Η μάχη του έρωτα (Κεφάλαιο 4)

Κατέβηκε από τη λιμουζίνα και θαύμασε το καινούργιο του σπίτι. Δεν μπορούσε να πιστέψει πως θα έπρεπε να κατοικήσει σε αυτό το οίκημα και μάλιστα ως ιδιοκτήτης. Χαμογέλασε περήφανος και σοβάρεψε απότομα για να μπει στον ρόλο του. Οι αστυνομικοί κάτω στην καγκελόπορτα τον χαιρέτησαν με στρατιωτική πειθαρχία και το ίδιο έκανε κι εκείνος. Εξάλλου ήταν φίλοι του και καλοί του συνεργάτες. Δεν του είχε αρέσει η ιδέα να βασανίζει τους δικούς του ανθρώπους, αλλά ήταν η μοναδική λύση για την επιχείρηση που έπρεπε να στήσουν όσο πιο αληθοφανή γινόταν. Ήταν πλούσιος και έπρεπε να φαίνεται.

Μπήκε μέσα στον κήπο και το μάτι χάθηκε ανάμεσα σε τόσο πράσινο. Που το είχαν βρει αυτό το σπίτι; Το κυριότερο ερώτημα όμως που τον βασάνιζε ήταν αν θα κατάφερνε ποτέ να το τριγυρίσει ολόκληρο. Φανταζόταν πως η Χριστίνα είχε ψάξει αρκετά μέχρι να καταλήξει σε αυτό και μάλλον το είχε τριγυρίσει ολόκληρο για να δει μήπως κάτι δεν της άρεσε. Αυτή η γυναίκα μπορούσε να τρελάνει με την τελειομανία της τον οποιοδήποτε σε δευτερόλεπτα.
Δίπλα του εμφανίστηκε η Χριστίνα που τον κοιτούσε νευρικά.
«Συγχαρητήρια», του είπε τελικά και του έδειξε το σπίτι του.
«Για το σπίτι μου; Η αλήθεια είναι ότι το έφτιαξα με πολύ κόπο», την πείραξε και εκείνη φούρκισε νευριασμένη.
«Είσαι σαχλός», ανταπάντησε και του έριξε ένα δολοφονικό βλέμμα, το οποίο μεταλλάχτηκε μετά από μερικά δευτερόλεπτα σε γέλιο. «Είμαι η Ξένια και είσαι ο κύριος Μέγας. Μην ξεχνάς τους ρόλους μας», του υπενθύμισε.
«Έχω μάθει απέξω τις κινήσεις μου και τα λόγια μου. Είμαι καλός στο σκάκι Ξένια», της έκλεισε το μάτι πονηρά και εκείνη κοκκίνισε.
«Υπάρχουν αρκετά νεαρά κορίτσια στην υπηρεσία σου και θα σου συνιστούσα να μείνεις μακριά τους. Δεν θέλουμε μπλεξίματα με έρωτες και σαχλαμάρες», γέλασε και τον σκούντηξε με τον αγκώνα της.
«Δεν έχω σκοπό να ερωτευτώ Χριστίνα, αν αυτό σε απασχολεί», την κοίταξε σοβαρός.
«Ξένια είπαμε», έφτασαν μπροστά στην εξώπορτα και εκείνη άνοιξε σχεδόν αυτόματα.
Η Ξένια προχώρησε μπροστά και στάθηκε δίπλα από το προσωπικό που ήταν παρατεταγμένο μπροστά στον Ντίνο. Τους κοίταξε όλους έναν - έναν και καθώς η ματιά του περιπλανήθηκε στον χώρο κόντεψε να πνιγεί.
Εκείνη ήταν εδώ. Εκείνη η κοπέλα από το κέντρο ήταν στο καινούργιο του σπίτι σαν υπηρέτρια. Κράτησε την έκπληξή του για τον εαυτό του και τους χαιρέτησε.
