Λογοτεχνικές ερωτικές σκηνές - Πώς να τις αποτυπώσετε στο χαρτί.

 Όπως είναι φυσικό κι αναμενόμενο, από την σειρά των άρθρων μας δεν θα μπορούσε να λείπει ένας οδηγός με συμβουλές για το πως να γράψετε ερωτικές σκηνές. Για ποιόν ακριβώς λόγο ανατέθηκε αυτό το άρθρο σε μένα δεν μπορώ να καταλάβω, αλλά μιας και επί τρία χρόνια με φωνάζουν Γκρέυ, θα προσπαθήσω να σταθώ επάξια της φήμης μου.

     Δεν θα το παίξω σε καμία περίπτωση ειδήμων στην ερωτική λογοτεχνία. Ωστόσο, μιας και έχω γράψει αρκετές ερωτικές σκηνές στο παρελθόν, μπορώ να μοιραστώ μαζί σας τις εμπειρίες και τις απόψεις μου.

   Αρχικά, θέλω να διευκρινίσουμε την διαφορά ανάμεσα σε ένα μυθιστόρημα ερωτικής λογοτεχνίας και σε κάποιο που απλά περιέχει και ερωτικές σκηνές. Ένα μυθιστόρημα για να ανήκει στη κατηγορία της ερωτικής λογοτεχνίας θα πρέπει να πραγματεύεται και αυτήν. Τι εννοώ; Ότι το μεγαλύτερο μέρος του θα πρέπει να στρέφεται γύρω από το σεξουαλικό κομμάτι του έρωτα, να έχει πολλές σκηνές, αναλύσεις σχετικά με αυτές, συναισθήματα που μπορούν να αναπτυχθούν κατά τη διάρκεια της επαφής και ούτω καθεξής. Χωρίς βέβαια να το πάμε στα άκρα, δεν εννοώ ότι τα μυθιστορήματα ερωτικής φύσης δεν έχουν πλοκή. Φυσικά και έχουν, αλλιώς θα τα βλέπαμε με ένδειξη ακατάλληλου σε αντίστοιχα sites.

     Για να μην μακρηγορούμε.. Ας πούμε για το πως να κάνετε το δικό σας μυθιστόρημα να ανήκει σε αυτήν την κατηγορία. Αυτό είναι απλό. Γράψτε ερωτικές σκηνές.. Πολλές.. Και διαφορετικές! Να τι θα πρέπει να προσέξετε όμως.

     Το κλειδί για να έχει επιτυχία ένα τέτοιου είδους βιβλίο είναι να μην επαναλαμβάνει συνέχεια τις ίδιες και τις ίδιες λέξεις. Ευτυχώς η γλώσσα μας είναι πολύ πλούσια σε λήμματα που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αρκεί να ψαχτείτε λίγο. Οι 50 αποχρώσεις του γκρι κατηγορήθηκαν για φτωχό λεξιλόγιο, κάτι που στην αγγλική γλώσσα είναι λογικό να γίνει μιας και το δικό τους λεξιλόγιο είναι περιορισμένο. Εμείς έχουμε όμως αυτό το προνόμιο.. Μπορούμε να περιγράψουμε το ίδιο πράγμα με πολλές διαφορετικές λέξεις και αυτό θα κάνουμε. Και το συγκεκριμένο δεν ισχύει μόνο για τις ερωτικές σκηνές αλλά για όλα τα μέρη μιας ιστορίας. Χρυσός κανόνας να μην επαναλαμβάνονται οι ίδιες λέξεις συνέχεια, πόσο μάλλον στην ίδια πρόταση. Γι’ αυτό, γράφουμε μια πρόταση, μια παράγραφο, μια σκηνή, μετά την ξαναδιαβάζουμε και αν δούμε ότι μια λέξη επαναλαμβάνεται την αντικαθιστούμε με μια συνώνυμή της, τόσες υπάρχουν.

