Κυνηγώντας το Στέμμα (Κεφάλαιο 51) - "Νέες Πλεκτάνες"

Κίεβο, Σεπτέμβριος 1021

Οι καλοντυμένοι ευγενείς, καθισμένοι σε σειρές μακρόστενων ορθογώνιων τραπεζιών, ήταν θέαμα άξιο θαυμασμού˙ προξενούσε δέος σε όσους δεν είναι συνηθισμένοι σε τέτοιους είδους συναθροίσεις.  Όμως αυτή τη φορά, ακόμα και η Ναντέζντα βρήκε δύσκολο να κατεβεί τα σκαλιά και να παρουσιαστεί, παρόλο που είχε συνηθίσει στα μεγαλοπρεπή συμπόσια από παιδί. Γιατί αυτή τη φορά θα ‘πρεπε να αντιμετωπίσει την κεκαλυμμένη με ψεύτικες φιλοφρονήσεις και χαμόγελα έχθρα της αυλής, έχοντας μια δαμόκλειο σπάθη πάνω από το κεφάλι της.

Το τραπέζι στο οποίο καθόταν ήταν πολύ κοντά στους θρόνους του Σβιατοπόλκ και της Μίρα. Γύρω της, άλλοι βογιάροι, εξέχοντες σύμβουλοι, πλούσιοι ευγενείς. Όλοι τους επιδίωκαν το ίδιο πράγμα, την εύνοια του Μεγάλου Πρίγκιπα και να αναρριχηθούν στην κοινωνική κλίμακα. Να αποκτήσουν περισσότερη δύναμη και πλούτη. Και όλοι απολάμβαναν το εκλεχτό φαγητό, με άφθονο κρασί και εύθυμα τραγούδια, λες και δεν είχαν μια έγνοια στον κόσμο.
Η θέση της στο συμπόσιο υποδήλωνε πως η αντιπαλότητα τους ήταν παρελθόν. Ο Σβιατοπόλκ δεν ήθελε να δώσει άλλες αφορμές για να τον εχθρεύονται οι υπήκοοί του. Εφόσον η δημοτικότητα της Ναντέζντα ήταν γεγονός, είχε  αποφασίσει να το εκμεταλλευτεί. Έκρινε σκόπιμο να πάψει να διατυμπανίζει ότι η κοπέλα είχε πληγώσει τον εγωισμό του με την παράφορη συμπεριφορά του, ώστε η αυλή να τον δει ως εύσπλαχνο μονάρχη που ξέρει να συγχωρεί. Η Ναντέζντα όμως, έβλεπε καθαρά πως στην πραγματικότητα θα ήθελε πολύ να διατάξει τον αποκεφαλισμό της. Δεν επρόκειτο να ξεπεράσει αυτό που είχε κάνει. Το  θεωρούσε προδοσία.
Έδειχνε ήρεμη και συγκροτημένη, μα μέσα της έβραζε. Δεν μπορούσε να ανεχτεί την υποκριτική συμπεριφορά του πριγκιπικού ζεύγους, όμως ήξερε ότι δεν είχε άλλη επιλογή. Εκτός αν ήθελε να διακινδυνεύσει την σωματική της ακεραιότητα, έτι μία φορά.
Το χειρότερο για κείνην ήταν να υποστεί το χαιρέκακο και θριαμβευτικό χαμόγελο της Μεγάλης Πριγκίπισσας. Το διέκρινε όταν παρουσιάστηκε μπροστά τους, για να υποκλιθεί και να απευθύνει τους απαραίτητους χαιρετισμούς, και από τότε δεν είχε χαθεί στιγμή από το πρόσωπό της. Ήταν λες και η Μίρα ήξερε ότι είχε καταστραφεί ολοσχερώς και αυτό ήταν το καλύτερο νέο που είχε λάβει στη ζωή της.
Αποφάσισε να μην της δώσει σημασία κι επικεντρώθηκε στο ζήτημα του Πολωνού Πρίγκιπα. Είχε μάθει στο μεταξύ από τις ακολούθους της αλλά και την Αναστασία για την άφιξη του και για την έναρξη των διαπραγματεύσεων με τον Μεγάλο Πρίγκιπα. Δεν  είχε όμως, κάνει επίσημα την γνωριμία του και ήθελε να το αλλάξει αυτό. Έπρεπε να δει από μόνη της τι λογής άνθρωπος ήταν και αν θα μπορούσε να της φανεί χρήσιμος ή όχι. Κι έτσι, να αποφασίσει αν έπρεπε να εμποδίσει την σύζευξη ή όχι.
