26 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011: Η Κρυσταλλία προσπαθεί να επικοινωνήσει με το Χρήστο αλλά δεν μπορεί να τον βρει. Ένα μήνυμά του της «έκοψε τα φτερά». Ήθελε να βρεθούν για να περάσουν τη νύχτα μαζί, εκείνη φυσικά αρνήθηκε. Το επόμενο μήνυμά του της έλεγε πως ήθελε να κάνει μια φάση αλλά αφού εκείνη δεν ήταν διαθέσιμη θα έβρισκε άλλη. Έσβησε τον αριθμό του και την κυρίευσε η λύπη. Για ακόμη μια φορά ήταν ανεπιθύμητη απο όλους. Ήθελε να βάλει ένα τέλος σε αυτό. Δεν θα ξαναέδινε ευκαιρία σε κανέναν για να την πλησιάσει, να την πληγώσει και ας έμενε μόνη της.
13 ΟΚΤΩΜΒΡΗ 2007: Η Κρυσταλλία έχοντας κάνει εξετάσεις μιλάει με το γιατρό. Εκείνος γνωρίζει τον γιατρό που της έκανε την εγχείρηση και τους συνεργάτες του. Γνώριζε λοιπόν πως δεν ήταν οι κατάλληλοι για αυτήν την εγχείρηση. Ήταν ξεκάθαρο πως έκαναν πείραμα πάνω της και απέτυχαν σχεδόν εκατό τοις εκατό. Είχε ένα προδιαγεγραμμένο μέλλον απο την μέρα που γεννήθηκε και χάρη στους γιατρούς αυτό το μέλλον «κατοχυρώθηκε».
ΝΟΕΜΒΡΗΣ 1983: Η Αναστασία κατάφερε να βρει έναν συγγενή της κουμπάρας της, Θάλειας. Έμαθε πως σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα καθώς γύριζε στην Ελλάδα. Η κολεξιόν της δεν είχε ολοκληρωθεί και τα σχέδια της βρίσκονταν στα πράγματα της, που τα έστειλαν στους συγγενείς. Εκείνα τα σχέδια τα έδωσαν σαν δώρο στην Αναστασία σε ένα μπαουλάκι. Η Θάλεια εμπνεόταν απο εκείνη και της τα είχε κληροδοτήσει. Η Αναστασία τα κράτησε κρυμμένα στην αποθήκη και τα είχε σχεδόν ξεχάσει.
3 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 2003: Η Φαίδρα στέλνει συνεχώς βιογραφικά στα γειτονικά μαγαζιά και σε κάποια που είναι μακριά απο το σπίτι της, για να μπορέσει να βρει δουλειά. Δεν θέλει να σπουδάσει. Θα της άρεσε να γίνει μάγειρας αλλά τα μαθήματα στη σχολή κοστίζουν πολύ. Το όνειρο της δεν θα μπορούσε να το κάνει αυτή τη στιγμή πραγματικότητα αλλά όταν θα βγάλει αρκετά χρήματα θα μπορεί να σπουδάσει στην σχολή. Αφού τελειώνει με το σχολείο φέτος, θέλει να κοιτάξει το επαγγελματικό της μέλλον. Για πολύ καιρό τώρα περιμένει τηλέφωνο για να μπει σε μια δουλειά. Όσο δεν χτυπούσε το τηλέφωνο τόσο απογοητευόταν, αλλά δεν το έβαζε κάτω. Ήταν αποφασισμένη, και ό,τι αποφάσιζε έπρεπε πάση θυσία να το καταφέρει. Απο μικρή το έκανε αυτό. Κατάφερνε πολύ γρήγορα να κάνει οτιδήποτε ήθελε και αυτό την έκανε να ωριμάσει γρήγορα.
18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 2012: Η Κρυσταλλία κατευθύνεται προς το λεωφορείο για να πάει στη σχολή. Δεν θέλει να χάσει το λεωφορείο γιατί τότε δεν θα μπορέσει να πάει να δώσει τα τελευταία μαθήματα για την εξεταστική της.
Προσπαθεί να φτάσει για να μπει στο λεωφορείο που ήδη είναι στην αφετηρία. Κρατάει το κινητό της και μιλάει με την Ελισάβετ, που την περιμένει μαζί με την Ζωή και την Βιολέτα μέσα στο λεωφορείο.
Ξαφνικά χάνεται το σήμα και κλείνει η γραμμή. Κοιτώντας απορημένη την οθόνη του κινητού της συνεχίζει να κατευθύνεται προς στο πεζοδρόμιο δίπλα στον κεντρικό δρόμο. Ακούει ένα « Πρόσεχε», γυρίζει να δει και βλέπει ένα λευκό βανάκι να έρχεται προς το μέρος της...
Δέσποινα Τ.