     Ένα λοιπόν θέμα είναι το λεξιλόγιο. Πριν προχωρήσουμε στο επόμενο όμως θέλω να προσθέσω κάτι. Οι ερωτικές σκηνές μπορούν να περιγράφουν με πολλούς τρόπους. Μεταφορικά, αλληγορικά, κυριολεκτικά, ωμά.. Η επιλογή ανήκει στον εκάστοτε δημιουργό, ωστόσο πιστεύω ότι η χρήση «κακού» λεξιλογίου δεν αρμόζει τόσο σε ένα λογοτεχνικό κείμενο. Στο κάτω κάτω είμαστε άνθρωποι του πνεύματος, δεν θα περιγράφαμε ποτέ μια σεξουαλική μας εμπειρία με χυδαία λόγια. Γιατι η συγγραφή αυτό είναι. Αφήγηση γεγονότων μέσα από το πρόσωπο του πρωταγωνιστή. Θα μου πείτε τώρα ότι αν χρησιμοποιήσουμε εκλεπτυσμένο λεξιλόγιο το κείμενο δεν θα είναι αληθοφανές. Και εγώ θα σας απαντήσω το εξής:

     Η αληθοφάνεια φαίνεται από τη διάσταση που θα δώσουμε στην σκηνή. Όσο και να θέλουμε να πρωτοτυπήσουμε, αν βάλουμε τους πρωταγωνιστές να κρέμονται από το ταβάνι και τους πολυελαίους, τότε κανείς δεν θα ταυτιστεί με την σκηνή, όσο γυμνασμένος κι αν είναι! Οι περιγραφές μπορούν να γίνουν με όμορφα λόγια και αν κάπου πρέπει να χρησιμοποιήσουμε πιο καθημερινές εκφράσεις, αυτό θα είναι στους διαλόγους. Εκεί ναι, ακόμα και χυδαίες λέξεις δεν θα είναι τόσο αθέμιτες. Μπορεί να σοκάρουν και γι’ αυτό πρέπει να χρησιμοποιηθούν με προσοχή, αλλά είναι κάτι που όντως θα συμβάλει στο πόσο «καθημερινό» θα είναι το κείμενο.

Πάμε να δούμε μερικά παραδείγματα.

Μια κακή περιγραφή ερωτικής σκηνής:
Ο Γιώργος χούφτωσε άγρια τα μπούτια μου με τα χέρια του και με τράβηξε πάνω του. Με φίλησε απότομα με γλωσσόφιλο και τράβηξε με τα χέρια του τα μαλλιά μου κάνοντας με να ανατριχιάσω. Τράβηξε τη μπλούζα μου, κόντεψε να την σκίσει κ χούφτωσε το στήθος μου.

Τα λάθη που υπάρχουν στο κείμενο αυτό θέλω να πιστεύω ότι είναι προφανή.

Ας δούμε ένα παράδειγμα του πως θα έπρεπε να είναι:
Ο Γιώργος έπιασε με δύναμη τους γοφούς μου και με τράβηξε πάνω του. Έφερε απότομα τα χείλη του στα δικά μου και με παρέσυρε σε ένα άγριο φιλί, ενώ παράλληλα τα χέρια του τραβούσαν ανεπαίσθητα τα μαλλιά μου, στέλνοντας κύματα ηδονής σε όλο μου το κορμί. Με μια κίνηση τράβηξε την μπλούζα μου προς τα πάνω, βάζοντας τόση δύναμη που παραλίγο να σκιστεί κ κάλυψε με τις χούφτες του το στήθος μου..