Στράφηκε στον Στεφάν που καθόταν αμίλητος δίπλα της. «Ξέρεις γιατί δεν έχει εμφανιστεί ο ξένος πρίγκιπας;»
«Νομίζω ότι ήρθε γράμμα από την πατρίδα του. Θα έρθει κάποια στιγμή».
Μόλις απόσωσε την κουβέντα του, οι δίφυλλες πόρτες άνοιξαν και προαναγγέλθηκε η άφιξη του Πρίγκιπα Μιέσκο.
Εκείνος μπήκε στη μεγάλη σάλα και κατευθύνθηκε προς τον Μεγάλο Πρίγκιπα, ο οποίος του είχε κρατήσει μια θέση δίπλα του, όπως αρμόζει σε ένα τιμώμενο πρόσωπο.
«Λοιπόν, έχεις την ευκαιρία σου», της είπε ο Στεφάν.
Τότε, σηκώθηκε από τη θέση της, προσκαλώντας τον με το βλέμμα να την ακολουθήσει. Εκείνος, δε χρειάστηκε άλλη παρότρυνση. Προχώρησαν θαρρετά προς το πριγκιπικό ζεύγος και βυθίστηκαν συγχρονισμένα σε μια σεμνή υπόκλιση. Ο Σβιατοπόλκ αναγκάστηκε να τους παρουσιάσει στον επίτιμο καλεσμένο. «Από εδώ ο άρχοντας Στεφάν Ραντοσλάβιτς και η πριγκίπισσα Ναντέζντα Βλαντιμίροβα», είπε μέσα από τα δόντια του.
Λοιπόν, από όλους τους διαδόχους των θρόνων ξένων κρατών που θα μπορούσε να διαλέξει ο Καταραμένος, ο Πρίγκιπας Μιέσκο της Πολωνίας είναι αναμφισβήτητα η χειρότερη επιλογή. Όχι μόνο είναι ικανός να προσφέρει στον Καταραμένο τα οφέλη μας πανίσχυρης συμμαχίας, αλλά είναι και ο μοναδικός ξένος πρίγκιπας τον οποίο είναι ανώφελο να προσεγγίσω. Όλα μου τα σχέδια ναυάγησαν προτού τεθούν καν σε εφαρμογή. Δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να στηρίξει εμένα έναντι στο Πριγκιπικό ζεύγος, τους οποίους θεωρεί νόμιμους και δίκαιους κυβερνήτες της Ρωσίας. Είναι ο μικρός αδερφός της Μίρα, αν είναι δυνατόν! Δε φαίνονται ιδιαίτερα δεμένοι, για να πω την αλήθεια, αλλά, αυτό δεν έχει την παραμικρή σημασία. Δεν πρόκειται ποτέ να προβεί σε ενέργειες που αντίκεινται στα συμφέροντα της, γιατί πολύ απλά είναι και δικά του συμφέροντα˙ είναι αίμα της.
Βρίσκομαι στη δύσκολη θέση να μην μπορώ να κάνω τίποτα για να κατευθύνω την πορεία των πραγμάτων. Είναι βέβαιο είναι πως η συμφωνία σύντομα θα οριστικοποιηθεί˙ είναι ωφέλιμη και για τις δυο πλευρές. Αυτός ο γάμος θα προχωρήσει και ο Καταραμένος όχι μόνο θα ανανεώσει τη συμμαχία του με την Πολωνία αλλά και  θα εδραιώσει την κυριαρχία του στις δυτικές ηγεμονίες,  κερδίζονταν την ευγνωμοσύνη των υπηκόων του. Το σημαντικότερο; Αν τολμήσουμε να κινηθούμε με στρατό εναντίον του, οι Πολωνοί δε θα διστάσουν να στείλουν άγημα, για να τον υπερασπιστούν. Αυτή είναι εξέλιξη είναι τόσο καταστροφική, όσο και αναπόδραστη.