Δεν είπε πολλά λόγια παρά μόνο ότι θα ήθελε την καλύτερη συνεργασία. Αγνόησε το επίμονο βλέμμα της κοπέλας και τους έκανε νόημα με το χέρι του να φύγουν. Η Ξένια τον κοίταξε παραξενεμένη γιατί το σενάριο είχε άλλα λόγια, αλλά δεν είπε τίποτα παρά μόνο έφυγε προς την κουζίνα.
Η Νεφέλη όμως δεν κούνησε τα πόδια της, σαν να είχαν βαρύνει ξαφνικά και δεν μπορούσε να περπατήσει. Στεκόταν εκεί, στην μέση του πουθενά να κοιτάζει τον Άγγελο από τον παράδεισο, επιβλητικό μέσα στο άψογο κουστούμι του. Ώστε ήταν ο γνωστός Φίλλιπος Μέγας και ήταν τόσο όμορφος που της ερχόταν ζάλη.
«Δεν σε χρειάζομαι κάτι. Μπορείς να πηγαίνεις», άκουσε την μεθυστική φωνή του να της τραγουδάει στο αυτί και χαμογέλασε ασυναίσθητα. «Έχεις κάποιο πρόβλημα; Σου είπα να φύγεις!» έγινε αυταρχικός και την κοίταξε νευριασμένος που δεν τον άκουγε.
«Συγγνώμη κύριε», απολογήθηκε και έσκυψε το κεφάλι ντροπιασμένη.
«Πως σε λένε;»
«Νεφέλη», του απάντησε και γύρισε να φύγει.
Άφησε μερικές βρισιές να ξεφύγουν από τα χείλη της για την ανάρμοστη συμπεριφορά του ήρωα της και κοπάνησε με δύναμη την πόρτα του δωματίου της πίσω της. Δεν ήταν δυνατόν να μην την θυμόταν. Μόλις χθες την είχε σώσει από την κλοπή και σήμερα την κοιτούσε με παγωμένο ύφος και ανέκφραστος.
«Ηλίθιε πλούσιε», ψέλλισε και ξάπλωσε στο κρεβάτι της.
Ο Ντίνος έβαλε ένα ουίσκι για να ηρεμήσει. Ήταν πολύ κακό που αυτή η κοπέλα είχε προσληφθεί. Του αποσπούσε την προσοχή και του ήταν αρκετά δύσκολο να της μιλήσει αυταρχικά. Δεν μπορούσε όμως να χαλάσει το σχέδιο της αστυνομίας. Ο στόχος δεν ήταν να πιάσει κουβέντα με ένα κοριτσάκι που είχε δει μια φορά, αλλά να πιάσουν τον χειρότερο εγκληματία στα χρονικά και να μην πανικοβάλουν τον κόσμο. Είχε μια αποστολή να φέρει εις πέρας και τίποτα δεν έπρεπε να του σταθεί εμπόδιο.
«Τι έπαθες φιλαράκι;» άκουσε την φωνή του Γιώργου να κελαηδά στα αυτιά του.
«Έχω πάθει αλλεργία στον τόσο πλούτο», του απάντησε σαν να έβριζε.
«Κάνε υπομονή και όλα θα τελειώσουν γρήγορα», ο Γιώργος άναψε ένα τσιγάρο για να πνίξει το άγχος του. «Έχουμε πρόβλημα», κατέληξε τελικά.
«Τι έγινε;»
«Ο τύπος έχει μια κόρη», του εξήγησε περιληπτικά.
«Ε και;» δεν φάνηκε να ενοχλήθηκε από την καινούργια ανακάλυψη.
«Είσαι τρελός; Πρέπει να την βρούμε» του ξέφυγε μια βρισιά και κοίταξε σοβαρά τον Ντίνο. «Κι αν την έχει βάλει στο κόλπο;»
«Γιώργο δεν πρόκειται να αρχίσω να ψάχνω στα τυφλά για την κόρη του Δούκα. Αν θέλετε κάντε το μόνοι σας. Αρκετά προβλήματα έχω στο κεφάλι μου», ξεφύσησε νευριασμένος.