     Μεγάλη σημασία σε τέτοιες ερωτικές σκηνές έχουν οι λεπτομερείς περιγραφές. Ο αναγνώστης για να μπορέσει να ακολουθήσει την σκηνή πρέπει να ενημερωθεί για κάθε βήμα της. Η σκηνή σας πρέπει να έχει ειρμό, να προχωράει σε πραγματικούς χρόνους, χωρίς να κάνει άλματα χρονικά και νοηματικά. Αν την μια στιγμή οι ήρωες είναι ξαπλωμένοι στο κρεβάτι και την επόμενη στον καναπέ, ο αναγνώστης θα χάσει τον ειρμό του και δεν θα μπορέσει να βιώσει την σκηνή όπως θέλουμε να τον κάνουμε εμείς να την βιώσει. Πρέπει, όπως με κάθε άλλη σκηνή, να του δημιουργήσουμε συναισθήματα. Κι αυτό επιτυγχάνεται μέσα από την βήμα βήμα περιγραφή των γεγονότων.

     Στο παράδειγμα είδαμε πόσο σημαντική είναι η χρήση του σωστού λεξιλογίου, των σημείων στίξης και η δημιουργία ολοκληρωμένων νοηματικά προτάσεων. Ένας δεύτερος αλλά εξίσου σημαντικός παράγοντας είναι η φαντασία και η εμπειρικότητα του κειμένου. Το πρώτο φαντάζομαι είναι ευνόητο, πρέπει να έχουμε φαντασία έτσι ώστε οι σκηνές μας να είναι πρωτότυπες, όχι πολύ τετριμμένες και να μπορούν να απορροφήσουν τον αναγνώστη στο μυθιστόρημα. 
Η εμπειρικότητα είναι κάτι τελείως διαφορετικό και όσο περίεργο κι αν σας ακουστεί είναι πολύ σημαντικό στην ερωτική λογοτεχνία. Για να γράψει κανείς ερωτικές σκηνές, θα πρέπει να έχει προσωπική εμπειρία στο κομμάτι του έρωτα. Αυτό το τονίζω γιατι ξέρω ότι πολλοί συγγραφείς και αναγνώστες του blog είναι μικροί σε ηλικία και δεν έχουν αυτή την εμπειρία (και καλά κάνουν, προς Θεού). 

     Όπως σε κάθε σκηνή του βιβλίου έτσι και στην ερωτική, οι περιγραφές πρέπει να γίνουν με σωστό τρόπο και ο συγγραφέας θα πρέπει να ξέρει πως ακριβώς θα τις αποδώσει. Αν τις γράψει με την ιδέα του πώς πιστεύει ότι θα ήταν, το κείμενο έχει πολλές πιθανότητες να βγει λάθος και αναληθές. Θα μου αντικρούσετε βέβαια το επιχείρημά μου με το εξής: «και σε μια σκηνή που ο ήρωας πολεμάει έναν δράκο, ο συγγραφέας δεν έχει προσωπική εμπειρία, παρόλα αυτά την γραφεί όπως την φαντάζεται.» 

     Και η απάντησή μου δεν θα είναι άλλη από το ότι μιλάμε για δυο διαφορετικές περιπτώσεις. Δεν υπάρχει -απ’ όσο ξέρω τουλάχιστον- κάποιος άνθρωπος που έχει πολεμήσει με δράκο για να μας πει πως είναι, και ακόμα περισσότερο να έχει αυτή την εμπειρία και μετά να την διαβάσει σε μυθιστόρημα. Αυτό που λέω είναι ότι ο έρωτας είναι κάτι καθημερινό, και το 90% των ανθρώπων που θα διαβάσουν την ιστορία θα έχουν προσωπική εμπειρία πάνω στο θέμα, όχι όπως στη μάχη με τους υπερφυσικούς δράκους. Αν κάτι λοιπόν δεν έχει αποδοθεί σωστά, ο αναγνώστης θα το αναγνωρίσει και αυτό θα τον ξενίσει. Αν θέλετε και πάλι να το προσπαθήσετε, κάντε το, αλλά τουλάχιστον μιλήστε με άτομα που έχουν αυτή την εμπειρία και συγκεντρώστε όσες περισσότερες πληροφορίες μπορείτε. Ο έρωτας μπορεί να φαίνεται κάτι απλό, αλλά δεν είναι!

