Την ημέρα εκείνη σχολάσαμε νωρίτερα, προκειμένου να ετοιμαστεί κατάλληλα ο χώρος για τη μεγάλη στιγμή της αλλαγής του χρόνου. Το ίδιο φυσικά συνέβαινε σε ολόκληρο το Μανχάταν, που ζούσε στο ρυθμό των γιορτών, με επίκεντρο την Time Square, όπου το πλήθος συγκεντρωνόταν κάθε χρόνο για να γιορτάσει την αλλαγή. Εγώ καθόμουν στον καναπέ του διαμερίσματός μου, έχοντας άναψε στο φουλ την ενδοδαπέδια θέρμανση και φυσικά έχοντας απλώσει τριγύρω κάθε πιθανό χρώμα κοστουμιού και πουκαμίσου. Αν είχα προσλάβει ενδυματολόγο, θα γλίτωνα τον πονοκέφαλο, σκέφτηκα και τότε ένιωσα μία παρουσία.
«Αλάστωρ;» του φώναξα, μα τον είδα να στέκεται μπροστά μου εμφανέστατα εκνευρισμένος.
«Αφέντη τι είναι όλα αυτά;» με ρώτησε κοφτά.
«Άλλαξε τον τόνο της φωνής σου, αλλιώς ο διάλογός μας, θα μετατραπεί σε μονόλογο ικεσίας» του είπα.
«Πολύ καλά, θέτω ξανά την ερώτηση, τι είναι όλα αυτά τα ρούχα;»
«Φυσικά για το πάρτι της Παραμονής. Πρέπει να είμαι άψογος» του απάντησα και τον είδα να φουντώνει περισσότερο.
«Γιατί να είσαι άψογος; Για εκείνη; Άκουσέ με Αφέντη, η αγάπη και ο έρωτας είναι δύο διαφορετικά πράγματα, των οποίων τα όρια πολλές φορές είναι δυσδιάκριτα και μπορεί να μπερδευτούν» συνέχισε.
«Που το πας Αλάστορα;» μούγκρισα ενώ άρχισα να μεταμορφώνομαι.
«Μόνο του πάει Αφέντη. Η αρχική συμφωνία, ήταν να αλλάξεις φαινομενικά και να κάνεις κάποιον ή και κάποιους θνητούς να σε αγαπήσουν, όπως φαντάζομαι αγαπούν και πιστεύουν στα φωτεινά μας αδέρφια. Αυτό θα έπειθε τον Πατέρα για την καλή σου διαγωγή και θα σε καλούσαν πιθανότατα στον Παράδεισο, προκειμένου να διαπιστώσουν την αλλαγή σου και μόνοι τους. Αν αυτά τα όρια ξεπεραστούν, τότε θα μπούμε σε επικίνδυνα μονοπάτια δίχως επιστροφή» πρόφερε.
«Συνέχισε» απάντησα μονολεκτικά με τα νύχια μου να σκίζουν το κάλυμμα του καναπέ.
«Η ερωτική σχέση Αφέντη, είναι απαγορευμένη μεταξύ θνητών και αθανάτων» μου πέταξε ύστερα από πολύ προσπάθεια και εμένα μου ξέφυγε ένα γέλιο.
«Δεν μου λες κάτι που δεν γνωρίζω κατώτερη ύπαρξη, ωστόσο εξακολουθώ να μην σε καταλαβαίνω»
«Καταλαβαίνεις, ήσουν ο πρώτος Άγγελος που γνωρίζει ακόμη και τα πιο απόκρυφα μυστικά του Πατέρα. Παρά τον δρόμο που ακολούθησες, η σοφία αυτή δεν χάθηκε, μήτε καταστράφηκε. Πρόσεχε καθώς δεν είμαι βέβαιος για τα συναισθήματα σου απέναντι στη θνητή και ξέρω πως την αλήθεια δεν θα την παραδεχθείς ούτε στον ίδιο σου τον εαυτό. Είναι όμως η μόνη συμβουλή που μπορώ να σου δώσω, καθώς ήδη στην Κόλαση, οι δαίμονες οπαδοί σου έχουν αρχίσει να στρέφονται ενάντιά σου» τελείωσε και εξαφανίστηκε περνώντας μέσα από το τζάμι.
ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ
Το παρουσιαστικό του Εωσφόρου, όπως και των άλλων αγγέλων, ήταν χαρούμενο και αντικατόπτριζε την πλήρη ευτυχία. Το μέτωπό του, ευρύ και τεταμένο, φανέρωνε μία ύπαρξη με εξαιρετικά αναπτυγμένη διάνοια. Η διάπλασή του ήταν τέλεια και η στάση του μεγαλόπρεπη και ευγενική. Ένα ιδιαίτερο φως, αστραφτερότερο και ομορφότερο από ότι των άλλων αγγέλων, ακτινοβολούσε από την όψη του και έλαμπε ολόγυρά του.
