλά περίσσευε και για εμπορική εκμετάλλευση προς διάφορες
εταιρίες ηλεκτρισμού. Τότε, με τη βοήθεια τής Ελληνικής κυβέρνησης, προς την
οποία διοχετεύαμε σταδιακά τις γνώσεις μας, κατασκευάσαμε ένα πραγματικό
κοσμοδρόμιο. Με τα τεράστια κεφάλαια που διαθέταμε, την δωρεάν ενέργεια και
εργασία τών ρομπότ, τα έτοιμα σχέδια και προγράμματα, και με την κυβερνητική
υποστήριξη, το 2005 διαθέταμε 2 αεροδιαστημοπλάνα κάθετης απογείωσης, και
δεκάδες τηλεπικοινωνιακούς και επιστημονικούς δορυφόρους, που εκμεταλλευόμασταν
και εμπορικά.
Την ίδια εκείνη χρονιά,
έγινε εφικτή η κατασκευή τού μικρού αντιδραστήρα σύντηξης, ο οποίος έγινε ο
βασικός κινητήρας τών αεροδιαστημοπλάνων μας. Τότε, μπορέσαμε να ολοκληρώσουμε
και τον πομπό ταχυονίων. Φυσικά, η πρώτη μας εκπομπή ήταν για τις 15 Δεκεμβρίου
1994, προς τον δέκτη ταχυονίων που κατασκευάσαμε τότε.
Στείλαμε μόνο 2
ταχυόνια, όπως μας είχε ζητηθεί από την 1η εκδοχή. (Αυτό, σημαίνει πως εσείς
απαλλάσσεστε από αυτή την υποχρέωση).
Όταν το 2000 δώσαμε τα
σχέδια τού αντιδραστήρα στην κυβέρνηση, είχαν αρχίσει διαπραγματεύσεις για
επαναχάραξη τών εθνικών συνόρων τής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην Ελληνική κυβέρνηση
δημιουργήθηκε αυτοπεποίθηση, λόγω τής ανάπτυξης τής βιομηχανίας και τής
οικονομίας στη χώρα, και λόγω ενεργειακής αυτάρκειας, μια και είχαν πλέον τον
αντιδραστήρα σύντηξης. Η Ελλάδα, απαίτησε πολλά στις διαπραγματεύσεις, και
δημιουργήθηκε ρήξη με την Τουρκία. Ως συνήθως, οι Ευρωπαίοι εταίροι μας
υποστήριξαν την Τουρκία, και έτσι η Ελλάδα, σίγουρη για τις δυνάμεις της, το
2005 αποχώρησε από την Ένωση, μη έχοντας πλέον ανάγκη την Ευρώπη.
H αποχώρηση αυτή, είχε
σαν αποτέλεσμα την εχθρότητα τής Ευρώπης, που όχι μόνο έχασε την σημαντικότερη
(τότε) χώρα της, αλλά αντί να εκμεταλλευτεί την προηγμένη τεχνογνωσία μας,
βρέθηκε ανταγωνιστής μας.
Τότε, τον Απρίλιο τού
2006, λάβαμε ένα μήνυμα από το μέλλον μας. Μας πληροφορούσε πως τρομοκράτες
πληρωμένοι από την Ένωση, στάλθηκαν με σκοπό την καταστροφή τών εγκαταστάσεών
μας, και τών ερευνητικών μας κέντρων. Αυτό, θα συνέβαινε 3 χρόνια αργότερα, το
2009. Σ’ αυτή τη 2η εκδοχή (όπως την ονομάσαμε για να τη διακρίνουμε από την
δική μας την 3η), το ταχυονικό μήνυμα στάλθηκε λίγα δευτερόλεπτα προτού η βάση
μας καταστραφεί από τους τρομοκράτες. Η εκδοχή αυτή, είχε την προνοητικότητα να
μαζεύει συνεχώς και να ετοιμάζει «πακέτα», ώστε να μπορεί να τα στείλει σε
οποιαδήποτε στιγμή στο παρελθόν της. Έτσι, κατά τη διάρκεια τής συμπλοκής, μας
τα έστειλαν, μαζί με ένα σύντομο μήνυμα που μας πληροφορούσε για την επίθεση.