     Φεύγοντας από αυτό το κομμάτι, θέλω να αναφέρω το εξής. Κάθε ιστορία έχει τον δικό της χαρακτήρα, και η επιλογή του τρόπου απόδοσης της ερωτικής σκηνής είναι στο χέρι του εκάστοτε δημιουργού. Σε όλων των ειδών τις ιστορίες, φανταστικές, ρομαντικές, πολεμικές κλπ, ο έρωτας βρίσκει χώρο. Κι αυτό γιατι η καθημερινότητα και η ζωή μας είναι συνυφασμένες με τον έρωτα. Οπότε δεν υπάρχει τίποτα πιο φυσιολογικό από το να διαβάζεις γι’ αυτόν. 
Ειδικά σε βιβλία που πραγματεύονται την ιστορία ανθρώπων που αγαπήθηκαν, είναι αφύσικο να αφηγείται κάποιος ολόκληρη τη ζωή τους χωρίς να αναφερθεί καθόλου σε αυτό. Μην ντρέπεστε να γράψετε ερωτικές σκηνές. Δεν είπαμε να γίνουμε όλοι Ε. L. James αλλά πρέπει να αποβάλλουμε λίγο το αίσθημα του ανήθικου που πολλές φορές περιβάλει τη λογοτεχνία. 
Προσωπικά, με ενοχλεί να μη διαβάζω καθόλου ερωτικές σκηνές σε κάποιο βιβλίο, ή ενώ βλέπω λεπτομερώς την καθημερινότητα ενός ζευγαριού, ξέρω τι κάνει από την ώρα που ξυπνάει μέχρι την ώρα που κοιμάται, αλλά παρόλα αυτά βλέπω την σκηνή που κάνει έρωτα σε δυο γραμμές αναφορικά και η συνέχεια αφήνεται στη φαντασία μου! Όχι! Η ερωτική σκηνή είναι απαραίτητη, χρειάζεται να δεις τους ήρωες σε μια από τις πιο ευάλωτες στιγμές τους, να νιώσεις την ολοκλήρωση τους και μαζί τους να ολοκληρωθείς κι εσύ. Γιατι μόνο βλέποντας τους στο 100% της έκφανσης τους μπορείς να δεθείς μαζί τους. Αλλιώς είναι σαν να σου κρατάνε μυστικά, κ αυτό είναι κάτι που δεν θέλουμε. Οι ερωτικές σκηνές λοιπόν πάνε παντού, εκτός από τα παιδικά βιβλία κι εκείνα που δεν εμβαθύνουν σχεδόν καθόλου στην ανάλυση χαρακτήρων –αν υπάρχουν.

     Ας προχωρήσουμε τώρα στις δικές σας ερωτήσεις. Κάποιες τις έχω ήδη αναπτύξει στον κορμό του άρθρου, ωστόσο θα τις απαντήσω και ξεχωριστά για να έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα.

Τι χρειάζεται να αναφέρω από λεπτομέρειες; Τι να πω για να μην γίνω τελείως περιγραφικός και τι να μην πω, το οποίο θα μπορώ να αφήσω στη φαντασία του αναγνώστη, χωρίς ωστόσο να μείνει «κενή» η σκηνή; (Σωτηρία Σαββοπούλου)
Η περιγραφή στις ερωτικές σκηνές είναι ένα βασικό κομμάτι. Όπως ανέφερα και πιο πάνω, αν ο αναγνώστης δεν ακολουθεί βήμα βήμα τις εικόνες σου, κάποια στιγμή θα χάσει τις κινήσεις και θα μπερδευτεί. Ωστόσο δεν χρειαζόμαστε υπερβολές.. Δεν χρειάζεται να περιγράψεις κάθε κίνηση των χεριών και των ποδιών, απλά να δώσεις τη γενική κίνηση στην εικόνα που περιγράφεις. Συνίσταται η χρήση αποσιωπητικών σε σημεία που θέλεις να αφήσεις τον αναγνώστη να φανταστεί πράγματα. Και όσα δεν θέλεις να περιγράψεις αναλυτικά, μπορείς να τα πεις μέσω συναισθημάτων – πως κάνουν τον δέκτη να νιώθει. Σε μια πιο αλληγορική σκηνή μπορείς να αφήσεις να εννοηθούν περισσότερα πράγματα.