«Σε βλέπω κουρασμένο» ακούστηκε η φωνή του Γαβριήλ και ο Μιχαήλ ταράχτηκε.
«Έχεις απόλυτο δίκιο αδερφέ. Η δουλειά του Αρχαγγέλου και του φύλακα των θνητών, είναι μία περίπλοκη διαδικασία και μου απομυζά πολύ ενέργεια» απάντησε ο Μιχαήλ, ωστόσο η θλίψη δεν εγκατέλειψε λεπτό το τέλειο πρόσωπο του Γαβριήλ. «Τι συμβαίνει αδερφέ; Εμείς τα συζητάμε όλα μεταξύ μας»
«Απόψε όλα τα τάγματα θα συναντηθούν για να συζητήσουν κάτι πολύ σοβαρό» του είπε ο Γαβριήλ και ο Μιχαήλ χλόμιασε.
«Ξέρω τι εννοείς, ο αδερφός μας…» πήγε να πει ο Μιχαήλ, αλλά ο Γαβριήλ απελευθερώνοντας μία εκτυφλωτική λάμψη, του απάντησε, «Μην τον αποκαλέσεις ξανά αδερφό μας Μιχαήλ. Πρόδωσε τον Πατέρα, που του εμφύσησε όλη τη δόξα και τη χάρη, όλων των αγγέλων μαζί. Αλλά όχι, δεν του έφτανε, καθώς ήθελε και άλλα, περισσότερα. Διατάραξε ολόκληρη την ουράνια αρμονία και όλα αυτά εξαιτίας του κακού του χαρακτήρα. Θες και καλύτερα; Σου έχω και τα γνωρίζεις. Ετοιμάζεται για ακόμη ένα αμάρτημα, χειρότερο αυτή τη φορά. Της λαγνείας μίας θνητής! Θα μας τινάξει όλους στον αέρα κυριολεκτικά» κραύγασε ο Γαβριήλ και ο Μιχαήλ ακούγοντας όλα αυτά, δάκρυσε βουβά.
«Δεν θέλω να καταλήξει στη μαύρη άβυσσο και στο κλουβί ξανά. Ήταν ο μεγάλος μου αδερφός, ακόμη και αν ατίμασε όλο το γένος των αγγέλων. Εγώ ο ίδιος τον σταμάτησα τότε και εγώ ο ίδιος έφτιαξα το κλουβί σαν προσωρινή τιμωρία. Ωστόσο, αυτή η τότε προσωρινή τιμωρία, θα μετατραπεί σε αιώνια, μέχρι που οι δυνάμεις του θα τον εγκαταλείψουν και ο ίδιος θα χαθεί, ανοίγοντας μονοπάτι στην Κόλαση για να επαναστατήσουν οι δαίμονες και οι Πρίγκιπες της. Καλώς ή κακώς εκείνος κρατά την ισορροπία και δεν ξεχύνονται όλοι αυτοί στη γη και στον Παράδεισο» μουρμούρισε σιγανά ο Μιχαήλ, βλέποντας τον αδερφό του σε έξαλλη κατάσταση.
«Μιχαήλ για χάρη του Πατέρα, σε ανακαλώ στην τάξη. Δώσαμε σε αυτήν την ντροπή του είδους μας, ακόμη μία ευκαιρία με το σχέδιο να αλλάξει στάση και αυτός υποπίπτει στο αμάρτημα της λαγνείας. Λοιπόν, ως εδώ τον ανέχτηκα και αυτόν και τον καταραμένο όμοιό του τον Ασμοδαίο. Απόψε συγκαλώ συμβούλιο και δεν θέλω να λείπεις, εσύ ο αρχιστράτηγος της ουράνιας στρατιάς που κάποτε μας έκανες περήφανους με τη φράση σου Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου» του είπε και απλώνοντας τα φτερά του πίσω με δύναμη, έφυγε για να τον διαδεχθεί ο Ραφαήλ.
«Εγώ σε καταλαβαίνω, είχατε μία ιδιαίτερη σχέση με τον Εωσφόρο πριν την πτώση του» είπε και ο Μιχαήλ του χαμογέλασε.
«Δεν έχω κακία μέσα μου Ραφαήλ για κανέναν. Αγαπούσα πολύ τον αδερφό μου και δεν μπόρεσα να ξεπεράσω το ουράνιο κενό που δημιουργήθηκε, αφού έφυγε. Ξέρω πως έκανε πολλά λάθη, αλλά είχα φθάσει πια σε σημείο να πιστεύω πως υπήρχε ελπίδα για αλλαγή. Ωστόσο, αυτό που πάει να κάνει τώρα θα τον καταδικάσει για πάντα» απάντησε ο Μιχαήλ.