Δεν γνωρίζουμε τι συνέβη μετά την επίθεση, μια και οι κλάδοι μας χώρισαν για
πάντα. Ίσως σ’ εκείνη την εκδοχή να έληξε το μέλλον μας άδοξα.... Τα όσα λάβαμε
από εκείνη την εκδοχή, σας τα στέλνουμε, μαζί με τα δικά μας πακέτα. Εσείς με
τη σειρά σας, να φροντίσετε να έχετε πάντοτε έτοιμα όλα αυτά τα πακέτα, μαζί με
τα δικά σας, ώστε να μπορείτε να τα στείλετε στο παρελθόν σας όποτε υπάρξει
ανάγκη. Πάντοτε όμως, μόνο με συγκεκριμένη αιτία, επειδή μπορεί να κινδυνέψει η
ίδια μας η ύπαρξη...
«Και την 2η εκδοχή ποια εκδοχή θα τη
στηρίξει;» ρώτησε ο ΄Αρης.
Όμως, η απάντηση έφθασε αμέσως μέσω τού υπολογιστή:
...Όσο για την 2η
εκδοχή, μην ανησυχείτε, είχε επαφή με άλλη εκδοχή, άγνωστη σ’ εμάς, και όπως θα
δείτε στα πακέτα τους, γράφουν πως «αυτό κανονίστηκε»...
«Εγώ άρχισα να μπερδεύομαι! Χάος
γίνεται!» είπε με σαστισμένη έκφραση ο Ανδρέας.
«Αυτό το τελευταίο με μπερδεύει
περισσότερο! πώς είναι δυνατόν να είχαν τέτοια επαφή με το μέλλον τους και να
έπεσαν θύμα τρομοκρατών; Δεν θα ήταν ειδοποιημένοι;» απόρησε ο
Άρης. Όμως, το μήνυμα συνέχιζε:
...Το μήνυμα που
λάβαμε, προώθησε τις γνώσεις μας σε μεγαλύτερα επίπεδα, προωθώντας την
τεχνολογία μας κατά 3 έτη εντατικής έρευνας, κυρίως στον τομέα του διαστήματος.
Σκοπός τού μηνύματος που πήραμε, ήταν η προώθηση τής κατασκευής ενός
διαστημικού σταθμού, ως γέφυρα για μια σεληνιακή βάση, πριν από το 2009 που θα
γινόταν η επίθεση. Στη Σελήνη, θα αποφεύγαμε οποιοδήποτε κίνδυνο, και θα μέναμε
απερίσπαστοι στην προώθηση τών ερευνών μας.
Πράγματι, μαζί με τη
Ρίτα, (τη γυναίκα τού Ανδρέα), φύγαμε με τα αεροδιαστημοπλάνα μας, για τη
σεληνιακή βάση τού Τύχωνα, το 2008...
Ακούγοντας αυτά τα λόγια, οι δύο επιστήμονες κοιτάχτηκαν, και ο
Ανδρέας είπε στον Άρη:
«Αυτές τις μέρες τη γνώρισα!»
Όμως, το μήνυμα συνέχιζε, και διέκοψαν τη συζήτηση:
...Τα σχέδια τού
διαστημικού σταθμού, τα είχαμε λάβει από το μήνυμα τής 2ης εκδοχής, ενώ τα
σχέδια για τη βάση τού Τύχωνα, από το μήνυμα τής 1ης.
Όλη η εργασία, έγινε
από τα διαρκώς αυξανόμενα αυτοαναπαραγόμενα ρομπότ, τα οποία έκαναν την εξόρυξη
μεταλλευμάτων από τη Σελήνη, την κατασκευή τών τμημάτων, και το μοντάρισμα,
τόσο τής βάσης τού Τύχωνα, όσο και τών ρομπότ. Όμως, το 2010, μια νέα
ξενοκίνητη δικτατορία έριξε την Ελληνική κυβέρνηση, και οι πληροφορίες που
είχαμε μεταδώσει στο έθνος μας, έγιναν κτήμα τής Ένωσης, που είχε οργανώσει το
πραξικόπημα.