Πού να εστιάζω όταν γράφω μια ρομαντική ερωτική σκηνή; (Eve Dim)
Στις πιο ρομαντικές ερωτικές σκηνές καλό είναι να αποφεύγονται πολύ σκληρές εκφράσεις, ακόμα και στους διαλόγους μεταξύ των πρωταγωνιστών. Γενικά ο τρόπος που θα αφηγηθείτε την σκηνή σεξ, πρέπει να συμβαδίζει με την υπόλοιπη ιστορία και τον χαρακτήρα των πρωταγωνιστών σας. Δεν μπορεί ένας ήρωας να είναι χαμηλών τόνων, ήρεμος, γλυκός και στην ερωτική σκηνή να συναγωνίζεται bdsm showmen. Κάπου πρέπει να συνδέεται όλο αυτό, αλλιώς θα φανεί εξωπραγματικό και θα ξενίσει όσους το διαβάσουν. Και μην ακούσω αντεπιχειρήματα του τύπου «μπορεί να βγαίνει ο σκληρός του εαυτός στο σέξ» γιατι πολύ απλά κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Ή αν θέλεις να το κάνεις να ισχύει, πρέπει να έχεις δώσει κάποια δείγματα ότι ο πρωταγωνιστής σου έχει ισχυρή προσωπικότητα σε όλο σου το έργο, αλλιώς απλά έχεις δημιουργήσει έναν διπολικό χαρακτήρα.
Στο θέμα μας λοιπόν, σε μια πιο ρομαντική ερωτική σκηνή, εστιάζουμε περισσότερο στα συναισθήματα και στο πιο γλυκό κομμάτι του έρωτα. Περιγράφουμε πως νιώθουν οι πρωταγωνιστές παράλληλα με αυτά που γίνονται και δίνουμε έμφαση στην ατμόσφαιρα.

Ερωτική σκηνή.. Ποιος ο σκοπός και ο ρόλος της στην υπόθεση; Γίνεται χυδαία λόγω λεξιλογίου ή λόγω έλλειψης συναισθημάτων; Τι την κάνει πιο ζωντανή, ο αισθησιασμός που εκπέμπει ή η έντονη περιγραφή; (Χρυσάνθη Καλαφάτη)

Αρχικά να ξανατονίσω ότι η ερωτική σκηνή χωράει σε κάθε μυθιστόρημα. Ο σκοπός της είναι να μας κάνει να δεθούμε περισσότερο με τους ήρωες, να τους δούμε σε όλη την έκφανση της ζωής και της δράσης τους και να μπορέσουμε να ταυτιστούμε μαζί τους. Ο έρωτας είναι βασικό και καθημερινό κομμάτι της ζωής μας και δεν μπορεί να λείπει από κανένα μυθιστόρημα (με μέτρο εννοείται πάντα – εκτός αν γράφουμε ερωτική λογοτεχνία).
Μια ερωτική σκηνή γίνεται χυδαία για δύο λόγους. Και λόγω λεξιλογίου, που όπως είπαμε πιο πάνω παίζει από τους πιο σημαντικούς ρόλους, αλλά και εξαιτίας των χαρακτήρων. Ωστόσο μια χυδαία ερωτική σκηνή μπορεί να είναι αυτό που θέλουμε να βγάλουμε προς τα έξω, αν για παράδειγμα υπάρχει βιασμός, ή θέλουμε να τονίσουμε μια αρνητική σεξουαλική εμπειρία του ήρωα. Το χυδαίο λεξιλόγιο βέβαια συνεχίζω να υποστηρίζω ότι δεν χωράει σε ένα λογοτεχνικό δημιούργημα, πέραν από κάποια μικρή χρήση στους διαλόγους.
Η ζωντάνια μιας τέτοιας σκηνής συνδέεται άμεσα με τον τρόπο που θα αποδώσει ο συγγραφέας την περιγραφή. Ο αισθησιασμός θα φανεί μέσα από τις περιγραφές των συναισθημάτων και της ατμόσφαιρας που θα καταφέρει να δημιουργήσει μέσω της έντονης περιγραφής. Οπότε αυτά τα δύο έχουν άμεση σύνδεση μεταξύ τους.