Επομένως, τι κάνω; Μένω με σταυρωμένα χέρια κι αφήνω τις εξελίξεις να με προσπεράσουν; Δε νομίζω να μπορώ να πράξω διαφορετικά
Δεν τον αφήνω από τα μάτια μου καθ’ όλη τη διάρκεια της βραδιάς. Είναι όσο ψυχρός και αλαζόνας ισχυρίστηκε η Αναστασία. Φέρεται σαν αριστοκράτης όμως, στην πραγματικότητα δεν έχει καμιά ευγένεια. Ανατράφηκε με την ιδέα πως ήρθε σ’ αυτόν τον κόσμο για να κυβερνά, κι αυτό τον κάνει εγωπαθή και υπερόπτη. Αναμφίβολα είναι λάτρης του γυναικείου φύλου, κρίνοντας από τ’ ότι καμιά από τις γυναίκες της αυλής δεν ξεφεύγει της προσοχής του. Δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για το ότι είναι μνηστήρας μιας Ρωσίδας Πριγκίπισσας. Δεν τον αφορά, αν η συμπεριφορά του την προσβάλλει.
Αυτή ίσως είναι η μοναδική αδυναμία που μπορώ να διακρίνω. Δεν μπορεί, κάποιος τρόπος θα υπάρχει για να την εκμεταλλευτώ.
Όχι. Εγώ, όχι. Η Αναστασία.
Μπορεί ο Μιέσκο να είναι δεμένος με τα συμφέροντα του Καταραμένου με δεσμούς αίματος όμως, αυτό δε σημαίνει πως δεν μπορεί ακόμα να φανεί χρήσιμος. Το μόνο που χρειάζεται είναι να αλλάξουμε τις προτεραιότητες του. Αν τύχαινε να ερωτευτεί παράφορα τη μέλλουσα σύζυγό του, είναι πιθανό αργότερα, σε ενδεχόμενη δική μας επανάσταση να μην σπεύσει στο πλευρό του Καταραμένου και της αδερφής του. Αυτό θα κάνει τη συντριβή τους συγκριτικά ευκολότερη. Πρόκειται για πλάνο τελείως ασαφές και δυσεφάρμοστο αλλά, αξίζει μια προσπάθεια. Στο κάτω κάτω, δεν έχουμε κάτι να χάσουμε˙ βρισκόμαστε ήδη σε τέλμα, τα πράγματα δεν μπορούν να γίνουν χειρότερα. Όμως, αν η Αναστασία καταφέρει να πείσει τον Μιέσκο πως για την Πολωνία δεν έχει ιδιαίτερη σημασία ποιος φορά το στέμμα της Ρωσίας θα έχουμε πετύχει μια μεγάλη νίκη. Είναι ο μόνος τρόπος να αντιστρέψουμε την κατάσταση προς δικό μας όφελος.
Μολαταύτα, υπάρχει ένα αξιοσημείωτο πρόβλημα. Παρόλο που Πολωνός Πρίγκιπας  χορεύει με τη μια γυναίκα μετά την άλλη, δεν πλησιάζει ποτέ την αδερφή μου, προσβάλλοντάς την κατάφωρα. Είναι ασφαλές να υποθέσω δεν του έχει εξάψει κανένα ενδιαφέρον. Αυτό δεν μπορεί να εξακολουθήσει. Αν θέλουμε να έχουμε την ελπίδα να καταστρέψουμε τη συμμαχία του με τον Καταραμένο, πρέπει η Αναστασία να έχει τον απόλυτο έλεγχό του. κι ένας άντρας παραδίνεται στον έλεγχο μόνο μιας γυναίκας που ποθεί κολασμένα.
Η Αναστασία πρέπει να αλλάξει τακτική.
* * *
«Λοιπόν, σκέφτηκες πώς να σταματήσουμε το γάμο;» ρώτησε η Αναστασία, όταν εκείνη κι η Ναντέζντα έκαναν μια βόλτα στο κήπο. Φαινομενικά, ήταν μια αθώα έξοδος με ευκαιρία τον ζεστό ήλιο που είχε ανέβει στον ουρανό αλλά στην πραγματικότητα, ήταν ανάγκη να μιλήσουν χωρίς ακροατές.
Η Ναντέζντα σκυθρώπιασε, ακούγοντας την. Πολύ θα ήθελε να καθησυχάσει τους φόβους της, μα δεν μπορούσε. «Αναστασία, αυτό τον γάμο ποτέ δε θα μπορούσαμε να τον αποτρέψουμε, όποιος κι αν ήταν ο μνηστήρας σου. Το καταλαβαίνεις αυτό, έτσι;»
Φυσικά και καταλάβαινε. Ήξερε πολύ καλά πως όταν ο Καταραμένος έπαιρνε μια απόφαση, κανείς δεν μπορούσε να τον μεταπείσει. Κι είχε αποφασίσει πως έπρεπε να παντρευτεί το συντομότερο. Αυτό δε σήμαινε πως έπαυε να ελπίζει.