Η δικτατορία,
εθνικοποίησε τις επιχειρήσεις μας στη χώρα, μαζί με τα δεκάδες ιδρύματά μας.
Βέβαια, μας έμεινε τεράστια περιουσία στις υπόλοιπες χώρες, τις οποίες
διηύθυναν οικονομολόγοι τής απολύτου εμπιστοσύνης μας, με την βοήθεια επιχειρηματικών
προγραμμάτων από το μέλλον. Γίναμε όμως στόχος τής Ένωσης, η οποία
χρησιμοποιούσε τμήμα τού αμερικανικού σταθμού Φρήντομ. Οι δορυφόροι τής Ένωσης,
αφού κατέστρεψαν τον σταθμό μας γύρω από τη γη, σάρωναν την επιφάνεια τής
Σελήνης, για ν’ ανακαλύψουν την τοποθεσία τής βάσης μας. Έτσι, το 2012,
χρειάστηκε να «μετακομίσουμε» για μια φορά ακόμα, σ’ ένα τροχιακό σταθμό, γύρω
από τον Άρη, καθώς τα ρομπότ μας, διαμόρφωναν το εσωτερικό τού Δείμου, σε ένα
σύγχρονο εργαστήριο, και σε χώρους κατοικίας.
Έχουν περάσει από τότε
10 χρόνια. Οι οικονομικές μας επιχειρήσεις στη γη ανθούν, όμως εμείς είμαστε
αποκλεισμένοι στην ερημιά τού διαστήματος.
Οι διώκτες μας, μέρα με
την ημέρα δυναμώνουν. Κατέχουν ένα μεγάλο μέρος τής τεχνολογίας μας, και έχουν
στείλει αυτοαναπαραγόμενα ρομπότ σε όλο και μακρινότερες περιοχές. Το μόνο που
δεν έχουν ακόμα, είναι οι ταχυονικοί πομποί και δέκτες. Αυτοί είναι καλά
κρυμμένοι, συνδεδεμένοι με τις ζωές μας. Με τον θάνατο τού τελευταίου από εμάς,
θα καταστραφεί κάθε ίχνος τους. Φροντίσαμε να προσλάβουμε σε άλλες εργασίες
τους φυσικούς που εργάζονταν σ’ αυτή την έρευνα, κι έτσι στρέψαμε αλλού την
προσοχή τους. Ως σήμερα, μόνο εμείς οι τρεις γνωρίζουμε την πειραματική ύπαρξη
ταχυονίων.
Οι άνθρωποί μας στη γη,
μας ειδοποίησαν πρόσφατα πως μία ομάδα ρομπότ, κατευθύνονται προς τα φεγγάρια
τού Άρη. Είναι λοιπόν καιρός, να πάμε μακρύτερα. Πριν ξεκινήσουμε λοιπόν για το
Γανυμήδη, σας στέλνουμε αυτό το μήνυμα. Είναι πολύ μακριά ακόμα και για εμάς.
Δεν γνωρίζουμε πώς θα εξελιχθεί το ταξίδι. Είμαστε εβδομηντάρηδες, και στις
δύσκολες διαστημικές συνθήκες, ζούμε λόγω τών γνώσεών μας για τη γενετική.
Έχουμε κάνει γενετική ανάπλαση σε όλα σχεδόν τα μέλη μας. Όμως, αυτό που δεν
μπορούμε ακόμα να αλλάξουμε, είναι ο εγκέφαλός μας. Τα σώματά μας είναι νέα και
δυνατά, μα το νευρικό μας σύστημα γερνά. Κάτω από το νεανικό μας πρόσωπο,
κρύβεται ένα γέρικο, παράξενο μυαλό.