Πώς να γράψεις μια ερωτική σκηνή, χωρίς υπερβολές και ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, ωστόσο να μην χάνει το συναίσθημα το κείμενο; (Mary Kokk)
Εδώ η απάντηση είναι μία. Παν μέτρον άριστον. Το συναίσθημα μιας ερωτικής σκηνής μπορεί να αποδοθεί ακόμα και χωρίς να περιγράψεις την παραμικρή κίνηση των πρωταγωνιστών. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις όμως είναι να τα συνδυάσεις και τα δύο. Δεν χρειάζεται να μπεις σε λεπτομερείς περιγραφές, οι οποίες ίσως σε δυσκολέψουν κιόλας, αλλά να βάλεις τις απαραίτητες για το κείμενό σου και να εστιάσεις στο συναισθηματικό κομμάτι. Να σημειώσουμε βέβαια ότι κάθε ερωτική σκηνή δεν είναι απαραίτητο ότι πρέπει να έχει συναίσθημα – υπάρχουν και σκηνές πιο ωμές, χωρίς ρομαντικό υπόβαθρο. Όπως ακριβώς και στην καθημερινότητα.


Πώς περιγράφω μια ερωτική σκηνή; Να μην γίνει ούτε 50 αποχρώσεις του γκρι, αλλά να μην είναι και ξενέρωτη. Τα do & τα dont. (Αγγελική Δρακάκη)
Την ερώτηση αυτή νομίζω την έχω καλύψει ήδη, ωστόσο θα τα συνοψίσω ξανά σε μια λίστα αυτή τη φορά.

  Do:

  •     Αποτύπωσε το συναίσθημα στην σκηνή
  •     Γράψε τις απαραίτητες λεπτομέρειες
  •     Βάλε ερωτικές σκηνές με μέτρο μέσα στο μυθιστόρημα (διευκρινίσαμε τη διαφορά         ερωτικής λογοτεχνίας – ερωτικής σκηνής, τώρα τα έμαθες!)
  •     Περίγραψε με λογοτεχνικώς αποδεκτό λεξιλόγιο και με διαφορετικές λέξεις την σκηνή
  •     Βάλε φαντασία και χρησιμοποίησε την προσωπική σου εμπειρία για να δώσεις αληθοφάνεια στην σκηνή.
  Don’t do:

  •     Μη χρησιμοποιείς χυδαίο λεξιλόγιο στην αφήγηση.
  •     Μην εστιάζεις μόνο στα συναισθήματα ή μόνο στις περιγραφές. Πρέπει να γίνεται συνδυασμός.
  •     Μην αναλώνεσαι σε λεπτομέρειες που μπορεί να μην ενδιαφέρουν (όχι, το ότι κελαηδούσαν τσαλαπετεινοί όταν την έγδυνε δεν νοιάζει κανέναν!)
  •     Μην είσαι υπερβολική/ός στην περιγραφή των κινήσεων και των συναισθημάτων. Κανείς δεν νιώθει ότι πέφτει σε γκρεμούς αισθήσεων όταν κορυφώνεται η ηδονή (μπηχτή για τις 50 αποχρώσεις ήταν αυτή, ναι!) Το σέξ βγάζει άγρια συναισθήματα στην φόρα, ακόμα και από τον πιο γλυκανάλατο άνθρωπο. Είναι πρωτόγονο ένστικτο και πρέπει να το προβάλεις σαν κάτι τέτοιο. (όχι υπερβολικές αγριάδες βέβαια, είπαμε Πάν μέτρον άριστον!)

