Απόρρητο Κεφάλαιο: Πείραμα 9 (Κεφάλαιο 4) - "Η Ανταλλαγή"


Ο Walls συχνά κοιτούσε τις κάμερες ασφαλείας. Είδε πως ο Paul, ο Henry, η Christie και ο James έψαχναν να βρουν στοιχεία. Ένοιωθε το άγχος να κορυφώνεται. Παρόλο που δεν είχε τίποτα στη στρατιωτική βάση που να αποκαλύπτει την αλήθεια σκέφτηκε πως ίσως οι στρατιώτες θα ανακάλυπταν την κρυφή είσοδο πίσω από το ΚΨΜ αργά ή γρήγορα. Αμέσως διέταξε την άμεση απομάκρυνση των στρατιωτών. Ο Mak Koi τον ηρέμησε και του πρότεινε να τους απομακρύνει έναν έναν, ώστε κανείς να μην υποψιαστεί κάτι και να τους αντικαταστήσει με τους κλώνους. Έτσι ο Walls αποφάσισε να βγάλει από τη μέση πρώτα τον Paul.
Το πρωί της επόμενης μέρας όλοι οι στρατιώτες έκαναν γυμναστική, όπως κάθε μέρα. Ο Δόκτωρ Walls έστειλε γραπτή εντολή στον συνταγματάρχη Weinger με πλαστή υπογραφή του στρατηγού Gregory Kaufman. Στην επιστολή έλεγε πως ήταν καθήκον του Paul να παραβρεθεί σε μια δήθεν τελετή απονομής τιμητικού βραβείου στον πατέρα του. Ο στρατηγός ειδοποίησε αμέσως τον υποδεκανέα Leonard Deans. Τον οδήγησαν ως την έξοδο, όπου υπήρχε ένα στρατιωτικό τζιπ. Μπαίνοντας μέσα ο Paul δε γνώριζε τι ακριβώς συμβαίνει. Δεν του είχαν πει τον λόγο που έπρεπε να φύγει.
Ο υποδεκανέας έλαβε ένα μήνυμα ανώνυμο που έλεγε πως δεν έπρεπε να μάθει ο Paul για το που θα πήγαινε και το μήνυμα είχε την υπογραφή λοχαγός Samuel Milewski. Ο Walls δεν ήθελε να δώσει την ευκαιρία στον Paul να μιλήσει με τον πατέρα του, γιατί τότε θα ήξερε πως όλο αυτό ήταν ψέμα. Μέσα στο τζιπ ήταν ο Mac Koi, που οδηγούσε, ο Walls και o Δόκτωρ Harrison Zarkoski. Ο Paul τους κοιτούσε με περιέργεια. Δεν τους γνώριζε. O Walls φαινόταν να τον ξέρει καλά. Ο Paul τρόμαξε. Κατάλαβε πως δεν έπρεπε να είχε μπει σε αυτό το τζιπ. Προσπαθούσε να χτυπήσει τον Walls, που ήταν στα αριστερά του, και τον Zarkoski, που ήταν στα δεξιά του. Τον κρατούσαν γερά και ο Mac Koi τον πυροβόλησε με σιγαστήρα στο στέρνο. Μετά φρόντισαν να τον πετάξουν σε ένα χαντάκι. Εκεί κανείς δε θα τον έβρισκε. Καθάρισαν το τζιπ όσο καλύτερα μπορούσαν και ο Walls έκρυψε το όπλο σε μια θήκη, στο γραφείο του. Το απόγευμα ήρθε η ίδια επιστολή του Walls στον κλώνο του συνταγματάρχη. Με την ίδια τακτική πήραν τον κλώνο του Paul και τον οδήγησαν μέχρι την εξώπορτα.
