Οι Ψιθυριστές (Κεφάλαιο 3)

ΜΠΡΟΟΥΝ

«Τι είπα;» αναρωτιέμαι μεγαλόφωνα, για να με ακούσει ο Άσερ. «Πρέπει, να ξεπεράσει το θέμα με την Ρέιβεν, αλλιώς θα έχουμε άσχημα ξεμπερδέματα». Συμπληρώνω με νόημα.
«Ήταν λάθος σου αυτό που έκανες. Δεν έπρεπε να τη δέσεις με το Ιερό Φιλί και το γνωρίζεις πολύ καλά. Ο Άσερ είχε αισθήματα…» με επιπλήττει η Ντάρια.

       «Α, για να σου πω!» διαμαρτύρομαι εκνευρισμένος. «Εγώ απλώς εκτελούσα τις εντολές σου, εντάξει; Πού να ήξερα τι είχες μέσα στο κεφάλι σου, όταν μου ζήτησες να την κρατήσω πάση θυσία μακριά του; Προφανώς ότι θα την δάγκωνα και θα την έριχνα στο κρεβάτι μου όχι;».
       Η Ντάρια αναστενάζει εξαντλημένη. Μερικά από τα λάθη τού παρελθόντος την κάνουν να ντρέπεται, όμως τι μπορεί πια να κάνει για να τα διορθώσει; Δεν είναι σωστό, να τα ρίχνει σε μένα για την διαταγή που μου έδωσε. Είναι άδικο. Εξάλλου ότι έγινε, έγινε και προφανώς δεν αλλάζει. Η Ρέιβεν είναι νεκρή και εμείς τσακωνόμαστε για ανοησίες. Το θέμα της πρέπει να ξεπεραστεί. Για το καλό όλων μας.
       «Τέλος πάντων». Λέει συγκαταβατικά η Ντάρια. «Την επόμενη φορά θα φροντίσω, να είμαι πιο συγκεκριμένη σε αυτό που θέλω. Αλλά λύσε μου μια απορία τώρα». Στρέφεται ολοκληρωτικά προς το μέρος μου και γέρνει κοντά μου στενεύοντας τα μάτια της. «Γιατί πιστεύεις ότι η εξαφάνιση της Ρέιβεν οφείλεται στη Μοργκάνα;».
       «Δεν ξέρω… Ποιος άλλος όμως θα έκανε κάτι τέτοιο; Εκτός από εμάς, οι Φωτοφόροι δεν ξέρουν ποια είναι. Και ο βασιλιάς τού Ρασάτ μάλλον δεν πρόκειται να μάθει για τον ρόλο που έπαιξε η κόρη του σε όλη αυτή την ιστορία. Το ίδιο και οι Ζοφεροί. Ο πατέρας μου το μόνο που θέλει, είναι η Φλόγα, δεν τον νοιάζει ο θάνατός της και η Μάργκορι…».
       «Δεν είναι ανάγκη να το μάθει» σπεύδει να συμπληρώσει η Ντάρια για μένα.                 Γνέφω καταφατικά. «Ωραία τότε. Ας πούμε ότι η Μοργκάνα την απήγαγε. Τι μπορεί, να θέλει από ένα νεκρό σώμα;»
       «Μη με ρωτάς! Έχω πάψει ν’ αναρωτιέμαι πώς σκέφτεται αυτή η γυναίκα. Αλλά το σίγουρο είναι, ότι δεν θα πάψει να κυνηγάει την Φλόγα. Κι από τη στιγμή που η Βασάλτη δεν έχει δίδυμη αδερφή, τα πράγματα είναι δύσκολα. Γίνεται πολύ αδύναμη, ολοένα και περισσότερο, έχουν περάσει μόνο είκοσι μέρες από τότε που την πήρε».
       «Η Ρέιβεν είπε ότι η Φλόγα επέλεξε εκείνη. Άρα κάποιο σχέδιο θα υπάρχει. Αλλιώς γιατί να πάει σ’ ένα άτομο, που ήξερε ότι η δύναμή της αργά ή γρήγορα θα τη σκότωνε;» αναρωτιέται η Ντάρια προβληματισμένη. Κάτι δεν μου κολλάει σε όλα αυτά. Κυρίως με την εξαφάνιση της Ρέιβεν, όμως κρατάω το στόμα μου κλειστό. «Πάω μέσα. Μην αργήσεις πολύ, εντάξει; Αύριο θα συγκεντρωθούμε, για να συζητήσουμε για το… μέλλον. Και για το πώς θα καταφέρουμε επιτέλους, να ξεφύγουμε από τη Γη».

       «Καληνύχτα» λέω πάνω από τον ώμο μου και τη χαιρετάω σηκώνοντας το χέρι μου.

Ηλιάνα Κλεφτάκη