Ποιο πιστεύεις ότι είναι το σημείο κλειδί ώστε μια σκηνή να μην είναι ούτε γλυκανάλατη αλλά ούτε και πρόστυχη; Επίσης αυτές οι σκηνές θεωρείς ότι έχουν λόγο ύπαρξης σε όλων των ειδών τα μυθιστορήματα; (Pwlina Niaou)

     Είμαι φαν της ερωτικής λογοτεχνίας και των ερωτικών σκηνών και το ξέρετε. Κι αν δεν το ξέρατε, το μάθατε μέσα από το άρθρο αυτό. Και ναι πιστεύω ότι αυτές οι σκηνές έχουν λόγο ύπαρξης σε κάθε είδος λογοτεχνίας. Γιατι είναι καθημερινότητα. Τώρα, το σημείο κλειδί ανάμεσα σε αυτά τα δύο είναι ο τρόπος περιγραφής της σκηνής. Για να μην είναι γλυκανάλατη θα πρέπει να βάλεις πιο απότομες περιγραφές, πιο κοφτό λεξιλόγιο και πιο στακάτες εικόνες, αλλά για να μην περάσεις στην αντίπερα όχθη, και να μην γίνει η σκηνή σου πρόστυχη, θα πρέπει να συνδυάσεις σε όλα αυτά και λίγο συναίσθημα. Προσοχή, δεν εννοούμε ότι πρέπει να υπάρχουν συναισθήματα ανάμεσα στο ζευγάρι, αλλά να περιγράψεις το πώς σκέφτεται και νιώθει εκείνη την ώρα. Αν τα συνδυάσεις σωστά έχεις βρει την χρυσή τομή.

Ποια είναι η δομή μιας τέτοιας σκηνής; (Dorothy Giannadaki)

     Περιγραφές κινήσεων, σκηνικού, σκέψεων και συναισθημάτων. Ό,τι κάνεις και σε οποιαδήποτε άλλη σκηνή, μόνο που προσαρμόζεται σε αυτό που θέλεις να αποδόσεις. Φαντασία, και προσοχή στο λεξιλόγιο!!

Πώς μπορούμε να συνθέσουμε μια ερωτική σκηνή ανάλογα με το είδος της ιστορίας που γράφουμε; (Νίκος Καρδαμπίκης)


     Όπως διευκρίνισα και παραπάνω, οι ερωτικές σκηνές χωράνε σε κάθε μυθιστόρημα και πρέπει να δίνονται με τρόπο που να συνάδει με την όλη υπόθεση. Είναι στο χέρι του συγγραφέα το πώς θα την κάνει να ταιριάζει με το υπόλοιπο κομμάτι, γιατι αυτός και μόνο ξέρει πώς θέλει να αποδώσει το νόημα της σκηνής του. Δεν υπάρχει σωστός και λάθος τρόπος στο συγκεκριμένο θέμα, απλά πρέπει να έχεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου τον χαρακτήρα που δημιούργησες, να μπορέσεις να ψυχολογήσεις το τι ακριβώς θα του άρεσε στο σεξ (όπως ξέρεις για τον ίδιο σου τον εαυτό) και να προχωρήσεις βάσει αυτού. Γιατι και τα μαγικά πλάσματα στους φανταστικούς κόσμους έχουν ορμόνες.. εκτός από κάτι ζόμπι και ξενέρωτα πειράματα.


Angelina S.