«Σκέφτεσαι να τον βοηθήσεις;» ρώτησε ο Ραφαήλ και ο Αρχάγγελος του χαμογέλασε συνωμοτικά.
Ιφιγένεια Μπακογιάννη
«Αλάστωρ;» του φώναξα, μα τον είδα να στέκεται μπροστά μου εμφανέστατα εκνευρισμένος.
«Αφέντη τι είναι όλα αυτά;» με ρώτησε κοφτά.
«Άλλαξε τον τόνο της φωνής σου, αλλιώς ο διάλογός μας, θα μετατραπεί σε μονόλογο ικεσίας» του είπα.
«Πολύ καλά, θέτω ξανά την ερώτηση, τι είναι όλα αυτά τα ρούχα;»
«Φυσικά για το πάρτι της Παραμονής. Πρέπει να είμαι άψογος» του απάντησα και τον είδα να φουντώνει περισσότερο.
«Γιατί να είσαι άψογος; Για εκείνη; Άκουσέ με Αφέντη, η αγάπη και ο έρωτας είναι δύο διαφορετικά πράγματα, των οποίων τα όρια πολλές φορές είναι δυσδιάκριτα και μπορεί να μπερδευτούν» συνέχισε.
«Που το πας Αλάστορα;» μούγκρισα ενώ άρχισα να μεταμορφώνομαι.
«Μόνο του πάει Αφέντη. Η αρχική συμφωνία, ήταν να αλλάξεις φαινομενικά και να κάνεις κάποιον ή και κάποιους θνητούς να σε αγαπήσουν, όπως φαντάζομαι αγαπούν και πιστεύουν στα φωτεινά μας αδέρφια. Αυτό θα έπειθε τον Πατέρα για την καλή σου διαγωγή και θα σε καλούσαν πιθανότατα στον Παράδεισο, προκειμένου να διαπιστώσουν την αλλαγή σου και μόνοι τους. Αν αυτά τα όρια ξεπεραστούν, τότε θα μπούμε σε επικίνδυνα μονοπάτια δίχως επιστροφή» πρόφερε.
«Συνέχισε» απάντησα μονολεκτικά με τα νύχια μου να σκίζουν το κάλυμμα του καναπέ.
«Η ερωτική σχέση Αφέντη, είναι απαγορευμένη μεταξύ θνητών και αθανάτων» μου πέταξε ύστερα από πολύ προσπάθεια και εμένα μου ξέφυγε ένα γέλιο.
«Δεν μου λες κάτι που δεν γνωρίζω κατώτερη ύπαρξη, ωστόσο εξακολουθώ να μην σε καταλαβαίνω»
«Καταλαβαίνεις, ήσουν ο πρώτος Άγγελος που γνωρίζει ακόμη και τα πιο απόκρυφα μυστικά του Πατέρα. Παρά τον δρόμο που ακολούθησες, η σοφία αυτή δεν χάθηκε, μήτε καταστράφηκε. Πρόσεχε καθώς δεν είμαι βέβαιος για τα συναισθήματα σου απέναντι στη θνητή και ξέρω πως την αλήθεια δεν θα την παραδεχθείς ούτε στον ίδιο σου τον εαυτό. Είναι όμως η μόνη συμβουλή που μπορώ να σου δώσω, καθώς ήδη στην Κόλαση, οι δαίμονες οπαδοί σου έχουν αρχίσει να στρέφονται ενάντιά σου» τελείωσε και εξαφανίστηκε περνώντας μέσα από το τζάμι.
ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ
Το παρουσιαστικό του Εωσφόρου, όπως και των άλλων αγγέλων, ήταν χαρούμενο και αντικατόπτριζε την πλήρη ευτυχία. Το μέτωπό του, ευρύ και τεταμένο, φανέρωνε μία ύπαρξη με εξαιρετικά αναπτυγμένη διάνοια. Η διάπλασή του ήταν τέλεια και η στάση του μεγαλόπρεπη και ευγενική. Ένα ιδιαίτερο φως, αστραφτερότερο και ομορφότερο από ότι των άλλων αγγέλων, ακτινοβολούσε από την όψη του και έλαμπε ολόγυρά του.
«Σε βλέπω κουρασμένο» ακούστηκε η φωνή του Γαβριήλ και ο Μιχαήλ ταράχτηκε.