Τώρα πλέον, οι έρευνές
μας στρέφονται σε δύο τομείς κυρίως:
Ο ένας, είναι η
γενετική, και η κατανόηση τής λειτουργίας τού ανθρώπινου εγκεφάλου. Ο άλλος,
είναι η δημιουργία ενός συστήματος μετατροπής σωμάτων σε ταχυονική εκπομπή, και
το αντίστροφο. Αυτό, αν όχι εμείς, ελπίζουμε να το κατορθώσει η δική σας 4η
εκδοχή, με τις πληροφορίες που σας στέλνουμε. Ήδη, μπορούμε να επιλέγουμε το
«είδος», και όχι μόνο την ταχύτητα τών ταχυονίων που εκπέμπουμε. Ανάμεσα στα
«πακέτα» που θα λάβετε, θα υπάρχουν πληροφορίες για όλα αυτά, καθώς και ένα
χάπι, που σε συνδυασμό με την κατασκευή ενός μικροκυκλώματος, θα σας δώσει τη
δυνατότητα να «φωτογραφίζετε» στον εγκέφαλό σας όσα βλέπετε, ακόμα και αν είναι
σελίδες βιβλίων. Έτσι, θα μπορείτε να διαβάζετε ακόμα και όταν κοιμόσαστε, και
θα θυμόσαστε τόμους ολόκληρους. Το κύκλωμα αυτό, είναι ασφαλές, και δρα
μαγνητικά εξ’ επαγωγής στο οπτικό νεύρο, ενώ το χάπι, στη λειτουργία τής
μνήμης. Σε λίγες μόνο εβδομάδες, θα μπορείτε να γνωρίζετε όλα όσα σας
στέλνουμε...
Ένα σφύριγμα θαυμασμού ακούστηκε από τον Άρη, καθώς η εκπομπή
συνέχιζε:
...Σε λίγες ώρες,
φεύγουμε για το Γανυμήδη. Πίσω μας, αφήνουμε ρομπότ καταστροφής, από τα δεκάδες
χιλιάδες που έχουμε στο ηλιακό μας σύστημα. Επειδή αναπαράγονται, αυξάνονται
εκθετικά, και ακόμα, έχουν την ικανότητα να εξελίσσονται, με τηλεπρογραμματισμό
από εμάς, κατά τις απαιτήσεις μας. Κάθε φορά που μας ανακαλύπτουν,
καταστρέφουμε τα ρομπότ τους, και ανακόπτουμε την εξάπλωσή τους. Πρέπει να τους
καθυστερήσουμε, ώσπου να μεγαλώσουν τα παιδιά μας, το εξωσωματικό τού Ανδρέα
και τής Ρίτας, και το κλωνοπαίδι τού Άρη. Πιστεύουμε να γίνουν ταιριαστό
ζευγάρι...
«Ωχ!» ακούστηκε
ταυτόχρονα από τους δύο φίλους. Όμως τα γράμματα έβγαιναν γρήγορα, και
συνέχισαν να διαβάζουν.
...Εσείς, δεν θα
αποκτήσετε ποτέ αυτά τα υπέροχα παιδιά, έχετε όμως όλο τον καιρό να κάνετε
άλλα. Κι αυτά κι εκείνα, είναι παιδιά σας.
Τελειώνοντας αυτό το
μήνυμα, θα λάβετε οδηγίες για το πώς να κατασκευάσετε και να προγραμματίσετε
ένα νέο δέκτη ταχυονίων, με την ήδη υπάρχουσα σ’ εσάς τεχνολογία. Μόνο το
κόστος του θα είναι μεγάλο.
Ξεκινώντας από σήμερα,
θα μπορέσετε να τον συναρμολογήσετε σε 2 μόνο ημέρες. Με αυτόν, θα μπορέσετε να
λάβετε τηλεοπτικές εικόνες και ήχο υψηλής ευκρίνειας, με μεγάλη ανάλυση
στοιχείων. Ακόμα, στις υπόλοιπες 8 ημέρες, θα λάβετε με αυτόν δεκαπλάσιες
πληροφορίες, απ’ όσες έχετε ήδη λάβει ως τώρα, απ’ την πρώτη εκδοχή. Θα
διαπιστώσετε ότι υπάρχουν λύσεις, που θα σας επιτρέψουν πολύ σύντομα, να
κατασκευάσετε το πρώτο σας αυτοαναπαραγόμενο ρομποτ. Μόνο, προσέξτε την
τεχνολογία σας να μην διαρρεύσει, και ειδικά τα ταχυόνια, το χάπι και το
ρομπότ. Είναι πολύ επικίνδυνο.