Ο Walls τρύπησε με μια βελόνα τον κλώνο Paul και γρήγορα του έβαλε ειδικό υπνωτικό, το οποίο το μελετούσαν χρόνια. Το βράδυ τον οδήγησαν κοιμισμένο από τον μυστικό διάδρομο, που ήταν κρυμμένος πίσω από το ΚΨΜ, στη στρατιωτική βάση. Με αυτόν τον τρόπο έβαλαν τον κλώνο του Paul ανάμεσα από τους υπόλοιπους στρατιώτες, που δεν ήταν κλώνοι. Το πρωί ο κλώνος Paul δε θυμόταν τίποτα. Ήταν σαν να βρισκόταν στο δωμάτιο του και να ξυπνούσε μετά από μια ακόμη κουραστική μέρα. Ο James τον ρώτησε γιατί τον είχαν πάρει έξω την προηγούμενη μέρα. Ο κλώνος Paul κοιτούσε απορημένος.
«Δεν πήγα πουθενά χτες, εδώ ήμουν όλη μέρα». Ο James κοίταξε τους υπόλοιπους. Ήξερε πια πως κάτι δεν πήγαινε καλά.
«Δεν έφυγες χτες από την πρωινή γυμναστική;» ρώτησε η Christie.
«Πού να πάω; Καλά, σας έχει πειράξει η πολύ γυμναστική μου φαίνεται» είπε με το γνωστό χιούμορ του. Η Christie γέλασε και απομακρύνθηκε από τον κλώνο Paul μαζί με τον James και τον Henry.
«Κάτι του έκαναν, αλλά τι;» είπε ο Henry.
«Κάτι του έδωσαν και ξέχασε. Αλλά μέχρι πότε θυμάται;» αναρωτήθηκε η Christie.
«Θα τον ψαρέψουμε και θα δούμε αν θυμάται πως ψάχναμε» είπε ο James.
Όπως το περίμεναν. Ο κλώνος Paul δεν είχε ιδέα για ποιο πράγμα μιλούσαν. Ο James άρχισε να γελά δυνατά.
«Πω πω, νόμιζα ότι θα στη φέρουμε, αλλά είσαι καλός» είπε δήθεν αστειευόμενος και κοίταξε συνωμοτικά τους άλλους.
«Ναι, μας χάλασες την πλάκα» είπε ο Henry μπαίνοντας στο κόλπο. Η Christie δεν ήθελε να τον κοροϊδέψει. Είχε κρυμμένα αισθήματα μέσα της για εκείνον. Δεν είχε όμως άλλη επιλογή. Ο Paul δε θυμόταν και ποιος ξέρει τι θα έλεγε και σε ποιον. Έτσι γέλασε και άλλαξε την κουβέντα. Ο κλώνος Paul δεν παραξενεύτηκε καθόλου. Έχοντας τη μνήμη του Paul ήξερε πως συνήθιζαν τα πειράγματα μεταξύ τους. Είχαν κάνει φοβερές πλάκες στο στρατόπεδο του Γουινσκόνσιν. Αυτό γινόταν γιατί ο Walls είχε βάλει ένα τσιπ μνήμης στην πλάτη του κάθε στρατιώτη που διάλεξε πριν τον κάνει κλώνο. Με το ειδικό υπνωτικό κανείς δε θυμόταν τίποτα. Αυτό κατέγραφε ότι είχε ζήσει ο κάθε στρατιώτης, ώσπου θα πήγαινε στο στρατόπεδο του Όρεγκον. Στο μεταξύ έκαναν τον κλώνο και με το υπνωτικό έπαιρναν το τσιπ και το έβαζαν στον κλώνο. Έτσι είχαν την ίδια μνήμη. Αυτό το τσιπ το είχε φτιάξει ο Μακ Κόι με τους επιστήμονες, ενώ οι γιατροί έφτιαχναν το υπνωτικό. Μετά από σχεδόν τρία χρόνια έρευνας και πειραματισμού είχαν το αποτέλεσμα που ήθελαν.


ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ: Ο Henry φρόντιζε να μην αγνοούν τον κλώνο Paul, ώστε να μην καταλάβει πως κάτι συμβαίνει. Μετά από μια μέρα γεμάτη με ασκήσεις και σκοποβολή ήρθε η ώρα να κοιμηθούν. Την ώρα που άλλαζε ο κλώνος Paul, ο Henry που κοιμόταν στο διπλανό κρεβάτι παρατήρησε ένα τατουάζ, μια μαύρη ντάλια. Αναρωτιόταν ποιος ήταν πίσω από αυτό και τι μπορεί να είχε κάνει στον Paul.



Δέσποινα Τ. & Μάριος Κ.