«Έχεις απόλυτο δίκιο αδερφέ. Η δουλειά του Αρχαγγέλου και του φύλακα των θνητών, είναι μία περίπλοκη διαδικασία και μου απομυζά πολύ ενέργεια» απάντησε ο Μιχαήλ, ωστόσο η θλίψη δεν εγκατέλειψε λεπτό το τέλειο πρόσωπο του Γαβριήλ. «Τι συμβαίνει αδερφέ; Εμείς τα συζητάμε όλα μεταξύ μας»
«Απόψε όλα τα τάγματα θα συναντηθούν για να συζητήσουν κάτι πολύ σοβαρό» του είπε ο Γαβριήλ και ο Μιχαήλ χλόμιασε.
«Ξέρω τι εννοείς, ο αδερφός μας…» πήγε να πει ο Μιχαήλ, αλλά ο Γαβριήλ απελευθερώνοντας μία εκτυφλωτική λάμψη, του απάντησε, «Μην τον αποκαλέσεις ξανά αδερφό μας Μιχαήλ. Πρόδωσε τον Πατέρα, που του εμφύσησε όλη τη δόξα και τη χάρη, όλων των αγγέλων μαζί. Αλλά όχι, δεν του έφτανε, καθώς ήθελε και άλλα, περισσότερα. Διατάραξε ολόκληρη την ουράνια αρμονία και όλα αυτά εξαιτίας του κακού του χαρακτήρα. Θες και καλύτερα; Σου έχω και τα γνωρίζεις. Ετοιμάζεται για ακόμη ένα αμάρτημα, χειρότερο αυτή τη φορά. Της λαγνείας μίας θνητής! Θα μας τινάξει όλους στον αέρα κυριολεκτικά» κραύγασε ο Γαβριήλ και ο Μιχαήλ ακούγοντας όλα αυτά, δάκρυσε βουβά.
«Δεν θέλω να καταλήξει στη μαύρη άβυσσο και στο κλουβί ξανά. Ήταν ο μεγάλος μου αδερφός, ακόμη και αν ατίμασε όλο το γένος των αγγέλων. Εγώ ο ίδιος τον σταμάτησα τότε και εγώ ο ίδιος έφτιαξα το κλουβί σαν προσωρινή τιμωρία. Ωστόσο, αυτή η τότε προσωρινή τιμωρία, θα μετατραπεί σε αιώνια, μέχρι που οι δυνάμεις του θα τον εγκαταλείψουν και ο ίδιος θα χαθεί, ανοίγοντας μονοπάτι στην Κόλαση για να επαναστατήσουν οι δαίμονες και οι Πρίγκιπες της. Καλώς ή κακώς εκείνος κρατά την ισορροπία και δεν ξεχύνονται όλοι αυτοί στη γη και στον Παράδεισο» μουρμούρισε σιγανά ο Μιχαήλ, βλέποντας τον αδερφό του σε έξαλλη κατάσταση.
«Μιχαήλ για χάρη του Πατέρα, σε ανακαλώ στην τάξη. Δώσαμε σε αυτήν την ντροπή του είδους μας, ακόμη μία ευκαιρία με το σχέδιο να αλλάξει στάση και αυτός υποπίπτει στο αμάρτημα της λαγνείας. Λοιπόν, ως εδώ τον ανέχτηκα και αυτόν και τον καταραμένο όμοιό του τον Ασμοδαίο. Απόψε συγκαλώ συμβούλιο και δεν θέλω να λείπεις, εσύ ο αρχιστράτηγος της ουράνιας στρατιάς που κάποτε μας έκανες περήφανους με τη φράση σου Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου» του είπε και απλώνοντας τα φτερά του πίσω με δύναμη, έφυγε για να τον διαδεχθεί ο Ραφαήλ.
«Εγώ σε καταλαβαίνω, είχατε μία ιδιαίτερη σχέση με τον Εωσφόρο πριν την πτώση του» είπε και ο Μιχαήλ του χαμογέλασε.
«Δεν έχω κακία μέσα μου Ραφαήλ για κανέναν. Αγαπούσα πολύ τον αδερφό μου και δεν μπόρεσα να ξεπεράσω το ουράνιο κενό που δημιουργήθηκε, αφού έφυγε. Ξέρω πως έκανε πολλά λάθη, αλλά είχα φθάσει πια σε σημείο να πιστεύω πως υπήρχε ελπίδα για αλλαγή. Ωστόσο, αυτό που πάει να κάνει τώρα θα τον καταδικάσει για πάντα» απάντησε ο Μιχαήλ.
«Σκέφτεσαι να τον βοηθήσεις;» ρώτησε ο Ραφαήλ και ο Αρχάγγελος του χαμογέλασε συνωμοτικά.
Ιφιγένεια Μπακογιάννη