«Έχουμε κάποια λίγα στοιχεία γι' αυτήν, αλλά κανείς δεν ξέρει που είναι. Έμενε με τον πατέρα της, αλλά τις τελευταίες εβδομάδες έχει εξαφανιστεί»
«Δεν με νοιάζει»
«Καλά, θα το αναλάβω εγώ το θέμα της κόρης του. Πρέπει να την βρούμε ο κόσμος να χαλάσει»
«Πραγματικά πιστεύεις πως θα βοηθήσει σε κάτι να μπλέξεις ένα κοριτσάκι σε όλο αυτό; Ας την αφήσουμε να ζήσει ήρεμη την ζωή της»
«Όπως κι να έχει πρέπει να σιγουρευτούμε ότι δεν είναι μπλεγμένη η πιτσιρίκα. Αν είναι αθώα, θα την προστατέψουμε από αυτά που έρχονται»
«Κάνε ότι θέλεις, απλά μην με μπλέξετε σε αυτό. Δεν νομίζω ότι θα βοηθήσει κανέναν να μπλεχτούν κι άλλα άτομα»
«Εσύ να είσαι συγκεντρωμένος στην αποστολή σου και τα υπόλοιπα θα τα αναλάβουμε εμείς», έβαλε λίγο ουίσκι στο ποτήρι του και το ήπιε μονορούφι.
Εκείνη την ώρα μπήκε η Νεφέλη στο σαλόνι και σταμάτησαν απότομα τις συζητήσεις.
«Κύριε χρειάζεστε κάτι;» ρώτησε τον Ντίνο με μάτια που πετούσαν σπίθες.
«Όχι, δεν σε φώναξα», της είπε απότομα.
«Τότε μπορώ να περπατήσω λίγο στον κήπο;»
Ο Ντίνος την κοίταξε περίεργα και για λίγο σάστισε με το θάρρος της.
«Εδώ δεν ήρθες για να...»
«Μπορείς», τον διέκοψε ο Γιώργος και της χαμογέλασε. Η Νεφέλη του ψιθύρισε ένα ευχαριστώ και έφυγε τρέχοντας προς τον κήπο. «Μπορείς να μου πεις τι σου έφταιξε η κοπέλα;»
«Εδώ δουλεύει, δεν ήρθε για να σαχλαμαρίζει», γρύλισε νευριασμένος.
«Κι εσύ εδώ δουλεύεις, γι' αυτό κοίτα την δουλειά σου και άσε την κοπέλα να κάνει ότι θέλει. Μην γίνεις γεροξεκουτιασμένος τώρα που απόκτησες για λίγο εξουσία»
«Δεν θαμπώνομαι εγώ από αυτά»
«Τότε δείξε λίγη κατανόηση στο άμοιρο κορίτσι και άφησέ την να απολαύσει την θέα»
«Είναι εκείνη», του είπε τελικά και στρογγυλοκάθισε στον καναπέ.
«Ποια;»
«Εκείνη η κοπέλα στο κέντρο»
«Εκείνη που με διαολόστειλες για να την βρω;» άνοιξε μερικά εκατοστά το στόμα του.
«Ναι», ξεφύσησε.
«Είναι πολύ όμορφη», συμπέρανε τελικά και κάθισε κι αυτός βαρύς στον καναπέ. «Και γιατί τέτοια μούτρα;»
«Δεν περίμενα να την βρω εδώ. Με ξάφνιασε», παραδέχτηκε ηττημένος.
«Σου αρέσει η μικρή;» τον κοίταξε με πονηρό βλέμμα.
«Με ξέρεις Γιώργο. Το γούστο μου δεν είναι τόσο εύκολο που να σέρνεται πίσω από κοριτσάκια», δεν έλεγε ψέματα. Η κοπέλα ήταν όντως πολύ όμορφη αλλά δεν ήταν για τα δικά του δόντια. Εκείνος θα την κατασπάραζε έτσι άβγαλτη που φαινόταν κι αδύναμη.