«Και βέβαια! Απλά, σκεφτόμουν ότι έτσι όπως έχουν τα πράγματα είναι μάταιο να προσδοκούμε μια κρυφή συμμαχία μαζί του. Δε θα προδώσει τον σύζυγο της αδερφής του. Το καλύτερο για μας είναι να βγει από τη μέση».
«Αυτό δυστυχώς, δε θα συμβεί. Ωστόσο μην απογοητεύεσαι. Θα μπορούσε να μας βοηθήσει αν πειστεί πως με τους σκοπούς μας τον συνδέει κάτι εξίσου δυνατό με το αίμα».
«Μπορεί να γίνει αυτό;»
«Αυτό Αναστασία, εξαρτάται αποκλειστικά από σένα».
«Από μένα;»
«Ακριβώς! Όπως, αντιλαμβάνομαι οι σχέσεις σας δεν είναι οι καλύτερες δυνατές…»
«Είναι ένας έκφυλος γυναικάς, πώς θα μπορούσαν να είναι διαφορετικές οι σχέσεις μας;» τη διέκοψε απότομα.
«Πίστεψε με σε καταλαβαίνω απόλυτα. Όμως, αν πράγματι θες να παίξεις κι εσύ το ρόλο σου στην έξωση του Καταραμένου από τον θρόνο, θα πρέπει να βάλεις στην άκρη την αποστροφή σου και να τον κάνεις να σε ερωτευτεί».
Η νέα κοπέλα γέλασε αβίαστα, εκνευρίζοντας τη Ναντέζντα που μιλούσε πολύ σοβαρά. «Αυτό είναι αδύνατον. Είναι αδύνατον να καθορίσω τα συναισθήματά του! Η προσοχή ενός άντρα, δεν είναι κάτι που μπορεί να ελέγξει μια γυναίκα!»
Δεν μπορεί  να το πιστεύει στ’ αλήθεια αυτό! Τόσο πολύ υποτιμά το φύλο της; Οι γυναίκες ήταν ανέκαθεν σε θέση να ελέγξουν τα συναισθήματα και τις επιθυμίες των ανδρών. Αρκεί να ξέρουν τον τρόπο.
Τέτοια σπατάλη! Τόσο όμορφη και γοητευτική, κι όμως παντελώς ανίκανη να χρησιμοποιήσει αυτά τα όπλα για προσωπικό της όφελος. Θα μπορούσε να είναι ο θύτης όμως, επιλέγει να παραμείνει θύμα.
Η αλήθεια είναι πως δεν είχε κανένα στη ζωή της που να μπορεί να της δώσει την απαραίτητη καθοδήγηση, να τη διδάξει πώς να μεταχειρίζεται ως όπλο την  εξωτική ομορφιά της…
Τώρα που είμαι εγώ εδώ, θα πρέπει να φροντίσω να μάθει μια και καλή πως δεν είναι ούτε ανίσχυρη ούτε αβοήθητη στις διαθέσεις των ανδρών. Και αν μάθει να βοηθά τον εαυτό της, ίσως βοηθήσει κι εμένα.
«Κάνεις λάθος!» αναφώνησε θριαμβευτικά. «Μπορεί η μητέρα σου να μην έκανε τίποτα περισσότερο από το να κοιτάξει τον Βλαντιμίρ, για να κερδίσει την καρδιά του όμως, η δική μου μητέρα έστησε ολόκληρη πλεκτάνη. Χρειάζεται θέατρο, πειθαρχία, και σωστή εκτίμηση του αντιπάλου. Ικανότητες που μπορείς να καλλιεργήσεις, ακόμα κι αν δεν είναι έμφυτες».
«Μολαταύτα, ο Βλαντιμίρ δεν αγάπησε πραγματικά τη Ρογκνέντα», την προσγείωσε.
Για μια στιγμή, ένα αγκάθι τρύπησε την καρδιά της Ναντέζντα. «Πίστεψε με, αν δεν είναι ξεμυαλισμένος μαζί σου, όταν θα τελειώσουμε, τότε δεν είμαι άξια κριτής ούτε των ανδρών, ούτε  της ομορφιάς».


Σοφία Γκρέκα