Στη συνέχεια, εκτός από
τις τεχνικές πληροφορίες, θα λάβετε οικονομικούς καταλόγους, καταλόγους
κυβερνητικών προσώπων που μπορείτε να εμπιστευθείτε, καταλόγους διαστημικών
θέσεων με κάθε είδους ορυκτά για τις μελλοντικές σας βάσεις, θέσεις για τους
δορυφόρους σας, και ολόκληρη την εκδοτική μας δραστηριότητα, για τις εκδοτικές
σας επιχειρήσεις. Έτσι, θα έχετε έτοιμα τα άρθρα τών επομένων δεκαετιών, με
λίγες μόνο προσαρμογές, ανάλογα με τις αλλαγές που θα προκαλέσετε. Τέλος,
υπάρχει πληροφορία για τη συνωμοσία τής δικτατορίας, ώστε να είσαστε έτοιμοι να
την αποτρέψετε, αν επιχειρηθεί και στη δική σας εκδοχή. Τα υπόλοιπα θα τα
δείτε. Καλή επιτυχία στο έργο σας!
Και αμέσως άρχισαν να μεταδίδονται στοιχεία για την κατασκευή τής
«Φωτογραφικής Μνήμης».
«Νομίζω πως μπλέξαμε άσχημα!» είπε ο
Άρης.
«Αξίζει όμως τον κόπο». είπε ο
Ανδρέας. «...μέχρι στιγμής, με όλη αυτή
τη διαδικασία, ‘αναρριχώμαστε’ στους κλάδους τού χρόνου, αποφεύγοντας μπελάδες,
και κερδίζοντας γνώση. Νομίζω πως σε σχέση με τις άλλες εκδοχές, η δική μας η
4η, είναι η πιο πλεονεκτική».
«Από τις άλλες που γνωρίσαμε!» συμπλήρωσε
ο Άρης. «...γιατί, μην ξεχνάς, πως ίσως
χρειαστεί να στείλουμε κι εμείς κάποιο μήνυμα στο παρελθόν μας, όταν θα
βρεθούμε μπλεγμένοι! Αλλά για
πες μου ‘γαμπρέ’! ποιά είναι η Ρίτα;»
«Ίσως σου μιλούσα γι’ αυτήν σήμερα! πριν
από λίγες ημέρες, τη γνώρισα σ’ ένα φιλικό σπίτι. Σπουδάζει βιολογία, και τα
υπόλοιπα ενδιαφέροντά μας είναι κοινά. Έχει ήδη τελειώσει κάποιες σπουδές στον
ιατρικό κλάδο, και συμφωνήσαμε να εργασθεί στο τμήμα γενετικής που θα
ξεκινήσουμε μέσα στο 1996. Νομίζω πως στο πρόσωπό της βρήκα τον άνθρωπο με τον
οποίο θέλω να ζήσω την υπόλοιπη ζωή μου. Μοιάζει να ενδιαφέρεται κι αυτή για
μένα, και σκέφτομαι να τη ζητήσω σε γάμο. Όμως, μετά από το σημερινό μήνυμα,
αυτό είναι πλέον βέβαιο».
«Εμένα όμως, δεν μου αρέσει η ιδέα να
τελειώσω τη ζωή μου μαγκούφης στο διάστημα με ένα ‘κλωνοπαίδι’. Νομίζω πως
πρέπει να αρχίσω κι εγώ να ψάχνω για γυναίκα!» Είπε γελώντας ο Άρης. Και
συνέχισε: «Εν πάση περιπτώσει, σου
εύχομαι: «‘η ώρα η καλή!’»
Χρόνης Πάροικος