«Άσε τους έρωτες και κοίτα να μελετήσεις καλά. Αύριο πρέπει να είσαι πολύ καλά διαβασμένος γιατί θα παίξετε στο δικό σου γήπεδο. Κοίτα μην τα χάσεις», του έριξε μια άγρια ματιά και το άφησε μόνο του να κοιτάει το κενό.
Ο Γιώργος ήταν υψηλόβαθμος αστυνομικός και εν μέρει αφεντικό του Ντίνου. Φυσικά ποτέ δεν είχαν σχέσεις αφεντικού και υπαλλήλου αλλά μερικές φορές έπρεπε να γίνει λίγο πιο αυστηρός όταν αφορούσε την δουλειά του. Τον Ντίνο τον γνώριζε από το γυμνάσιο ακόμα, τότε που κανείς από τους δύο δεν είχαν επιλέξει το επάγγελμα της καρδιάς τους. Έδωσαν μαζί εξετάσεις και κατάφεραν να ενταχθούν στο σώμα της αστυνομίας με πολλά παράσημα και βραβεία.
Ο Γιώργος διακρίθηκε σύντομα για την οργάνωσή του και τον τρόπο που είχε να διαχειρίζεται τους ανθρώπους γύρω του, ενώ ο Ντίνος είχε αστυνομικό δαιμόνιο μέσα του. Δύσκολα μπορούσες να τον κοροϊδέψεις ή να τον μπερδέψεις. Ήταν πάντα προσηλωμένος στην δουλειά του και έτοιμος να τα βάλει με τον χειρότερο εγκληματία του κόσμου. Γι' αυτό άλλωστε τον είχαν διαλέξει για να παίξει τον ρόλο του μεγαλοεπιχειρηματία Μέγα. Κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να μείνει συγκεντρωμένος στην αποστολή καλύτερα από τον Ντίνο.
Το μοναδικό που ανησυχούσε τον Γιώργο ήταν αυτή η πιτσιρίκα που είχε εισβάλει σαν υπηρέτρια στο σπίτι και είχε φέρει αναστάτωση στον φίλο του. Τον είδε πως είχε κάνει για να την βρει εκείνο το βράδυ και πόσες μπύρες χρειάστηκαν για να ηρεμήσει. Είχε δει επίσης και τα τεντωμένα νεύρα του καθώς του είχε μιλήσει εκεί στο σαλόνι. Έπρεπε να μιλήσει με την Χριστίνα και αυτή η μικρή να φύγει από εκεί μέσα. Αν κάτι πήγαινε στραβά ήταν σίγουρος πως θα έφταιγε η πιτσιρίκα.
Έπειτα ήταν κι η κόρη αυτού του καθάρματος που κυκλοφορούσε ελεύθερη και κανείς δεν γνώριζε που βρισκόταν. Έπρεπε να την βρει. Ήταν το μοναδικό χαρτί που θα μπορούσε να τους βοηθήσει στην διαλεύκανση της υπόθεση, ίσως λίγο πιο γρήγορα.
Χτύπησε την γροθιά του στο τιμόνι, καθώς προσπαθούσε να σκεφτεί τις παρακάτω κινήσεις τους. Είχε μάθει από την Χριστίνα πως ο Ντίνος είχε αλλάξει πολλά από εκείνα που θα έπρεπε να είχε πει, αλλά δεν ήταν κατάλληλη στιγμή για να το αναφέρει. Έβαλε τσατισμένος μπρος και ξεκίνησε για το γραφείο. Έπρεπε να δουλέψει για να τελειώνουν και επιτέλους να μπορέσει να χαρεί λίγο την γυναίκα του.

Δυο μήνες είχε μόνο παντρεμένος και δεν είχε καταφέρει να μείνει σπίτι για περισσότερο από δύο ώρες την μέρα. Είχαν ξεχάσει τι θα πει ηρεμία και ρομαντισμός. Έπρεπε όμως να είναι σωστός στην δουλειά του και να μην αφήσει τον έρωτα για την γυναίκα του να τον αποπροσανατολίσει. Γύρισε φουρκισμένος στο τμήμα και κλείστηκε στο γραφείο του.

Βασιλική Κυργιαφίνη